Bir Derdim Var, Nasıl Anlatsam Kibar Kibar?

🐧

Bir haftalık eğitimin nihayetinde güç bela gelen haftasonuyla biraz ara bulmuştu. Geceler, hiç alışık olmayan bünyesini uykuya sarıveriyordu. Sabaha içtima ikazı ile gözlerini açar açmaz unuttuğu rüyalarında hep o vardı. Her sabah kalbini yakan bu özlemle ilk onun ismini sayıklıyordu. Tembel tembel homurdanıp göğsüne sokuluşu, şimdi ise bir başına olduğu daracık koğuş yatağı, soğuk..

Ankesörlü telefonun başında hatırı sayılır bir süre bekledikten sonra gerisinde bekleyen kimse olup olmadığını kontrol etti, son sırada durmak günün sonunu bulsa da başbaşa kalmaya değer görünüyordu, anne babası, yapımcısından sonra ezberindeki o numarayı hızlıca çevirdiğinde kalbi anormal hızından yorgundu şimdiden..

"Alo? Kimsiniz?"

Bir an gülmekle ağlamak arasındaki şaşkınlığında ne diyeceğini unuttu. Onu özleyeceğini biliyordu fakat bu denli özlem tüm sistemini bir an durdurmuş sadece gözlerinden süzülen yaşlara izin veriyordu

"KyungSoo .. sen misin?"

Umutla titreyen sesinden ismini sıcacık duymak iradesini derinden sarsınca kulübeye yaslandı. Derince soluklandı. Sadece bir haftada düştüğü acizlik bir parça zoruna da gidiyordu.

"Pardon? Kargomla mı ilgili? Hatta mı sorun var anlamadım ki?"

"Belki bir şeyler satmaya çalışan telefon dolandırıcılarındandır. Kapat gitsin."

Geride duyduğu yabancı sesle gerçekliğine döndü..

"Hayır, KyungSoo'm olabilir. İlk firsatta arayacağım demişti. İlk bir ay kendi telefonlarını kullanmalarına izin yokmuş."

Sözlerine acı dolu bir kıkırtı koyverdi ki telefonun diğer ucunda "KyungSoo SENSİN!" nidası koptu.

"Seni.. çok.. ama çok.. özledim Jongin.."

Güç bela dilinden dökülenler yüreğini sarsıyor daha fazla yaşı gözlerine çağırıyordu.

"KyungSoo.. "

"Seni şimdiden çok özledim.."

Biraz soluklandı. Daha önceden tasarladığı tüm sözler kaybolmuştu. Tek düşündüğü onu ne kadar özlediği.. ne kadar özlediğiydi..

"Sesini duyasıya kadar bu kadar zor geleceğini hiç bilmezdim. Üç hafta nasıl dayanacağım bilmiyorum. Geleceksin değil mi Jongin-aah.."

"Belamı versinler benim, hemen gelip seni oradan çıkaracağım tamam mı!"

"Hayır hayır! Jongin dur!"

"Ne hayır hayır! Ölelim o zaman ikimiz de, mezar taşımıza da hasretlerinden öldüler yazsınlar ama vasiyetimdir aynı mezara koysunlar bizi, toprağın altında bile koyun koyuna olalım.."

"Iyyy Jongin! Ne kadar da gaysin!"

"Sana ne olum! Gaysem KyungSoo'ma gayim! Sen git ödevi tamamlasana!"

KyungSoo sessizce onları dinlerken Jongin bir özürle ona geri döndü.

"Sınıftan biri. Yarına teslim etmemiz gereken bir grup ödevi var da.."