Olmaması gereken bir yerde, görmemesi gereken şeyleri gören masum bir kız.
BAHAR ÖZTÜRK
Hayatında kimseye merhamet etmemiş kalbi buz tutmuş karanlık bir adam.
AYAZ KESKİN.
♣
Ayaz'ın boynuna atlayan kızı görmezden gelmeye çalışarak bana elini uzatan iri yapılı, sarışın çocukla tokalaştım.
"Ben Deniz." Diyerek kendini tanıttığında kendi ismimi mırıldandım. Duymuş olmasını diliyordum.
Gülümseyerek: "Memnun oldum Bahar."
Avucundaki elimi dudağına götürerek bir buse bıraktığında kendimi geriye doğru çekmemek için kendimi tutuyordum.
Kaba bir öksürük sesi ile aramızdaki bu anlamsız yakınlaşma son bulurken Ayaz'ın eli belimdeki yerini aldı.
"Yemeğe geçelim mi hayatım?" diyerek bana döndüğünde alık alık yüzüne bakıyordum. Banamı demişti?
"Ta-tamam" kelimesi ağzımdan zar zor çıkmıştı.
Yemeğe geçtiğimizde Ayaz ve (orta yaşlı) adının Halûk olduğunu öğrendiğim adamla muhabbet içerisindeydi. Hazal (yelloz) ve Deniz'den çıt çıkmıyordu.
Sarışın kazanovanın yüzünün düştüğüde gözümden kaçmamıştı. Her kuşun eti yenmez aslanım diyerek ensesine bir şaplak atmamak için kendimi zor tutuyordum.
"Aa Ayaz'cığım hiç benimle ilgilenmiyorsun! Ne zamandır görüşemiyoruz, insan bir halimi hatrımı sorar."
Kaşlarım istemsizce çatılırken birşey dememek için kendimi zor tutuyordum. Ne zamandır tanışıyorlardı acaba?
""Hazal görüyorsun iş konuşuyoruz."
Ayaz'ın terslediğini duymamla içim soğurken arkama yaslanarak derin bir nefes aldım.
Halûk Bey; "ee çocuklar birazda sizden bahsedelim nerede tanıştınız? Nasıl bir ilişkiye başlama kararı verdiniz?" dediğinde aldığım nefes götümden çıkıyordu.
"Tesadüfen karşılaştık aslında. Kader bizi bir araya getirdi desem daha doğru olur."
Dilimi yutmuş gibiydim bir şeyler söylemem gerektiğini düşünüyordum, ama sadece düşünüyordum. Düşüncelerimi eyleme dökemiyordum.
"İlk görüşte aşk." diyerek gülümsediğimde herkesin bana döndüğünü farkettim. Kahretsin bu sefer dökmüştüm sanırım düşüncelerimi eyleme. Rezil olmuştum.
"İlahi Bahar ne komik kızmışsın sen böyle. Allah bilir başka ne cevherler vardır sende" diyerek alayla gülen Hazal'ı işittiğimde, içimdeki öfke alevlenirken sokacağım kelimeleri özenle seçiyordum.
"Başka ne cevherler olduğunu göstermemi istermisin Hazal'cığım?" diyerek sinsice sırıttığımda yüzündeki gülümseme yavaşça silinerek somurtmaya başladı.
Ayaz elimi sıkıca tuttuğunda Hazal'ın yüzünün şekilden şekle girmeye başladığını görmemle kahkaha atmamak için zor tutuyordum kendimi.
Halûk Bey yarım saatlik daha iş konuşmasının ardından eve gitmeye karar verdi. Herkes ayaklanmaya başladığında, Hazal, Ayaz'a sarılarak yanağına uzun bir buse kondurdu.
Ayaz ise sadece gülümsemekle yetindi ne sarıldı ne de itti.
Deniz'in bana doğru geldiğini farkettiğimde Ayaz'ın önüme geçerek Deniz'le benim yerime vedalaşması beklediğim en son şeydi. Deniz ve Halûk Bey'de Ayaz'la vedalaşarak evden çıktığında odada sadece ikimiz kalmıştık.
"Ben odaya çıkayım, iyi geceler."
Merdivenlere yönelerek çıkmaya yeltendiğimde önüme geçerek beni engelledi.
"Bugün yanımda olduğun için teşekkür ederim."
Dudaklarına sıcak bir tebessüm kondurarak eliyle yüzüme dokunduğunda ürperdim.
Yüzünü yüzüme doğru yaklaştırdığında dudaklarının yanağımdaki varlığını hissetmem uzun sürmedi.
