Çocukmuşum, asla da büyümeyecekmişim; evet ikiniz de yüzüme vurduğunuz için artık ben de ne bok olduğumu biliyordum. İstemediğim olduğunda bencil davranıyormuşum; hep aynı muhabbet... Oysa ne kadar özür dilemişti bunları bana önceki söyleyişinde. Be...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•●•
Deri koltukta benden daha rahat otururken hızlanan nefesimin inadına gider gibi yavaştı konuşması, konuşmasına inat hızlıydı kalp atışlarım.
Bir adım geri attığımda, yüzünü alınmış gibi buruşturup dudak büktü.
"Nereye?" Aklını koru, kaç ve kendini koru. Onunla başka türlü mücadele edemezdim. Onunla asla mücadele edemezdim.
Geriye dönüp kapıya koşmak istediğimde odaya girdiğimde fark etmediğim başka bir adamın beni yakalayışı o kadar çevikti ki... Bir kol kanımın etrafını sararken koca bir el de ağzıma sıkıca kapandığında korkuyla çırpındım alıkonulduğum yerde. Avazım çıktığı kadar bağırdım çoktan dolmaya başlayan gözlerimin zor seçtiği kapıya bakarak, sesimi oraya ulaştırmaya çalışarak.
Bedenim iki yanında vücuduma yapıştırılmış kollarımdaki sızının birer kan damlası gibi ellerime akıp parmaklarımdaki bütün yaşamı yumruklarım arasında öldürdüğünü hissedebiliyordum. Çırpındıkça canımı yakan adam saçlarımı savurarak yüzümü tekrar Snow'a çevirdiğinde burnumun dibindeki gözlere baktım yalvararak. Gözlerimden akan ilk damlalara yapışan saçlarıma dokunan parmak uçlarının bana değmemesi için başımı geriye çektim hemen. Gözlerim kapalı, o kabus gibi gözleri görmemek için; kafamın içinde yardım çığlıkları, daha acı çığlıkları bastırmak için.
Her şeyi başa sarıp tekrar tekrar izleten bir kumandaydı Snow. Adı her geçtiğinde, yüzünü her gördüğümde ama en çok da bu kadar yakınıma geldiğinde yıllar öncesine açıyordum kapattığım gözlerimi. Dört yaşında olmama rağmen hatırladıklarım o kadar netti ki zihnimde...
"Küçük bir yolculuk yapacağız." İki yanağımı ağzımı kapatan el üzerinden avuçlayıp kendine çevirdiğinde daha çok sıktım göz kapaklarımı. O yüzü görmek istemiyordum. Kabuslarımın devi uyansın istemiyordum... Panikle tekrar çırpındığımda beni tutan adam da canımı yakmaya başlamış Snow ise daha yakınımdaydı. Nefesinin yanağıma vuruşunu, ellerinin saçlarımda gezişi midemi bulandırıyordu.
"Şsst. Büyükbaban eminim bu yolculuğumuzu kısaltmak için elinden geleni yapacaktır." Dediğinde onları tehdit edeceğini anlamıştım. İster bir gün ister daha kısa; ben daha bu ana bile dayanamazken daha fazlası beni öldürürdü.
Kendini topla, diye yalvardı ufacık, ince, daha düzgün cümle bile kuramayan dili tutulmuş o küçük çocuk. Yalvarırım kendini topla.
Gözlerimi açar açmaz birikmiş gözyaşları hızla yanaklarıma akarken aklıma gelen ilk şeyi yaptım. Beni tutan adamın gücünü kullanarak ayaklarımı yerden kestiğimde sol ayağımı hemen yanında durduğumuz paravana sağ ayağımı da Snow'a vurdum.
