ပို၍...ပို၍(ပို၍...ပို၍)

ပို၍...ပို၍(၁၂)

အထပ္ျမင့္အေဆာက္အဦးေရွ႕ ရပ္လိုက္ပီး တပည့္ျဖစ္သူ ယကၡႏွင့္ ကားေပၚက ဆင္းလာေလသည္။

ေဘဘီကို အလုပ္လိုက္ပို႔ကာ ညေနလာျပန္ႀကိဳမယ့္အေၾကာင္းေျပာခဲ့ပီး အလုပ္မဝင္ခင္ တစ္ေနရာကို ဝင္လိုက္သည္။

"မဂၤလာပါရွင္ Infinity Jewelleryဆိုင္ႀကီးက ႀကိဳဆိုပါတယ္ရွင္"

"သူေဌးႀကီးခင္ဗ် ဒီဘက္ႂကြပါ"

သီးသန္႔ခန္းထဲဝင္ကာ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္ယံုျဖင့္ မ်က္စိေရွ႕ကို ေရာက္လာတဲ့ လက္ဝတ္လက္စားေတြ၊ တဖ်တ္ဖ်တ္လက္ေနတာက မ်က္စိက်ိန္းမတက္ပင္။

႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းသာေပးခ်င္တာမို႔ ေယာက်ာ္းေလးဝတ္လည္းတင့္တယ္တာမ်ိဳး ေရြးလိုက္တယ္၊ ေဘဘီ ႀကိဳက္ေလာက္မွာပါ။

ေဘဘီအတြက္စိတ္ႀကိဳက္ေရြးပီးမွ ယကၡတစ္ေယာက္လည္း အပီးအျပင္ၾကည့္ေနတာမို႔ ဒီလိုJewellery စိတ္ဝင္စားမွန္းသိေတာ့တယ္။

"ယကၡ"

"ဗ်ာ သခင္"

"မင္းႀကိဳက္တာေရြးေလ ရွင္းေပးမယ္"

"အာ ရတယ္သခင္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ၾကည့္တာ မဟုတ္ဘူး"

အံမယ္ ဒီေကာင္ ေပးစရာ ခ်စ္သူေတြ ဘာေတြ ရွိေနတာလားပဲ။

ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ ယကၡကိုင္ထားတဲ့ လက္ပတ္ေလးကို သတိထားမိသြားသည္၊ ႐ိုး႐ိုးေလးနဲ႔ လွသားပဲ၊ ဘယ္လိုအသားေရာင္နဲ႔လက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လွမွာ။

ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္ရံုးခန္းေရာက္ေတာ့ လက္မွတ္ထိုးရ Meetingဝင္ရနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ကုန္ပီး ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္ ေရာက္ေလေတာ့ အေတာ္ပင္ၿပိဳင္းေနေလသည္မို႔ ေဘဘီကို ႀကိဳပီးအိမ္သာ ျမန္ျမန္ျပန္လာေလေတာ့သည္။

"Papiiii ဒီအပတ္ ရံုးပိတ္ရက္က်ရင္ Gunအိမ္ခဏျပန္မယ္ မျပန္ရတာၾကာပီေလ"

"အင္း ကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္"

"အြန္း"

Neck tieကိုျဖဳတ္ကာ အေပၚကုတ္ၾကယ္သီးေတြပါျဖဳတ္ပီး ခၽြတ္ေပးေနေလသည္။

ေန႔တိုင္းကူညီပီး လုပ္ေပးတက္တဲ့ အမူအက်င့္ေပမဲ့ လက္ကေလးေတြလႈပ္သြားတာ မ်က္ေတာင္ေလးခတ္သြားတာ ကိုယ္ေလးလွည့္သြားတာကအစ ကၽြန္ေတာ္ ေဘဘီေလးက ျမတ္ႏိုးစရာ ေကာင္းလွပါသည္။