( Unicode)
ဝေလီဝေလင်း အချိန် ၅ နာရီ လောက် bell လာတီးသည့် အချိန်ကြောင့် လူက
လန့်နိုး သွားသည်။
လူမထွက်မလာချင်း တီးနေသည့် bell ကြောင့် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်လို့ မရပေ။ ထို
ဘဲလ်တီးသည့် အသံကြား ရာဆီ သို့ လာခဲ့လိုက်သည်။
"ဘယ်သူလဲ "
တံခါး ဖွင့်တော့ တွေ့လိုက်ရတာက
"Jimin... morning"
"TaeHyung က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး "
"ဧည့်သည်ကို အထဲလေးလဲ ဝင်ခိုင်း
ပါအုံး "
သူ့ဘာသာ သူတယောက်တည်း ပြောပြီး
အထဲကို ဝင်လာလေတော့သည်။
"ဘာလာ လုပ်တာလဲ အစောကြီး "
"ဒီနေ့မနက် တင်ပဲ ငါ့ Jung Kook က ခရီးသွားမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတာ ငါလဲ
အိမ်မှာ တယောက်တည်း မနေချင်တာနဲ့
ပဲ ဒီကို ထွက်လာလိုက်တာ "
"သူဌေး ဆီ သွားလေ "
"ဒီ အချိန်ကြီး သွားတော့ သူက ငါ့ကို ကန်ထုတ်မှာပေါ့ "
"သူ့ သူဌေးကျတော့ ကြောက်သား ဘာလို့
ကျွန်တော့် ဆီလာတာလဲ "
"ငါ စဉ်းစားပါသေးတယ် အကုန်လုံးက ဒီချိန်
အိပ် နေကျတုန်းပဲ လေ ငါသွားရင် အကုန်လုံး က အိပ်ရေးပျက်ကုန်မှာ"
"ကျွန်တော် ကရော "
"မင်းက တော့ ချွင်းချက် ပေါ့ "
Boxing smile လေးကိုပြုံးပြရင်း မီးဖို
ခန်းထဲ သို့ ဝင်သွားသော TaeHyung ကို
သာကြည့်နေမိသည်။
"မင်း အိပ်ချင်ရင် ပြန်အိပ်လေ ငါ မနက်စာ
လုပ်ပေးထားမယ် "
သူ့လက် နှစ်ဖက်လုံး တွင်ဝယ်လာသော
အထုတ်တွေကို မပြ ရင်း ပြောလိုက် ခြင်း
ဖြစ်သည်။
"ရတယ် မအိပ်တော့ဘူး ဧည့်သည် တယောက် တည်းကို တော့ ဒီလိုမျိူး မလုပ်ခိုင်းပါ
ဘူး "
"ချစ်ဖို့ ကောင်း လိုက်တာ ဒါကြောင့်လဲ
ဟိုက မင်းကို သည်းသည်း လှုပ်ဖြစ် နေတာ"
ပါးဖောင်းဖောင်း လေးကို ဆွဲဖစ် လိုက်ပြီး
ဆံပင်လေးကို အသာလေး ဖွလိုက်သည်။
