Part 1
Sometimes,I'm afraid not to find love.
Sometimes I'm afraid there is no one in this entire world who would be able to understand and to love me for who I am.
Sometimes I'm afraid to fall in love and to be let down again.
To long for love is m...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
I'm Paulo Miguel Santiago and I'm 17 years old.Nag-aaral nga pala ako sa FU at ngayon magtatransfer na ako sa SU kasi may isa akong kaibigan na si Luke Jimenez na nagtransfer duon sa SU and as a friend,kailangan ko siyang suportahan kaya magtransfer na rin ako pati na rin yung isa pa naming tropa.
Yung ate ko kasi at si Luke ay mag-jowa tapos bago lang namin nalaman na pinagsabay pala ni ate si Luke at si Jack.
Kahit ako hindi ko alam yun.Pero kahit sinaktan ni ate ang kaibigan ko,nirerespeto ko parin siya kasi ate ko siya.
Tatlo pala kaming magkakapatid at ako yung pangalawa.Yung bunso naman namin ay si Pola,close na close kami ni Pola and I love her more than my life.
May sakit siyang leukemia kaya lahat ng oras ko ay binibigay ko sakanya.
Kung nagtataka kayo kung saan ang mommy ko,hindi na kami aasa sakanya,puro nalang siya trabaho,pera at kung anu-ano pa ang ginagawa niya.
Kahit konting oras wala man lang siyang binigay kay Pola,may sakit na nga yung anak niya.I hate Her!I really really hate her!
Hindi niya kami kinilala bilang mga anak niya,mas mahal niya pa ang mga pera kaysa samin.
Sinasayang niya lang ang oras dyan sa trabaho at ano,pera lang ang mapapala niya?
Aanuhin niya ang pera kung nasa hukay na siya,walang silbi at mawawala lang lahat ng hirap at mga effort niya sa trabaho kung mamamatay lang naman tayo.
Pero kami?kami ang makakasama niya habang buhay,kami ang makakasanga niya sa buhay,kami ang matitira at magmamahal sakanya.
Ang pera,wala yang maitutulong sakanya kasi pera lang yan.
We are more precious than money,precious that needs to be treasure.
Pagkatapos kong mag-ayos ay dumiretso agad ako sa kwarto ni ate Pau para magpaalam.
Knock...
knock...
Come in.agad niyang sagot.
Binuksan ko ang kaniyang pinto at nadatnan ko siyang nakaupo sa kaniyang kama habang may kinukulikot sa kaniyang cellphone.
Tumabi ako sakanya.ate sigurado ka ba na hindi ka sasama sakin?nag-aalala kong tanong.
Baby boy,napag-usapan na natin to.Alam kong hindi kampante si Luke kapag nanduon ako sa SU at wag ka nang mag-alala,kasama ko naman si Jack.sabi niya habang pilit na ngumiti.
Humanda talaga yang Jack na yan sakin kapag may mangyaring masama sayo.she hugs me.
Ang sweet talaga ng baby ko.
Ate naman!bwesit yang baby boy na yan.
Hehe sorry.agad siyang kumalas sa pagkakayakap sakin.O sya umalis ka na baka malate ka pa sa first day of school mo.Be a good boy ha at bawas-bawasan rin ang pagiging serious baka tumanda ka agad at pumanget ka.Smile!like this.napailing nalang ako sa mukha niya,tss.
