Deadly Contracts:The target

Γεια σας κύριε Κόλινς (Τέλος)

Σάββατο βράδυ...

Ο χαρτοφύλακας άνοιξε. Η Ελίζαμπεθ κοίταξε ικανοποιημένη το ποσό και έπειτα τον Άντριου.

"Είσαι σίγουρη ότι φτάνουν;"

"Ναι Άντριου. Θα στο χρωστάω... Έτοιμος;" του είπε μετά από λίγο.

"Πανέτοιμος Λιζ. Άφησα τη μικρή στους Ρομπινσον και ήρθα..."

"Ωραία. Κοίταξε τα σχέδια...Όπως σου είπα και χθες σε αυτά τα σημεία.." είπε και άρχισε να κυκλώνει κάτι μικρες κουκίδες στο χάρτη "σε αυτά τα σημεία λοιπόν, δίνεις το χρήμα. Η πόρτα ανοίγει και η Λιζ περνάει !"

"Η Λιζ περνάει;; Έχεις πλάκα αλήθεια! Μέχρι να μας πάρουν τα κεφάλια..."

"Σταμάτα τη γκρίνια Άντριου...Όλα θα πάνε όπως πρέπει... Σου το είπα και χθες. Εκει μέσα μου χρωστάνε και δεν τους χρωστάω!"

"Καλά καλαααα! Μην επαναλαμβάνεσαι... Ξεκινάμε;"

"Μισό λεπτό..." Η Ελίζαμπεθ πήγε στο καθρέφτη. Κοίταξε για ακόμα μια φορά τη στολή και τα παράσημα της. Έφτιαξε τα μαλλιά της και φόρεσε το καπέλο της.

"Θεέ μου θα πεθάνουμε!!" Αναφώνησε ο Άντριου κι εκείνη τον αγριοκοιταξε ...

"Μίλησες στους Ρομπινσον;"του είπε κοφτα .

"Ναι Λιζ!!! Όλα τα έχω έτοιμα σου λέω! Απλά θα πεθάνουμε... "

"Ανέβασε λιγάκι την αισιοδοξία σου Άντριου ξέρω τι κάνω..." απάντησε και πήρε την επαγγελματική της τσάντα. Εκείνος την κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω. Αν και είχε αποσυρθεί , φόρεσε τη στολή που είχε για τις δικαστικές αίθουσες. Ένα αυστηρό, σκούρο μπλε ταγιέρ με ίδια μακριά ως το γόνατο φούστα. Έπιασε τα μαλλιά της πίσω χωρίς να πετάει τρίχα και στερεωσε πάνω στο κεφάλι της το αστυνομικό της καπέλο. Παράσημα στόλιζαν το πέτο της και το κεφαλι της ήταν υψωμένο στο θεό. Κοίταξε τον Άντριου χαμογελώντας

"Ωραία... Θα πεθάνουμε..."

"ΣΚΑΣΕ ΆΝΤΡΙΟΥ ...!" Τον προσπέρασε και μπήκε πρώτη στο αυτοκίνητο με το οποίο είχε εξ αρχής και το είχαν στο πάρκινγκ ενώ εκείνος πήρε το τζιπ και την ακολούθησε. Ήταν σπάνιο για κάποιον που αποποιείται την καριέρα του να κρατάει τη στολή αλλά η Λιζ είχε τον τρόπο της. Είχε ανοιχτούς λογαριασμούς με όλα εκείνα τα ανθρωπάκια που έτρεμαν στις αποστολές και τις έκανε μόνη της.

Μια ώρα μετά εκείνη πάρκαρε έξω από τις φυλακές και ο Άντριου έστρωσε το σακάκι του βγήκε και την πλησίασε.