Yine kalemimin zehirli mürekkebinde boğuluyorum..
Kendimi kurtarmaya çalışmak şöyle dursun, parmağımı bile kıpırdatacak ne gücüm ne isteğim kalmış artık..
Bir şeyler var anlatılmam gereken.
Bir şeyler var başlasam hiç susmayacağım.
Bir şeyler var beni mahveden, yok eden bir şeyler var ama gücüm kalmamış..
Yokuşa tırmanmak değil yaptığım, dik yokuştan aşağı yuvarlanıyorum ama çok yorulmuşum, buna bile mecalim kalmamış ve ben artık kurtarıcımı bekliyorum..ilahi kurtarıcımı..
Heyecan ve sevinçle gittiğim tüm yolları hayal kırıklığına uğrayarak geri yürümüşüm, ve kendimi yok ederek inşa ettiğim tüm o yolları yine kendimi parçalayarak yok etmişim..
Şimdi ise, kulağımda hep çınlayan o şarkı ve ben yavaş yavaş sona ilerliyorum.
Tanrım!
Gittiğim tüm o yollara değmedi ve ben bile isteye kendimi yok ettim..
O şarkı çalıyor..
Tanrım..beni azad et..
