Adelaide: Today For Tomorrow

Chapter 21

Chapter 21

The over two thousand square meters of land where Selena's house stood and is surrounded by tall walls came into view.

Maybe for them, it's a big relief that we're finally here. But for me, hindi ko alam kung magiging masaya ba ako o ano. Sobrang bigat ng pakiramdam ko.

Walang sumalubong sa amin nang makapasok kami sa gate.

Agad akong bumaba ng truck. Phoenix yelled my name, worried about my injured foot but I didn't bother. I hobbled towards the front porch, enduring the pain from my right leg when I accidentally hit the pot with it.

Sobrang sakit pero mura lang ang lumabas mula sa aking bibig. Natigilan ako sa harap ng pinto. Sandaling napahawak ako rito. My heart is beating so fast, getting heavy as seconds passes by. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto.

Chase greeted me, crying softly. Agad ko syang niyakap and he cried more as he wiggled his tail. Si Chase lang ang sumalubong sa amin, the house is quiet.

"Who's burning?!" I heard Selena screamed from outside pero hindi ako natinag.

Naglakad ako patungo sa kwarto nina Simon.

Una kong nakita sa loob si Ella. Namamaga ang mga mata nya at umiiyak. Napailing-iling ako. I swallowed the lump in my throat bago ako nagpatuloy sa pagpasok. Gusto kong sumigaw pero nag unahan ang luha sa mga mata ko. Natakpan ko ang aking bibig gamit ang isa kong kamay.

Simon's body laid in the matress but I know that he isn't sleeping.

His skin was so pale and he has a bruise in his head, then I saw the wound in the side of his head. It's easy to see because he has a blonde hair iba ang kulay ng sugat sa ulo nya.

Tumayo si Hebrew na kanina'y nakaupo sa harap ng kama ni Hebrew at doon nya palang ako nakita.

Hindi basa ang kanyang mukha pero namamaga ang kanyang mata.

"Hebrew..." I mumbled and he hurried to embraced me.

Humagulgol si Hebrew sa balikat ko. Sobrang sikip ng pagkakayakap nya at naramdaman ko kung gaano sya nasaktan sa pangyayari. Maging si Ella ngayon ay umiiyak na rin habang hawak ang kamay ni Simon.

"Hindi dapat ito nangyari. Kung hindi sana ako lumabas, nakita ko sana ang nangyari sa kanya. This is my fault." Hebrew muttered in between his sobs.

Umiling-iling ako. "No! That's not true, Hebrew. Hindi mo kasalanan!"

I stared at the lifeless body of Simon. I want to talk to him for the last time. Unti-unting bumitaw si Hebrew sa pagkakayakap sa akin at napatingin sa mga tao na nasa likod ko. Napatingin rin ako sa kanila. Kitang-kita ko ang pag-aalala sa mga mata ni Phoenix. Mas lalo lang akong naiyak.

Napatingin ako kay Ella na humahagulgol habang hawak ang kamay ni Simon. Sobrang bigat ng pakiramdam ko. Hindi ko mapigilan ang pagbagsak ng mga luha ko.

I walked towards Simon's lifeless body.

Hinawakan ko ang kaliwang kamay ni Simon at naupo sa kama. It's cold. Mas lalo akong naiyak. I want to think of it as a prank but I couldn't. Sobs escaped from my lips.

I was too late again. Malapit na kami nun eh! This is so unfair.

Dapat um-oo ako noong nagpatulong sya kay Ella. Dapat tinulungan ko sya! I should have said my word to him. Hindi dapat ganito. Dapat siya ang sumalubong sa amin kanina. I talked to him while we were on the way. He was happy to know that we are going home.

Hinaplos ko ang mukha ni Simon. Hindi ko na muling maririnig ang boses nya, hindi ko na muling makikita ang mga ngiti at tawa nya. Bakit, Sime? Bakit ganito? Ang daya naman eh! Hindi mo kami hinintay!