Çocukmuşum, asla da büyümeyecekmişim; evet ikiniz de yüzüme vurduğunuz için artık ben de ne bok olduğumu biliyordum. İstemediğim olduğunda bencil davranıyormuşum; hep aynı muhabbet... Oysa ne kadar özür dilemişti bunları bana önceki söyleyişinde. Be...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•●•
Yeni Başlayanlar İçin ÖNEMLİ !
Asi, AVCI hikayesi için ek olarak yazılmıştır. Konu bütünlüğü, karakterler ve akışı anlayabilmeniz için önce AVCI hikayesini okumanız gerektiğini belirtmek istiyorum.
Asi'nin İlk 5 Bölümü Avcı adlı hikayemde.
Keyifli okumalar. İyi bakın kendinize.
•●•
"Bu durumu ilk kez yaşamıyor oluşun küstahlığından belli oluyor!"
Ne jilet gibi bir takımın topladığı görüntüsü, ne öğrencileri soyarak kendine kurduğu gösterişli görev odası ne de ben bu saçları kariyerimde döktüm diye övünen kel kafası. Bütün bunlar birazdan söyleyeceklerimin sadece bir ön hazırlığından ibaretti. Ya da hemen yanımdaki vitrine dizilmiş sahte başarılarının plaketleri ellerimden uçarak bana bağırdıkça kırışan alnının ortasını delebilirdi.
"Ben yapmadım!" dedim on üçüncü kez. Öfke kontrolü konusunda önerilen sayma zımbırtısı bir yere kadar işe yarıyordu çünkü sakinleşmek için saydığım kadar ister istemez bu kelin bana bağırmasını da sayıyordum.
"Kes!" On sekiz.
Şiddetle vurduğu masa sessiz ortamda gümbürdediğinde yanımda duran üst sınıfımdaki kız olduğu yerde sıçradı. Adını sanını, ona dair hiçbir şey bilmiyordum. Bu okula iki hafta önce gelmiş olduğumdan değil, aptal insanların gereksiz bilgileriyle zihnimi doldurmayı sevmiyordum.
Ama uzun, orijinal turuncu saç telleri az önceki hır gürde elimde kalacak kadar yakınlaştırmıştı bizi. Onu tutmuştum ve tutunduğu şeyleri zor bırakmak bende küçüklük travmasıydı. Hayır, bu kelin ecdadına dil uzatmışım gibi veryansın etmesine sebep olacak kadar, kızın saçlarını biz kavga esnasında yolmadım ama yanımdaki geri zekalı öyle sandığı için şu an müdüre ağlıyor ve azarlanmamı sessizce dinleyerek hırsını almak istiyordu.
Kel, hiç susmayacakmış gibi bağırmaya devam ederken aklımda toparladıklarımı söylemek için ağzımı açtığım an müdür odasının kapısı çalınmadan içeriye girenin öfkesini yansıtarak sertçe açıldı.
Cihan. Geri bastım. Diğerleri siktir edilebilirdi de durumu Cihan'ın yanlış anlamasını istemiyordum.
"Sonunda gelebildiniz." Müdür anında saygıyla ayağa kalkarak beni baştan aşağı süzüp hasar tespiti yapan abimi geçti ve amcama elini uzattı. Bu açık açık onu yok sayıp daha büyük biriyle muhattap olmaktı. Ne şans ki Cihan'ın dikkati durum analizi yapmakta olduğu için kel müdürden bu davranışının acısını çıkaramayacak kadar gözü adamı görmemişti. Birinin Cihan'a henüz yirmi yaşında olmak için çok ihtiyar davrandığını söylemeliydi. Bu tavırlarından başka beni sinir eden bir şey varsa eğer o da bunu normal karşılayanlardı.
