𝔂𝓸, 𝓮𝓼𝓽𝓪𝓫𝓪 𝓯𝓮𝓵𝓲𝔃

..

Unufak olmuş kalbim..

Daha kaç parçaya bölünebilirsin?
Parçalanacak yerin kalmamışken hala nasıl kırılabilirsin?
Ya da söylesene, bizi yıkan bu çaban niye?

Beni sen bile acıtıyorsan insanlar neler yapar düşünemiyor musun?
Kalp düşüncesizdir, peki hissedemiyormusun? Bu acı sadece içimi yakıp kavuruyor olamaz, orada sende varken bunu neden bize yapıyorsun?

Bana, kendine acıman yok belki, peki küçük masum bir çocuğada mı acımıyorsun?

Ya da, ona neden kimse acımıyor?

İçimin kırıkları en çok ona batıyorken bu acımasızlığınız neye, kime?

Ben zaten eksik doğmuş bir çocuğum, neden daha fazla eksiltiyorsunuz?

Bana olanı bana bırakmıyor, utanmadan çalıp duruyorsunuz ama kırıklarıma parmak ucunuzu bile dokundurmuyorsunuz.

En kötü olanı ise, kimsenin beni anlayamayacağını artık biliyorum.

Umutlarımı,

gülüşlerimi,

hayallerimi,

masumluğumu ve çocukluğumu
benden çaldınız.

Beni bana bırakmadınız..