Yoruldum artık yürümekten, çöktüm bir kaldırıma oturdum. Biten sigaramı yanlış zamanda yaktım, ama ben yanarken onun külleri özgürleşip uçamaz, utanırdı.
Yalnız değilim. Birazdan beni kucaklayacak ve koynunda ağlayacağım yanlızlığıma ortak olacak birisi var ama bundan habersizim.
Ağlamadım, alışmıştım.. ama sonra o benim için, benim yerime ağladı..
Dayanamazdım, gözlerim dayanmadı.. koynuna çekti beni ve ağlıyoruz, başımdan öpüp çok güzel vaatlerde bulunuyor.. her şeye rağmen sarıldım. Beraber ağlıyoruz ve o başımı sayısız kez öpüyor.
Ay yerinde bizi aydınlatıyor ve biz kaldırımın ortasında ben onun koynunda hıçkıra hıçkıra ağlıyorum..
Biliyorum,
artık ay ve kaldırımlarda şahit..
ama en çok kaldırımlar..
