Tadhana~Poetry
Apr 04 2018
by:Me😘
Oh tadhana ka'y lupit mo,Ka'y bilis mo.
Kay bilis ng pagdaloy ng dugo sa aking puso, Nang ito'y tumibok muli. Tumibok? Oo tumibok ang aking puso nawala ng malay pero'y bumangon muli, Nakahinga muli, Nabuo muli.
Paano nga ba itong nabroken? Nadurog? Nabuo?
Nung pinaglaruan ako, Ang feelings ko, Nung iniwan niya ako! Oo pinaglaruan niya ako na para bang damit na gustong-gusto niyang bilin, Pero sa kaloob-loob nito para lang mapansin ang kanyang kagwapuhan niya. At pinaglaruan lamang na para bang basahan na itatapon na lang ang kulang.
Tadhana bat ika'y nagparamdam?
Ngayon ko lamang uli ito'y naramdaman.
Bat ngayon ka lang? Hindi bat wala na akong karapatan magmahal muli?,
Isinarado ko na ang aking puso ngayo'y nagparamadam ka. At muli ko nanamang ito nabuksan..
Nagpaparamdam na para bang patay na nabuhay muli.
Bawat araw, linggo, buwan, taon, oras, segundo, minuto, at panahon, Ang kailangan kong sayangin para lang sa taong minahal ko.Ngunit binabalewala lang. Tadhana nga ba ang gumagawa lahat ng sakit?, Oh sadyang ako ang gumagawa ng storya ng buhay ko?. Oh mga sakit na nararamdaman ko tuwing gabi?, Oh tadhana kung kailan ayoko ng magmahal muli at dun ka babalik!, Sorry hindi na kayang mainlove o buksan ang aaking puso para sa taong gusto mo mapara saakin...Nakakasakit na!
