Çocukmuşum, asla da büyümeyecekmişim; evet ikiniz de yüzüme vurduğunuz için artık ben de ne bok olduğumu biliyordum. İstemediğim olduğunda bencil davranıyormuşum; hep aynı muhabbet... Oysa ne kadar özür dilemişti bunları bana önceki söyleyişinde. Be...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•imagine dragons-birds•
•●•
Zihnim bana oyun oynamayı severdi. Kapalı havaların altında, yüksek bir pencere kenarında, şiddetle çarpan bir kapıyla.
Eğer sersemsem, eğer kendimde değilsem ne zaman beni yakalayacağını bile bilmezdim. Sinsi otlakların arasında, kendi gölgemde takip ederdi beni, boğazıma yapışmak için.
Parmaklarımdaki kasılmalar bulduğu ilk şeye tutunur, geçmişin dibi kör alaborasından kurtulmaya çalışırdı.
Omzuma bir el dokunda, sıçrayarak döndüm ve anında bir adım geri kaçtım nefes nefese.
Okan boş koridorun ortasında öylece durarak ne yaptığımı sormak için hazırlanıyor, ondan önce herhangi bir hasara karşılık beni kontrol ediyordu..
"Sorun ne?"
Avuçlarım şiddetli çekimin olduğu delikten son bir atakla atıldı ve hızla Okan'a sarılırken ellerim ceketine sıkıca tutundu. Elimin altında buruşan kumaş avuçlarımın arasından kaydıkça daha hırslı yakalıyor daha korkak kapanıyordu parmaklarım.
"Hey... hey dur biraz."
Okan belimin iki yanına koyduğu elleriyle beni kendinden uzaklaştırmaya çalıştığında yüzümü boynuna gömerek onu iyice aşağı çektim. Yapmak istemiyordum, ondan ayrılıp her şeyin yolunda olduğunu söylemek istiyordum ama gözlerimi açarsam burnuma gelen yanık kokularını besleyen alevleri göreceğimden deli gibi korkuyordum.
"Asmin.."
"Lütfen. Biraz böyle kalayım," dedim yüzümü iyice boynuna gömerken. Alabildiğim kadar derin nefesler aldım nerede olduğumu beynimin gerçekliğine kazımak için.
Okan kokuyordu. Bir erkekte olmaması gerektiği kadar duru, yeni yıkanmış kıyafet, biraz sigara, biraz onu tamamlamış dingin bir parfüm..
Ayaklarımı zorla sürüklenip, beni gözlerim görmeden yürüterek bir kapının ardına kapattı ikimizi. Bu defa beni geri itelerken daha sertti ve yüzümü görmeyi başarmıştı. Elleri yanaklarımı iki yandan sıkıp kaldırınca korkarak açtığım gözlerim koyu gözleriyle buluştu. Kırmızı veya siyah bir şey yoktu gözbebeklerinden yansıyan. Sadece o kokuyordu.
"İyiyim," dedim hemen. Daha o bir şey söylemeden ellerimi kollarının altından geçirip beline sarılırken yanağımı göğsüne sürttüm.
"Bana ne olduğunu anlatacak mısın?" Derken sesi gülümsememe neden olacak kadar tedirgin ve öfkeliydi. Önceden sadece öfkeli olurdu ve bir sorunu daha başına saracağım için sinirden kudurur salyalarını suratıma saçarak hırlar dururdu.
"Bir şey olmadı. Sadece birkaç kötü anı." Dediğim an kollarımın arasındaki beden gerildiğinde ona daha sıkı sarıldım iyi olduğumu kanıtlamak için.
