Abused by the Deceptive Professor [BxB]

Introduction (Part I)

"Abused by the Deceptive Professor"

[INTRODUCTION]

(WARNING: The whole introduction contains explicit scenes intended for matured readers only. It contains strong language, vulgarity, and detailed restricted scenes which it is not suitable for young audience. Read at your own risk.)

KUNG MAGKAKAROON MAN ng karera sa pabilisan ng pagtibok ng puso, no wonder I would definitely win sa sobrang bilis ng pagtibok nito. Kinakabahan ako at hindi ko malaman kung bakit.

Dahil ba ito sa pagkakaro'n ko ng bagsak na grades, or sa pakikipag-meet up ko sa kaniya ngayon?

Hays, gulong-gulo ako at hindi ko maintindihan ang sarili ko. My instincts are telling me na 'wag na lang akong tumuloy, pero tumatanggi naman ang side ng utak ko.

Ayoko namang malaman ni Dad na pupuntahan ko ang professor namin at makikiusap na h'wag akong ibagsak, dahil siguradong grounded nanaman ako ng isang buwan sa kaniya.

Damn it, bakit pa kasi ako sumama sa bwisit na Jerome na 'yon! I would've never thought na dahil lang sa pagsama ko sa kaniya, ibabagsak ako ni Sir dahil hindi man lang ako nakapag-activity sa kaniya.

He's undoubtly ruthless afterall...

Dahil hindi ko magamit ang kotse namin and... uhhh, Dad suspended me on using the car dahil sa ginawa kong kasalanan sa pagsama kay Jerome, nandito ako ngayon sa loob ng isang maliit na tricycle habang tinatahak ang daan papunta sa bahay ni Sir. Nakakapagtaka kung bakit binigay niya sa akin ang address ng mansyon niya, but it doesn't matter anymore.

Kailangan ko siyang makausap at magmakaawang h'wag akong ibagsak. I cannot let that happen! I'm a constant dean lister in Montecillo High University at hinding-hindi ko hahayaang hatakin ng subject niya ang pagiging dean lister ko.

Kaya hawak-hawak ko ng mahigpit ang isang-daang piso habang nakatuon lang ang mata ko sa daan. My palms are sweating and my breath is ragging. Hindi ko alam, pero sa tuwing naiisip ko siya, he's always giving me anxiety.

Minutes passed by, pumarada ang sinasakyan kong tricycle sa isang malaking mansyon. I was in a state of shock nang makita ko kung ga'no kalaki ang mansyon, even si manong na nagda-drive ng tricycle ay na-starstruck din.

Never in my wildest dream na ganito pala kalawak at kalaki ang mansyon ni Professor Marcus.

Well, given na siya ang may-ari ng mismong University na pinagtatrabahuan niya, but it seems like ito na yata ang pinakamalaking mansyon na nakita ko sa buong buhay ko. I'm not trying to sound exaggerated, pero kitang-kita sa labas ang napakalawak na landscape rito at walang-wala ang mansyon namin.

But it doesn't matter anymore. I am not here para lamang ma-amaze sa kaniyang dambuhalang bungalow, I am here to please him kaya mabilis akong bumaba at iniabot kay Manong ang bayad.

"Eto po 'yung bayad, Keep the change nalang po, kuya." Since I hate keeping change coins in my pouch, hinayaan ko na lamang na kunin niya ang sukli ko.

Mabilis siyang tumango at nagpasalamat bago ako iniwang mag-isa rito sa harapan ng mansyon.

Ang kaninang kabang nararamdaman ko ay mas lalong dumoble pa. I really shouldn't have come here! Simula nang lumipat ako ng Montecillo High University, that professor always giving me anxious feeling kapag nagkikita kami.