The Other World

13

Its been what?!

2 weeks after the talked with the Sirs, yet it feels like its more than that. 2 years to be exact. Idagdag mo pang hanggang ngayon ay hindi pa rin kami nag-uusap ni mom.

But the truth is, hindi pa ako ready. Don't mention pa na hindi naman alam ni mom na alam ko na hindi niya ako tunay na anak. Ano sasabihin ko na lang kay mom na, nag-eavesdropped ako kaya nalaman ko na hindi niya ako tunay na anak? What if, magsinungaling na naman siya?

My whole existence feels like a top secret lie.

It hurts. But that's the truth. And sometimes we better know the truth, than the lies. We better lived with the truth, than to lived with lies.

And we need to remember that truth can hurt us, to the point that our self-esteem will become low. But we can change it for the better. And we also need to remember that lies, dig its own grave to the point that we will forget who we are. We will forget that we can hurt not only ourselves but also the people around us.

May gabi na umiiyak na lang ako hanggang makatulog, kasi ang sakit talaga. I feel like I'm alone. Lonely. Yung feeling na wala kang pamilya. Wala kang karamay. Na para bang ikaw na lang mag-isa sa buhay mo. Walang magpapangiti sayo kapag nalulungkot ka. Walang magbabatok sayo kapag nagkamali ka. Wala.

I heaved a deep sigh.

Tumayo na ko, para mag-ayos na ng gamit na dadalhin ko para sa mission. Since today will be the day, that I will go to Earth to fulfill the mission. The Sirs told me, that I need to go first to them for the things that can help me in my mission. And also to give the rules, that I'm obligate to follow. The 10 rules.

Nilagay ko na lahat ng gagamitin ko sa maleta. Hindi naman siya madami, mga pang 2 linggong gamit lang. May pera naman daw na kasama yung mission, sabi ng Sir kaya Hindi ko na daw kailangan pa magdami ng mga dadalhin. Kung magkano, hindi ko alam.

Nang matapos na ko sa paglalagay ng mga dadalhin ko sa maleta, ay nag-ayos lang ako ng saglit sa dorm. Nag-iwan na rin ako ng notes, para sa kambal. Lalo na't di ko naman sila masabihan na aalis ako for mission, kasi hindi pa naman sila nagsisi-uwi. Nakakatamad na nga kapag nasa dorm, kasi wala ka namang maka-usap.

Lumabas na ko ng dorm, tsaka to nilock. Alam ko naman na meron ang bawat isa sa amin ng key para sa dorm nato kaya hindi na ko nag-abala pa. Pumunta lang ako saglit sa may-ari ng dorm na to para magpa-alam na aalis muna ako ng tatlong buwan. Hindi ko na sinabi sa kaniya kung san ako pupunta, ang sinabi ko na lang ay bantayan kahit papaano yung dorm. Pumayag naman ito.

Nang pumayag na siya, tsaka ako pumunta sa office ng mga Sirs. Nang makarating ay huminga muna ako ng malalim. Inaamin ko kinakabahan ako. But who wouldn't? It will be my first mission, and dito nakasalalay yung buhay ko, not totally pero parang ganon na nga.

I knocked 3 times. "Come in."

I slowly open the door. When I saw that there are Sirs everywhere, I heaved a deep sigh. "Good morning, Sirs!" I joyfully greeted.

The other Sirs looked at me, and nodded. While the others kept on doing what they were doing before. I just shrugged.

I came inside the office. Nagdire-diretso ako hanggang sa makarating ako sa kahapon na pinag-meeting-an.

I opened the door since medyo nakabukas naman na. Agad Kong nadatnan sa loob ang mga sirs na naka-usap ko kahapon.

I smiled. "Good morning."

They just nod. "Are you ready? Aalis na tayo agad? May nakalimutan ka pa ba?" She asked. I quickly shake my head -no.

"Wala na po, dala-dala ko na po lahat ng gagamitin ko."