Somebody Waiting

So is She; Yes it's Him

"Shocks Chard anong gagawin natin ngayon?! I can't believe he can do this kind of weird stuff!" Raine pants as she dials the number of an investigator. Richard soothes her back calming her down from the shock.

"Raine..." his voice firm as he calls her by her name to get her together. "Walang mangyayaring masama, trust me on this." He leans and kiss her lips to tell her that he means what he said and also to calm himself as well because truthfully, he doesn't know either where all these are going to end.

"It will be fine my love." He reassures her again.

Earlier that day...

"Chard may tumatawag sakin na number kanina pa." Raine worriedly said to her husband na kagigising lang. "do you think I should answer?" She asked. Nagkukusot ng matang kinuha ni Richard ang cellphone ng asawa at pinakatitigan ang screen before answering the call. "Hello...?" Sabi nya at humilig sa kanya si Raine upang marinig kung anong sasabihin ng nasa kabilang linya.

Silence.

"Uhmm.. sino to?" Puno ng kuryosidad pa ring tanong nito sa kabilang linya na paghinga lang ang maririnig. "Look, stop calling if you wont say anything, I'm bloc---"

"Heee...lll...ooo?" Sagot ng kabilang linya at nagkatingininan silang mag asawa. May kung ano sa boses nito na parang kakaiba, parang takot, parang nasa hindi magandang kalagayan.

"Uhmm.. yes.. hello.. sino to?" Napaupo si Richard at bumalikwas ng upo rin si Raine at nilapit ang tenga sa telepono. "It's okey, you can speak...who's this?"

"Rrr...aaaainnne???" Nanginginig ang boses nang nasa kabilang linya. "Nan....dyaaaaaan... baa.. siii..., Rrr..aaaine?" Upon hearing this, Raine grabbed the phone and hurriedly replies, "Hello??! Yes? Sino to?" She has an idea who is on the other line but she must be sure before concluding.

"RAINEEEEEE!!!! Siiii Paaaat to." The woman on the other line confirmed her guess. "PAT??! San ka? Bakit ganyan ang boses mo???" She knew something was up. Hindi pa sila nakakapag usap muli after what happened in the wedding and this is the first time she heard of her for a long time. "Anong nangyayari?? Please tell me where you are!" Nagpapanic na sagot nito.

"Nandito ako sa may burol..." imporma nito bago nanahimik at puros hikbi ang narinig sa loob ng ilang minuto. "Please give me a reason bakit hindi ako tatalon dito ngayon." Fear engulfed Raine and her hands seem to lose its strength to even hold the phone and so Richard assisted her and talk to pat dahil biglang natulala ang asawa ito.

"Hi pat this is Richard, naaalala mo?" He calmly said though he is also in nervous wreck. "Please keep talking.. wag mong ibaba..." tinawagan nya si Peter using his phone to check the location of the number na nasa linya ng cellphone ng asawa.

"On it bud. Hindi na ko magtatanong." Sabi ni Peter.

"Thanks." Richard sighed at bumalik sa pakikipag usap kay Pat.

"Look Pat, napakaraming rason kung bakit hindi ka dapat tumalon dyan ngayon. Unang una, marami kaming nagmamahal sayo, nandito si Raine, si L.A, ang mama mo. Lahat kami nandito para sayo..." he still tells her these things to buy time and track her location. Maya-maya pa at tumunog ang cellphone nya na may mensahe mula kay Peter. It contains the location of the number. Tumingin sya sa asawa na ngayon ay parang nahihimasmasan na at pinakita ang mensahe.

Lubic Pampanga.

The text said and after reading hope surge on her heart. Pat wait for us...

"Rrrrriichard pwedeng pakausap kay Rrrraine...?" Sabi ni Pat sa kabilang linya. Binigay nito ang telepono sa asawa at nag usap ang dalawa. Bakas sa mukha ni Raine ang pagkatakot at pangamba habang sya ay tumatawag na ng tulong sa mga pulis. Sinabi nito ang lokasyon ng dalaga pero hindi eksakto ang kinalalagyan nito.

Pagkatapos matawagan ang mga may kakayahang tumulong ay dali-daling umalis sina Raine at Richard kasama si L.A at ang asawa nito para hanapin ang kinaroroonan ni Patricia. Sadya nilang hindi pinaalam ang nangyari sa mga tao sa reunion lalong-lalo na kay Sam. Nabahala si Raine sa sinabi ni Patricia tungkol dito habang nag uusap sila. Sa totoo lang, naguguluhan sya at nalilito. Hindi nya magawang maniwala ng buo sa kwento ng kaibigan dahil tila malayo ang sinasabi nito sa reyalidad.

Amidst this chaos, she's thankful to have Richard by her side lalo na sa kaguluhang ito. She leans to his side and embraced him to seek comfort from the dread that fills her. "Chard..." knowing all these turmoils clouding his wife's mind, Richard engulfed her into a hug as he presses his lips on her forehead. "It will be alright trust me."

Nang makarating sila sa burol na maaaring kinaroroonan ni Patricia, nakita nila ang sasakyan ng mga pulis na nauna na sa kanila pati ang investigator na tinawagan nila upang malaman ang pinaka lokasyon ng kaibigan.

Bumaba silang apat, bakas ang takot sa bawat mukha habang palapit ng palapit sa kinaroroonan ng mga pulis. One police approached them.

"Hi, spo2 Carbonel, kayo ba ang mga kaibigan na tumawag samin?" Tanong nito na tango lang ang nasabi nilang apat.

"Please tell me sir na hindi tumalon ang kaibigan namin..." it was L.A.

Huminga ng malalim ang pulis bago tinapik ang balikat ni L.A. "Dont worry po. Nakatulong ang pagkausap nyo sa kanya para hindi na sya tumalon. Ngayon nasa ambulansya na sya na dadalhin sya sa malapit na ospital dito sa Lubic para tignan kung maayos ang lagay nya. Doon nyo na sya hanapin."

Laking tuwa ng apat lalo na si Raine na napa-upo sa sahig ng malaman ang magandang balita.

After 20 mins. ay nakarating na sila sa ospital at nakita roon si Patricia na nasa pribadong silid na. Pagkabukas ng pintuan ay hindi mapawi ang ngiti at saya sa mukha ng dalawang babae na matalik nitong kaibigan. Sa wakas, nandito na ulit si Patricia, kumpleto na ulit sila.

Lumapit sila at sinubukang walang ingay upang hindi magising ang dalaga. Nalukob sila ng dalawang emosyon: lungkot at saya; lungkot dahil sa nalaman nila at saya dahil sa kabila noon ay nandito at buhay ang kaibigan nila.

Lumabas panandalian si Raine at Richard upang bumili ng maiinom at makakain sa cafeteria ng ospital. Tahimik silang naglalakad na magkahawak kamay bago putulin ni Richard ang katahimikan.

"Kamusta ang mahal ko?" Tanong nito na nakapagpalambot at nakapagpakaa sa puso ng asawa. And in that moment she realizes how blessed she is to have him as her husband. Ngumiti sya dito bago yumakap ng mahigpit at impit na umiyak sa mga braso nito. Without words he knew that she's starting to subside from the height of the adrenaline she had earlier. He taps her back and let her cry her fears and worries out.

"I'm here..." he said. "I know..." she mumbles before crashing her lips unto his na kaagad naman nitong sinagot. Marubdob ang paglalaban ng kanilang mga labi habang ang kamay ni Raine ay pumapalibot sa leeg ng asawa, sya naman ay hinahapit ang bewang nito palapit. They dont know what caught them to be this aggressive. Maybe it's adrenaline, or maybe it's their way of telling each other some words that couldn't be uttered by mere words.

By their lips and tongues dancing with each other, Raine knows that all is well in the world again because she have him, her one and only man. Mamaya na nya pag-iisipan ang problema ni Patricia. She badly needs her medicine and vitamins at tanging ang asawa lang nya ang kayang magbigay noon sa kanya.

Raine pulls away from their intense kiss and lingered a bit more on his lips before planting on more chaste kiss to conclude. "Thank you Doc Richard sa gamot. Ikaw talaga all in one medicine at vitamins ko." She smiles. He leans and hug her before uttering, "hindi kita pababayaan tandaan mo yan."