France Chesca's POV
"Wala ka talagang nagawang tama sa buhay mo France! Sana hindi nalang kita naging anak! Simula ngayon, Wala na kaming anak na katulad mo!" Sigaw sa akin ni Mommy.
Humagulgol lang ako ng iyak.
Hindi ko naman tinulak yung kapatid ko sa hagdanan eh. Natisod lang siya kaya siya nahulog. Pero iba yung nakita nina Mommy at Daddy.
"M-mom, h-hindi ko naman ho kasalanan yun m-mom eh. Natisod lang po si Frasie kaya siya n-nahulog. M-mom please!" Pagmamakaawa ko kay Mommy.
Tinignan niya ako na may hatred sa mata niya at tinulak.
Masakit, masakit itaksil sa taong pinakaimportante sa iyo. Palagi namang ganito eh. Hindi nila ako nakikita dahil palaging si Frasie yung nakikita nila. Hindi ko nga alam kung totoo ba nila akong anak o hindi.
I walked closer to Dad and reach out for him pero tinalikuran niya lang ako.
My shoulder fell down.
So that's it. I don't have a family now. They disowned me just because of that accident.
Now I'm on my own.
Napabalikwas ako ng bangon kasi naalala ko na naman yung pangyayaring iyon.
Yes, I came from a very rich family but just because of that accident itinakwil nila ako. And now I'm living on my own without the support of my family. Kaya ako naging scholar sa Skyland Academy.
Buti nalang may natira pa akong pera sa bank account ko para pambayad sa condo na to. I live in Red River Condominium and it's pretty much expensive pero kaya naman ng bones ko.
I'll look for a job after ko mag 16 para makapag-ipon ako pang aral ko.
Tinignan ko ang orasan ko at nakitang alas kwatro pa lang ng madaling araw.
Lumabas ako sa kwarto ko at nagpunta sa veranda.
That accident happen when I was 12 years old. Sa murang edad natuto akong mamuhay mag-isa. Nagpunta ako kina MommyLa at DaddyLo at sa mabuting palad binigyan nila ako ng pera.
I was busy looking at the buildings waiting for the sunrise nang may napansin ako sa veranda na katabi ko.
Tinignan ko ng mabuti ang lalaking nakatingin sa malayo at sinuri ng maagi.
If I'm not mistaken, Si Vencent to.
Tinignan ko kung saan siya nakatingin at nakita ko ang isang napakagandang babae na may kasamang lalaki. Masaya silang nagjojogging. Ang sweet pa nga nila tignan eh.
Wait, parang familiar yung babae ah.
Tinitigan ko ng maigi ang babae at may biglang lumabas na bumbilya sa utak ko.
Siya yung girlfriend ni Vencent!
Eh? Kung siya yung girlfriend... Bakit hindi si Vencent ang kasama niya?
***
Rain's POV
Nakatingin ako kay Liza ngayon na masayang nagjojogging kasama si Edmund.
I sighed.
That should've been me. If she didn't broke up with me.
I turn my gaze to the other side at nakita ang isang babae sa veranda niya na nakasuot ng over sized shirt at nakatingin sa mga buildings.
I recognized that face.
"France?" Tawag ko sa kanga.
Lumingon naman ito at nanlaki ang mga mata na para bang nakakita ng multo.
"Ah eh, hello?" I can feel her nervousness from the way she speak.
"What a coincidence magkakapitbahay pala tayo!" Masaya kong sabi sa kanya.
I don't know pero I kinda feel happy nung nalaman kong magkakapitbahay lang kami.
"Uh, yeah. But why didn't I see you these past few days going in and out on your apartment?" Tanong niya sa akin.
Since magkatabi lang naman yung veranda namin, lumipat ako sa side na mas malapit sa kanya.
"Kakalipat ko lang dito kahapon eh." Sagot ko sa kanya.
"Ahh okay." Sabi niya.
Natahimik kami nang ilang segundo nang magsalita ako.
"Nakita mo din yun?" Tanong ko sa kanya.
"Ah yun? Oo. Pwede ba magtanong?" Sabi niya sa akin.
Alam ko na kung ano ang itatanong niya.
"Bakit uhm hindi ikaw yung kasama nung girlfriend mo kanina?" Tanong niya sa akin.
"That's because we broke up yesterday." Sabi ko at tumingin sa malayo.
"A-ah okay. Sorry for asking. But, how are you now? I mean, are you in pain right now because of what happened yesterday?" Tanong niya naman sa akin.
Tinignan ko siya at nginitian.
"Surprisingly, no. I don't feel sad nor depressed actually. I don't know why. I'm totally okay. Thanks for asking." Sagot ko sa kanya.
Totoo po yung sagot ko. Wala akong naramdamang sakit sa mga nangyayari instead I feel kinda free and happy? Weird.
Tinignan ko yung wrist watch ko at nakitang alas singko na.
"I need to take a shower na para pumasok." Pagpaalam ko sa kanya.
"Anong oras na ba?" Tanong niya sa akin.
"Five a.m. na." Sagot ko sa kaniya.
Nakita ko namang lumaki ang mata niya na parang nagulat dahil alas singko na.
Ang cute lang.
"Potangina, ako nga pala maglilinis ngayon shet." Sabi niya.
"Sabay nalang kaya tayong pumasok? Ano sa tingin mo?" Anyaya ko sa kanya.
Gusto ko lang siya makasabay pumasok at saka delikado dito sa oras ngayon masyadong maaga eh baka mapaano pa to.
"Ah eh ih oh uh? Ah, okay okay! sige!" Sagot niya. Nakita kong namula ng kaunti yung pisngi niya kaya natawa ako ng mahina.
"Sige ligo muna ako." Pagpaalam ko.
Nagtungo na ako sa room ko at pumuntang bathroom para maligo na.
Her blushing face flashes on my mind.
"Cute." I said at ngumiti.
***
France Chesca's POV
Nandito pa din ako sa veranda nakatunganga.
What the actual fuck just happened?
Like, O to the M to the G! crush just ask me na sabay kaming pumasok!!
Pakingshet!
Di ko mapigilan ang kilig ko kaya nagtitili na ako dito na parang baboy.
"Iiihhhhh!!!!" Tili ko.
Sino ba namang hindi kikiligin? Sayo kaya mangyari yun, hindi ka ba kikiligin? Tangina!!!
"Iiiiihhhhhh!!!" Tili ko ulit.
"Ma! Sira ho ba alarm clock natin?! bakit iba yung tunog?!" Dinig kong sigaw nung kapitbahay ko.
Nasa right side yung condo ni Crush tas sa left side naman yung sumigaw.
Ay, ang ingay ko pala.
Anyways, highway, maliligo na nga ako.
Hihi sabay pa kaming pumasok ni crush ngayon.
Sana dadami pa yung mga moments namin ni crush amen!
YOU ARE READING
Silently Loving You
Teen Fiction"I've been silently loving you all these years. I've been in pain because of you. I learned how to hide these stupid feelings for you just so I can't break your relationship with her. And here you are confessing and asking me to be yours."
