"မစားဘူးလား ရီ႐ွင္း!"
"အင္း ငုိပဲငုိေနတယ္~ ေက်ာင္းမထြက္ႏုိင္
ဘူးလုိ႔လည္းေျပာေနတယ္"
ခ်န္းေယာလ္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ
ရီ႐ွင္းလက္ထဲကထမင္းဗန္းကုိယူၿပီး
အေပၚထပ္တက္ခဲ့သည္...
"ဆယ္ဟြန္း~"
ခ်န္းေယာလ္လာတာလဲျမင္ေရာ
အိပ္ယာေပၚထုိင္ေနတဲ့ဆယ္ဟြန္းက
ဟုိဘက္လွည့္သြား၏....
"ထမင္းစားရမယ္"
"................."
"ၾကားလား!!"
ခ်န္းေယာလ္ေအာ္လုိက္မွ ငုိေနတဲ့
မ်က္ႏွာနဲ႔ဒီဘက္လွည့္လာသည္...
ခုန႐ုိက္ထားတဲ့အ႐ွိန္နဲ႔ပါးေလးက
နီကာအနည္းငယ္ေယာင္ေန၏....
"ေက်ာင္းထုတ္ရတဲ့ထိ ဟြန္းမွာအဲ့ေလာက္ေတာင္ အျပစ္႐ွိသြားသလားအကုိႀကီး ?"
"ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိယ္သိမွာေပါ့
ငါမၾကဳိက္ပါဘူးလုိ႔ မင္းကုိၾကဳိသတိေပးထားတယ္မလား??"
"ဟြန္း အေလလုိက္သြားတာမဟုတ္ပါဘူး
မိဘမဲ့ေက်ာင္းကုိသြားကူတာပါလုိ႔အကုိႀကီးကုိ
႐ွင္းျပတယ္ေလ"
"မင္းကုိ ငါကသြားကူခုိင္းလုိ႔လား
ငါမသိေအာင္အဲ့လုိေတြဘယ္ႏွႀကိမ္လုပ္ၿပီးၿပီလဲ ဟမ္!!!!"
"ဟြန္းဒီေန႔တစ္ရက္ပဲ လုိက္သြားတာ
ရီဖန္ကအေဖာ္မ႐ွိဘူးဆုိလုိ႔"
"မင္းၾကပ္ၾကပ္သတိထားေန ဆယ္ဟြန္း!"
"အကုိႀကီး ဟြန္းေတာင္းပန္ပါတယ္
ေနာက္မသြားနဲ႔ဆုိမသြားပါဘူး ဒါမဲ့
ဟြန္းကုိေက်ာင္းေတာ႔မထုတ္ပါနဲ႔"
"မရေတာ့ဘူး ဆယ္ဟြန္း ငါမွာမင္းကုိ
စိတ္မခ်ရတာမ်ားေနၿပီ အဲ့ေတာ့အိမ္မွာပဲ
ေနေတာ့ "
"ဟြန္းမွာျဖစ္ခ်င္တဲ့ရည္မွန္းခ်က္ေတြ
႐ွိေသးတယ္အကုိႀကီးရဲ႕!"
"ငါ႐ွိေနတာမုိ႔ ဘာရည္မွန္းခ်က္မွ
ထားစရာမလုိဘူး"
"အကုိႀကီးအရမ္းရက္စက္တယ္!!!!"
![Infatuated LOVE [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/192388928-64-k62054.jpg)