အပိုင္း(၆)

2.9K 187 0
                                    

"Shinnnnnn!!!"

ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြ လြတ္ထြက္သြားတာမို႔ အလန္႔တၾကား ေအာ္လိုက္မိတယ္။

"သခင္ေလး သတိရလာၿပီ"

မ်က္လႊာလို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္း ပြင့္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ အျပာေရာင္ မ်က္ႏွာက်က္ကို ဦးစြာျမင္ရတယ္။

ၿပီးေနာက္ အၾကည့္တို႔ ေဘးဘက္ကို ေရြ႕လိုက္ေတာ့ စိုးရိမ္တႀကီး ၾကည့္ေနတဲ့ ပါး နဲ႔ အိမ္ေတာ္ထိန္း အျပင္ မသိတဲ့သူေတြပါ ရွိေနတယ္။

"ပါး "

"ေနသာလားသား ဘယ္နားနာေနလဲ"

"Shinnn Shinေကာ Yu Bin သူတို့ေကာ အားး"

"သား သား အရမ္းမထနဲ႔ နံ႐ိုး အ႐ိုးအက္သြားလို႔ သားၿငိမ္ၿငိမ္ေလး လွဲေန သားသူငယ္ခ်င္းေတြ တျခား အခန္းမွာရွိတယ္ ေနေကာင္းရင္ သူတို႔နဲ႔သြားေတြ႕ ဟုတ္ၿပီလား"

ခႏၶာကိုယ္ကို အိပ္ယာထက္ အသာလွဲေစၿပီး ပါးက အခန္းျပင္ ထြက္သြားေလသည္။

အခန္းထဲမွာ အိမ္ေတာ္ထိန္း ဘဘကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွမက်န္ေတာ့တဲ့ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း မ်က္လံုးေတြ ေမွးက်လာကာ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းကို ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အရာအားလံုးက ေနာက္က်သြားၿပီ ျဖစ္ေလသည္။

"Zhan Zhan !!Zhan Zhan!! "

မနက္ေစာေစာ အခန္းထဲကို အသံက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ျဖင့္ ေရာက္လာတဲ့ Yu Bin။

ဂ်ိဳင္းေထာက္နဲ႔မို႔ ခုန္ခုန္ၿပီး ေထာက္လာပံုက အေရးႀကီးေနပံုရပါသည္။

"Yu Bin သက္သာၿပီလား"

"မင္း အခုထလို႔ မေသေသးဘူးဆိုရင္ ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့ "

ကုတင္ေပၚက ဆြဲခ်မတက္ ေဘးနားကေနလာေျပာေနတာမို႔ ေျဖးၫွင္းစြာ ထထိုင္လိုက္ၿပီး ဒရစ္ပုလင္းခ်ိတ္ထားတဲ့ တိုင္ေလးကိုတြန္းကာ Yu Binေခၚရာေနာက္ လိုက္ခဲ့ေလသည္။

"Binႀကီး ငါတို႔ ဘယ္သြားေနတာလဲ ေဝးလား "

ရင္ဘတ္ကိုဖြဖြ ဖိထားရင္း ေနာက္ကေနေမးေတာ့ Yu Bin ေျခလွမ္း တုံ႔သြားသည္။

လြမ္း၍မတည္ အျပံဳး၌ေမြ႕ေလ်ာ္ေသာ(လွမ်း၍မတည် အပြုံး၌မွေ့လျော်သော)Where stories live. Discover now