Ancient Creatures (On Hold)

Περίεργα άτομα

Γεια σας και πάλι, σας ευχαριστώ που διαβάζετε και ψηφίζεται, συγνώμη για λάθη και αν χρειαστείτε τίποτα ή έχετε γνώμη που θέλετε να μοιραστείτε μη φοβηθείτε να σχολιάσετε!! Θέλω να σας πω κάποια ελληνικά βιβλία που διαβάζω τα οποία είναι γαμάτα Ο κατάσκοπος και εγώ , First love, ~Μαζί~ και Ζευγάρι κατα λάθος . Ελπίζω να συνεχίσετε να διαβάζεται και καλή συνέχια!!
~χιχιχι~
+)
~Νικ~

δίπλα φωτό Ντίλαν...μόνο με ασημί μαλλιά

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΊΡΙΣ

Το σαλόνι είναι τεράστιο, το 4πλάσιο από το σαλόνι στο σπίτι που ζούσα με τη μαμά μου. Κοιτώντας δεξιά από την είσοδο του σαλονιού υπάρχει ένα μεγάλο κλασικό τζάκι φτιαγμένο από λευκές και μαύρες πέτρες, μπροστά από το τζάκι σε απόσταση είναι δύο πολυθρόνες μία αριστερά και μια δεξιά, οι πολυθρόνες είναι καφέ και δερμάτινες, είναι από αυτές τις μεγάλες που βλέπεις να κάθονται οι παππούδες σε αυτές τις κλισέ ταινίες. Από την αριστερή μεριά υπάρχει ένα τεράστιος καναπές που χωράει τουλάχιστον 7-8 άτομα και απέναντι από αυτόν τον καναπέ ένας λύγο ποιο μικρός που χωράει 3-4 άτομα, και οι δύο είναι στην απόχρωση του πολύ σκούρου μπλε, σχεδόν σαν μαύρο, αλλά δεν είναι μαύρο. Ανάμεσα τους υπάρχει ένα ξύλινο χαμηλό τραπεζάκι, αρκετά μεγάλο, είναι στρογγυλό και έχει μόνο 3 πόδια, κατά τα άλλα το σαλόνι έχει μερικές σκόρπιες πολυθρόνες μικρότερες από αυτές στο τζάκι και σε διάφορες αποχρώσεις, οι τοίχοι του σαλονιού είναι ένα περίεργο γκρι, ούτε σκούρο αλλά ούτε ανοιχτό! Υπάρχουν και 3 μεγάλα παράθυρα συνολικά στους τοίχους απέναντι και δέξια και αριστερά από τον τοίχο που είναι η είσοδος του σαλονιού.
Στον καναπέ απέναντι από τον μεγάλο, τον μικρό δηλαδή, κάθετε ένα τύπος, μεγαλόσωμος, με γυαλιστερό κεφάλι (Χωρής μαλλιά, Χωρής παρεξήγηση), είναι καλυμμένος με μια μακριά κάπα και δεν μπορώ να δω τι φοράει. Δίπλα του είναι ένα κοριτσάκι με λαχανί μαλλιά πλεγμένα σε δύο μακριές κοτσίδες, πρέπει να είναι γύρο στα 12, τα μάτια της είναι κίτρινα, και φοράει ένα λαχανί φόρεμα με μάκρος λύγο ποιο κοντό από το γόνατο της, ωωω είναι αξιαγάπητη. Απέναντι στον μεγαλύτερο καναπέ, είναι ξαπλωμένος ένας με πορτοκαλί μαλλιά, και ένα πορτοκαλί τατουάζ σε σχήμα αστεριού δίπλα από το αριστερό του μάτι, νομίζω ότι κοιμάται, υπάρχουν και άλλα άτομα που κάθονται στις πολυθρόνες αλλά δεν πρόλαβα να τα παρατηρήσω.

''Έχει δει κανείς την Ιλάειρα?'' ρωτάει ο Αίθερον, όλοι γύρισαν να τον κοιτάξουν εκτός από τον τύπο με το πορτοκαλί αστέρι
''Αίθερον!! μου έλειψες!!'' λέει το κορίτσι με τα κίτρινα μάτια και πηδάει πάνω στον Αίθερον και αυτός την πιάνει στον αέρα και τη σηκώνει ψηλά κάνοντας μια γύρα του εαυτού του ενώ αυτή γελάει, μετά την αφήνει κάτω
''Τζιζ, θα εκτιμούσα αν μου έλεγες ότι θα εξαφανιστείς!'' λέει το κορίτσι
''Χεχε, ναι, θα το θυμάμαι την επόμενη φορά'' λέει ανακατεύοντας τα μαλλιά του με το δεξί του χέρι
''Μας έκανες να ανησυχήσουμε!!'' τζι αυτό το κορίτσι, τι είναι η μαμά του?!
''Έλα τώρα Αρμονία, μην τον κατσιάζεις, αφού τον ξέρεις!'' λέει ο τύπο χωρίς μαλλιά στο κορίτσι και μας πλησιάζει
''Καλά!'' λέει η Αρμονία
''Τέλος πάντων, ξέρει κανείς που είναι η Ιλάειρα??'' ξαναρωτάει ο Αίθερον
''Ναί'' λέει η Αρμονία και κοιτάει τον τύπο στον καναπέ με το πορτοκαλί τατού αστέρι, αμέσως η έκφραση του Αίθερον άλλαξε
''τέλεια'' λέει κάτω από την ανάσα του
''Τι τρέχει Αίθ, δεν ακούγεσαι και πολύ χαρούμενος'' λέει αυτός με το πορτοκαλί αστέρι
''Άσθον, απλά πες μου που είναι η Ιλάειρα'' λέει ο Αίθερον
''Όχι μέχρι να μας πει ποιο είναι το άτομο πίσω σου'' ο Άσθον και ανοίγει το ένα του μάτι και με κοιτάει
Ωχ όχι και έλπιζα να μη με προσέξουν, τζι ευχαριστώ πολύ κύριε ''πορτοκάλι'', όλοι μέσα στο δωμάτιου στρέφουν την προσοχή τους σε εμένα, κάνω ένα βήμα πίσω και χαμογελάω άβολα
''Α ναι, παιδιά αυτή είναι η Ίρις, θα γίνει μέλος στη Σπηλιά Του Δράκου'' είπε και έκανε στο πλάι για να φαίνομαι καλύτερα
''...εμ...γεια...'' κατάφερα να πω
''Δεν φένετε για πολλά'' λέει βαριεστημένα και ξανακλείνει το μάτι του ο Άσθον
''Θα εκτιμούσα αν ήσουν ποιο ευγενικός'' λέει η Αρμονία
''Τζι, λες και δεν μπορούσες να είσαι ποιο αγενείς'' ειρωνεύεται ο Αίθερον
''Θες να προσπαθήσω??'' απαντάει ο Άσθον, ο Αίθερον είναι έτοιμος να του ορμήξει
''Χαλαρώστε, τζι(έλεος) εσείς οι δύο απο πάντα πλακώνεστε!!'' λέει ο καραφλός τύπος
''Σου λέω δεν ξέρω πως τον αντέχεις Θέμι'' λέει ο Άσθον
''Μην τους ακούς πάντα έτσι κάνουν αυτά τα χαζά, λιπών, τι είσαι?'' λέει η Αρμονία χοροπηδώντας προς στο μέρος μου
''...α....εμ...ε'' άνοιξα το στόμα μου αλλά δεν έβγαινε λέξη...τι να πώ τώρα...αναρωτιέμαι τι είμαι.....
''λιπών?'' λέει ο Άσθον
''Αμ....χεχε, να πω την αλήθεια δεν ξέρω'' κοιτάω το πανέμορφο και απίστευτα ενδιαφέρον πάτομα!!
ο Άσθον ανοίγει τα μάτια του και με κοιτάει για λύγο, μετά τα ξανακλείνει
''Τσ'' είναι το μόνο που είπε
''Ο Διήων αυτή τη στιγμή είναι στη βιβλιοθήκη, οπότε θα ξέρουμε σύντομα'' λέει ο Αίθερον
''Εγώ είμαι ένα πράσινο ξωτικό'' λέει η Αρμονία
''Αλήθεια? αυτό είναι φοβερό, έχω ακούσει για αυτά αλλά εσύ είσαι πολύ όμορφη'' λέω, και κοκκινίζει
''αλήθεια? ευχαριστώ και εγώ λατρεύω τα μαλλιά σου'' λέει και κοκκινίζω, τα μαλλιά μου ε?
''Αλήθεια? ποτέ κανείς δεν μου το έχει αυτό εκτός από τη μαμά μου, σε ευχαριστώ'' λέω και τις χαμογελάω απαλά
''Τζιζ, ποιος να το περίμενε ότι η παλιά Αρμονία θα μπορεί να μιλήσει έτσι με την καινούρια γενιά...'' λέει ο Άσθον
''Εσύ σκάσε βλάκα'' λέει η Αρμονία
''Αμ...'' κάνω εγώ
''Η κοπελιά που μοιάζει με 13-12 στην πραγματικότητα είναι 376 χρονων'' λέει με ένα χαμόγελο ο Άσθον
Η Αρμονία κάνει μια κίνηση με το χέρι της και ο καναπές που κάθετε ο Άσθον μαζί με αυτόν γέμισε με γρασίδι
''Εσύ ... '' λέει ο Άσθον θυμωμένος και ακούγεται ένας κεραυνός....
''Καλύτερα να φεύγουμε'' λέει ο Αίθερον και με τραβάει μακριά, ενώ ακούγονται κεραυνοί από πίσω
''Βλέπεις ο Άσθον κάπως ελέγχει τον καιρό, οπότε αν δεν είσαι αρκετά δυνατή καλύτερα να μην μπλεχτείς με αυτόν'' λέει ο Αίθερον
''Που πάμε τώρα?''
''Στην Ιλάειρα'' απαντάει
Περπατάμε από κάτι διαδρόμους και διάφορα δωμάτια, ακούγεται ο ήχος άρπας που όλο και δυναμώνει, όποιος και αν παίζει την άρπα παίζει γαμάτα, τέλος φτάνουμε σε ένα μουσικό δωμάτιο, ο ένα τοίχος του δωματίου είναι όλο τζάμι, και υπάρχει μία άρπα, ένα βιολοτζελο, διάφορα μουσικά όργανα και ένα κλασικό άσπρο πιάνο...αυτό φέρνει πίσω αναμνήσεις, η μαμά μου, μου είχε μάθει να παίζω πιάνο. Στην άρπα είναι μια κοπέλα με μακριά χρυσά μαλλιά, λευκό δέρμα και μελί μάτια, φοράει ένα μακρύ λευκό φόρεμα, μόλις μας παίρνει είδηση σταματάει να παίζει, γυρνάει και μας κοιτάει.
''Ιλάειρα, έφαγα το κόσμο να σε βρω, και πίστεψε με αυτός ο αδερφός που έχεις είναι σκέτο βάσανο'' λέει ο Αίθερον
''Τζιν τι έκανε πάλι ο Άσθον'' λέει με βαριεστημένο ύφος η Ιλάειρα
''Πάλι μπήκε σε τσακωμό με την Αρμονία και ήταν και πολύ αγενής στο καινούριο μας μέλος την Ίρις''
''Αργκχ, γιατί άπλα δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι του αρέσει η Αρμονία αντί να την κάνει να τον μισεί!!'' λέει η Ιλάειρα
''Πλάκα κάνει! Σοβαρά του αρέσει?'' λέει ο Αίθερον
''Αχα, αλλά μη του πεις ότι στο είπα..''
''Μην ανησυχείς, αλλά δεν θα την γλιτώσει τώρα που το ξέρω αυτό'' και έχει ένα ύπουλο ύφος ο Αίθερον
''Τέλος πάντων τι με ήθελες?''
''Α ναι, Ιλάειρα απο εδώ η Ίρις, δεν ξέρουμε ακόμα τι είναι αλλά θα μάθουμε σύντομα το θέμα είναι ότι δεν έχει ρούχα και ήθελα να σου ζητήσω την χάρη να της δώσεις μερικά...''
''Αμέ, χάρικα'' λέει και μου χαμογελάει
''Και εγώ'' απαντάω
''Έλα πάμε λιπών'' λέει και κάτω από τα πόδια της σχηματίζετε ένα άσπρο σύννεφο και με τραβάει απάνω του, πριν το καταλάβω είχαμε εξαφανιστεί από το μουσικό δωμάτιο