KORKUSUZ MAFYA (+18)

Bölüm: 32♠️Sirayet

Multimedia'daki şarkıyı dinlemenizi tavsiye ediyorum.🖤

Yaklaşık bir haftadır
hastanedeyik.

Uyumak için eve gidiyor ve geri geliyordum.

Bir an olsun yanından ayrılmak içime sinmiyordu.

Odaya girmem istenmiyordu, ama bana camın arkasından Ayaz'ı izlemek yetmiyordu. 

Ellerini tutmak, ona yanında olduğumu söylemek istiyordum.

"Kahve ister misin?"

Can'ın sesiyle kendime geldiğimde kafamı kaldırarak yüzüne baktım.

"Hayır, teşekkürler."

Yanıma oturduğunda ellerimi tutarak gözlerime baktı.

"Kendini bu kadar yıpratma, Ayaz iyi olacak bundan şüphen olmasın."

"Biliyorum ama bana dargınken bu halde olması canımı yakıyor."

Gözyaşlarımı tutamıyordum. Bu olanlar çok ağırdı.

"Seninle bir alakası yok, ne zamandır pusuda bekleyen bir çeteydi."

Doktor'un koridora girmesiyle ikimizde ayaklandık ve koşar adımlarla yanına doğru ilerledik.

"Durumu ne?"

Konuşmamla Doktor'un gözleri bana doğru döndü.

"Hayati tehlikeyi atlattı, birazdan odaya alacağız. İstediğiniz zaman görebilirsiniz ama ne zaman uyanacağı belli değil. Büyük bir savaş verdi bedeni çok yorgun."

Sevinçle gülümsediğimde Can'da tebessüm etti.

Ben beklerdim, iyi olduğunu bilmem bile yeterliydi.

"Teşekkürler Doktor bey."

Kafasını önemli değil dercesine sallayarak uzaklaştığında, deli gibi bağırmak geliyordu içimden.

O iyiydi, yaşayacaktı..

Can heyecanımı farketmiş olacak ki "sakin ol Ayaz'ın seni kolay kolay bırakacağını düşünmemiştin herhalde." demesiyle yüzümde bir tebessüm oluştu.

Affedilmek umurumda değildi. Tek isteğim iyi olmasıydı.

♣️

3 Gün Sonra...

Aynaya baktığımda gülümsedim. Bugün Ayaz'ın kendine geldiğini öğrenmiştim.

Beni gördüğünde ne tepki vereceğini bilmiyordum ama onun iyi olduğunu bilmek bile beni mutlu etmeye yetiyordu.

Mutfağa giderek tezgahta yemekle uğraşan anneme arkadan sarıldım.

Gülümseyerek elimi okşadığında yanağından öptüm.

"Anneciğim ben çıkıyorum."

"Nereye?" diyerek önünü döndüğünde "Ayaz uyanmış." diyerek yanıtladım sorusunu.

Gülümsemesi daha çok genişlemişti.

Onu ne kadar çok sevdiğimi biliyordu, kendine gelmesine en az benim kadar mutlu olduğuna emindim.

"Dikkatli git güzel kızım."

"Teşekkür ederim anneciğim."

Dış kapıya doğru ilerlediğimde beni uğurlamak için arkamdan geldi.

El sallayarak dışarı çıktım ve hastahaneye doğru ilerlemeye başladım.

Evimize on dakikalık yürüme mesafesindeydi.

Benim içinde değişiklik olur diyerek kulaklıklarımı taktım ve ilerlemeye başladım.

♣️

Kapıdan içeri girdiğimde klimanın soğukluğu bedenimi titretti.

Asansöre bindim ve Ayaz'ın odasının bulunduğu kata bastım.

Koridora çıktığımda kalbim kulaklarımda atıyordu. Heyecanın bütün uzuvlarımı titrettiğini hissedebiliyordum.

Odanın önüne geldiğimde sertçe yutkundum.

Kapıyı çaldım ve yavaşça içeri girdim  Akın ve Ayaz'ın gözleri bana döndü.

"Abi ben çıkıyorum sonra gene gelirim."

Akın kalktığında Ayaz kafasını sallayarak onu onayladı.

Kapanan kapı sesiyle Ayaz'a doğru ilerledim.

Kollarımı omzuna doladığımda bedeninin kasıldığını hissettim.

Birkaç saniye içerisinde onun da kolları belime dolandı.

Gözlerimden istemsizce akan yaşları hissettiğimde umursamadım.

"Sana bir şey olacak sandım Ayaz."

"Şşt ağlama." diyerek parmaklarını yüzümde gezdirdi ve hafifçe sildi.

Geriye çekildiğimde gözlerine baktım.

Ona yakından bakmayı özlemiştim.

Kokusunu solumayı, nefesini hissetmeyi...

Gülümseyerek hafifçe yana kaydığında kıkırdadım.

Yanına yatmamla kollarını belime sardı.

"Seni çok özledim kış güneşim."

O benim kafesimdi ne kadar gitsemde uzaklaşamıyordum.

Kafamı kaldırarak gözlerine baktım ve dudaklarımızı birleştirdim.

Dudakları usta bir şekilde alt dudağımı kavradığında kollarımı boynuna sardım.

Tüy kadar hafifti dokunuşları, sanki anın tadını çıkarmak ister gibi..

Kendini çekerek alnını alnıma yasladığında nefes nefeseydim.

"Benimle barışman için ölümden dönmen mi gerekiyordu?" diye sordum şakayla karışık bir şekilde.

Tebessüm ederek alnımdan öptüğünde ise gözlerimi kapattım.

"Kafamı toparlamaya ihtiyacım vardı."

"Ayaz yemin ederim böyle olsun iste..."

Kelimelerimi yarıda kesen dudaklarımda ki parmağıydı.

"Bu konuları konuşmak istemiyorum artık."

Kafamı onlaylar anlamda salladım ve kafamı omzuna yeniden koydum.

"Seni seviyorum." diye mırıldandım gözlerimi kapatmadan önce.

"Aşkın beni değiştiriyor Bahar Öztürk."

Ayaz:

♣️

Merhabalar, bölüm pek içime sinmedi. Daha önce yazdığım bölüm silindi ve onun kadar güzel yazamadım maalesef.

Umarım genede bölümü beğenirsiniz.

Gelecek bölüm bu satırlarda son görüşmemiz olacak. İstediğiniz gibi bir son yazmaya çalışacağım...

Sizleri çok seviyorum.🖤