Abused by the Deceptive Professor [BxB]

Chapter 28

"Abused by the Deceptive Professor"

[CHAPTER 28]

Napahinto naman ako at tila pareho kaming nanigas sa aming pwesto. Unti-unting umikot ang ulo ko paharap sa kaniya, and I saw his bare face. As usual, he's back with wearing his flat eyeglass at his slick black hair, malayong-malayo sa Professor Marcus na nakilala ko noong nakakulong pa ako sa mansyon niya.

His intimidating and dark aura sends us chills down to our spine, and his deep baritone voice made us tremble. Ang dating maitim na aurang nakapaligid sa kaniya ay tila mas tumindi pa when he saw Jerome and I hugging me like we're couples.

'Maybe he's just jealous'

Namula naman ako dahil sa naisip ko. Jealous, What? Si Professor Marcus, magseselos? No way! At kanino naman? Don't tell me... is it because of Jerome? I slightly shook my head, trying to clear all the rounding thoughts in my head. What's the point kung magselos siya-or the better question is, why am I even thinking na magseselos siya?

He's still a jerk, pervert, rapist, wicked Professor of mine.

Tila nagulat din si Jerome nang marinig niya ang tono ng Professor namin, and he immediately took his arms out of me at lumayo ng kaunti.

"Ohhh, Professor Montecillo. Good Morning, Sir!" Magalang na pagbati niya, while I'm still clueless kung anong ginagawa ng Chemistry Professor namin dito.

Unti-unting naningkit ang mga mata niya behind his flat eyeglass. "There's no good in the morning." Walang emosyon niyang sabi. Tila nakaramdam ako ng inis sa sinabi niya. Siya na nga ang binati, siya pa ang may ganang maging rude sa'min!

Tila napahiya naman si Jerome and buried his embarrased face at my back. "I'm sorry, Professor."

Tumungo ng direksyon ang nangungusap niyang mata mula sa akin. He's wearing a blank expression, ngunit nababasa ko sa mga mata niya ang inis na pinupukol niya sa'kin. I can feel na naiinis siya ng walang rason, bakit nga ba. Akmang ibubuka ko ang aking bibig upang magsalita ng pangunahan niya ako.

"Mr. Chavez. Aren't you going to greet me a pleasant morning?" He asked with a hint of sarcastic tone in his deep voice.

Napalunok naman ako sa sinabi niya. Naiwang nakaawang ang bibig ko sa harapan niya kaya bumaba ang tingin niya sa labi ko and he gave me a malicious looks. I pressed my lips trying to endure his intimidating aura.

"G-Good M-Morning, P-Professor M-Montecillo."

Ngunit matapos kong sambitin ang pagbati ko, muling umangat ang aking tingin and he's still wearing his blank expression. Unti-unting gumuhit ang ngisi sa mga labi niya at muling naningkit ang mga mata niya sa'kin.

"There's no good in the morning, either."

Tila gusto kong ibuka ang lupa at lamunin ako nito ng buo. I feel so embarrased and in nuisance, and it's so irritating. A drip of sweat fell out of my forehead, and I formed a fist.

He's still not done yet. Ano pa bang gusto niya? Matapos niyang gawin sa'kin ang gusto niya last time, he's here again teasing me? Kung hindi lang talaga kami nasa school, kanina ko pa dapat iniwasan ang demonyong 'to. But I can't, since based on rules it's probihited to disrespect our teachers.

Hindi na ako sumagot pa at kinimkim ang inis na nabubuo sa dibdib ko. I grabbed Jerome's hand at mabilis akong naglakad papalayo. Nagulat din siya sa inakto ko, ngunit hindi na rin siya nagpumiglas pa.

Ngunit hindi pa man ako nakakalayo ng isang metro, a hand clutched tightly in my wrist at muli akong hinila papalapit doon. My heart skipped a beat when I faced my teacher who's wearing his demonic-expression.