Adelaide: Today For Tomorrow

Chapter 28

Chapter 28

"More or less thirty armed men."

Agad na kumunot ang aking noo nang marinig ang sinabi ni Captain. Thirty men who are brave enough to go against the armed forces. Are they that desperate? Good for them that they had succeeded in destroying the Camp.

"All eyes open. In this operation, there is no room for mistakes. We've lost our men. It would be another big lost if we lost another lives." Paalala ni Captain sa amin.

He's with team Alpha. Before everyone went to their trucks, nilapitan muna ako ni Phoenix.

"Take care, we'll talk after this."

Ngumiti ako at tumango. Dinamdam ko ang init ng kanyang palad na humahaplos sa aking pisngi. This is not the right time to be emotional. It's evening and almost time for our mission.

Sabay kaming bumalik sa mga truck namin. Fred is on my team, which surprised me. While Hakeem and Adam are on team Bravo. Tinanguan ako ni Fred nang makapasok na ako ng sasakyan.

"Eki, Miss." Pagpapakilala ng isa na nasa tabi ng nagdadrive.

'Yong iba naming kasama ay nasa kabilang humvee. Bumuga ako ng malalim na hininga at tinanguan ang nagpakilala. Mas matanda siguro sya ng limang taon sa akin. Tingin ko'y kasing edad ni Phoenix. Ang nagmamaneho naman ay tingin ko'y kasing-edad lang namin ni Fred.

"Sundalo ka ba?" Tanong sa akin ng nagmamaneho.

Umiling agad ako at napatingin kay Fred at sa isa pa naming kasama. Mas lalo lamang akong kinabahan dahil sa mga titig at panunuri nila sa akin. I'm a woman at baka iniisip nilang hindi ko kaya ang misyong ito.

"Hindi."

"Alam mo ba ang pinasok mo?"

"Syempre. I won't be here if I'm not sure with this."

"Sa misyong ito, walang magliligtas sa'yo. Baka 'yan ang nakasanayan mo." Ani ng nagmamaneho.

"She knows that already, for sure. We're fifteen clicks out, and no time to back out."

Hindi na ako sumagot o nagsalita sa naging pahayag ni Eki. Tinignan ko ang mga sasakyang nauna sa amin. Madilim ang paligid. Walang liwanag dito sa loob ng aming sasakyan. Habang binabaybay namin ang daan ay kusang lumalabas naman sa bibig ko ang mga panalangin. Sobra ang kabang nararamdaman ko pero hindi ako nagsising pinasok ko 'to. At alam ko sa sarili kong magagawa ko ang mga dapat kong gawin sa misyong ito.

"Secure the perimeter before allowing them in. Another target for this mission. Ferrer's son."

"Roger wilco."

Kanina pa nakikipag-usap si Fred kay Adam. Nakikinig lamang ako sa pinag-uusapan nila. May mga nadaanan kaming mga changers na pakalat-kalat kahit gabi na. Napalunok ako nang maalala ang mga mababangis na halimaw. Sana lang ay hindi sila magpakita sa mga oras na 'to.

"We're one click out. Fifty meters and we'll be on the woods."

Hindi nagtagal hanggang sa tuluyan na rin kaming tumigil at lumusong sa kagubatan. Tahimik ang paligid at tanging mga yapak lang namin ang gumagawa ng tunog dahil sa mga naaapakan naming tuyong dahon. I'm wearing boots and heavy gears but I'll get used to it. I have my blade on my left leg. My pistol on my waist, radio on the other side, extra magazines on my body and my rifle in both hands.

Sumesenyas ang mga kasama ko sa isa't isa. Nakilala ko na rin ang iba. Fred, Eki, Aaron and Seth, the driver, was with me during the travel.

Sobrang dilim ng paligid nang makapasok kami sa gubat. Nagpakawala ako ng malalim na hininga at dasal para patatagin ang sarili. I'm worried of Selena and Phoenix but I kept reminding my self that they are better than me and stronger like anyone in the camp. It calmed me but it didn't ease my worries.