Guys Do Fall In Love With Gays

Chapter 10: Basketball

JESS

ONE WEEK LATER

We are in the middle of discussion ng may kumatok sa pinto namin. A Guy with a Handsome face at bagay na bagay sa kanya ang nerdy glasses ang bumungad samin pagkabukas ng pinto. Sabi naman ni Mark na katabi ko ngayon, siya daw ang School President ng Shanta Male University na ito. He's extremely awesome! Matalino daw siya at sure daw sila na magiging cumlaude siya, and his graduating as Engineer.

Wow! Ito naman si Kuyang poging nerd pa humble lang nung sinabi ng mga classmate namin na ang pogi niya. Ahaha, mukhang nababakla narin mga kaklase ko, Charr. By the way his name is Kid, sounds cute, right?

Nandito siya para i-announce, na may nag back out na member sa basketball kaya naghahanap sila ng kapalit nila. Tatlo silang umalis so tatlo pa ang pwedeng sumali, with that naalala ko si Brent, im sure sasali iyong si Brent.

"Sasali ka Mark?" Alam ko sumali siya ng try out last time, pero hindi ko naman alam kung nakasali ba siya. He just smile at me, pero halatang ang bitter nun.

"No, actually diba nag try out ako? Hindi naman ako natanggap." He weakly smiled. Awww! alam ko na hilig niya ang Basketball, kaya alam ko malungkot siya. Hindi ako papayag na hindi makasali ang kaibigan ko!

"Try again!" Napalakas ata yung pagkakasabi ko, napatingin kasi saakin yung prof namin at si Kid, pati rin mga classmates ko. I mouthed 'sorry' with a peace sign, at buti naman nawala ang mga tingin nila sakin.

"Wag ka ngang sumigaw." Mark whispered.

"Sorry." I apologized.

"If kung may tanong kayo, you cam approach me and ask anything for more details." sabi ni Kid, kaya bigla akong nagtaas ng kamay, at mukha naman kinagulat ng lahat. Parang akong bata na nagtataas ng kamay. Eh sa gusto ko kasi sumali itong si Mark..

"Jess, right?" Omg! He knows me? Nakakakilig naman, sa isa pang poging School President pa ang nag sabi ng pangalan ko. Ok, what's the big deal? Parang pangalan lang, ano-ano na pinagsasabi ko. I just nodded to his question before I spoke.

"Pwede po bang sumali yung mga nakapag try out last time pero hindi pinili?" I asked. I crossed my fingers on my both hand as I chanting Please sana pwede, sana pwede.

"Tatanungin ko si Coach. Bawal akong magdesisyon niyan, but if kung pwede babalikan kita." Whaaaaaaaa! babalikan niya ako! Ang saya saya! Ok, ano ba nangyayari saakin? Para sa try out yung babalikan kita. Ano ba yang dulot ni School Pres sakin at nagkakaganito ako? Nahahawa narin ata ako sa mga babaengmay rabies eh.

"Sige po." I said then I sat again. Nagprapray ako, sana pwede pa makasali si Mark at sana si Brent rin, sana makasali siya.

"Hoy. Hindi mo naman kailangan gawin yun." tinignan ko ng masama si Mark sa sinabi niya.

"Ano ba yang sinasabi mo? Kung hindi ko iyon ginawa, ano gagawin mo? Tutunganga lang? Bibitawan m mo agad yung oppurtunity na iyon. Alam ko na gusto mo sumali doon, pero wala kang ginagawa. Hay nako, kung may chance pa, dapat gawin mo lahat hanggang matanggap ka. Kung hindi ka makapasok sa varsuty, kailangan mo lagi akong ilibre tuwing lunch." Seryoso ako sa sinasabi kung lagi dapat akong ilibre ng lunch pag hindi siya makasali. And you know naman kung gaano ako ka-kuripot, gagamitin ko na 'tong opportunity para mas ganahan itong si Mark makapasok sa Basketball team.

He laughed before he answered. "Nako gagawa ka talaga ng paraan para makalibre, but thanks." and he averted my gaze as he shyly make contact with me. I saw a genuine smile with him, siguro natuwa siya sa ginawa ko.