My Ceo - Jikook

7.BÖLÜM

Jungkook

Arabalar korna çalıyor, ağaçlar yanımda hızla geçiyordu. bir an gözlerim hız göztergesine kaydı 200 le gidiyordum. farkında olmadan ani bir fren yaptım ve biraz sarsıldım.
kendime gelmeye çalışırken  telefonum çaldı. jennie arıyordu.

biraz bekledim, kendimi toparladım ve telefonu açtım. "Alo jungkook" sanki dilim düğümlenmişti cevap veremiyordum
"jungkook?... Jungkook orada mısın?" nihayet konuşmayı başarabildim
"evet buradayım jennie" sesim çatlamıştı
"jungkook iyi misin?" sesim çatlaması diye uğraşarak "iyiyim" dedim ama yine çatlamıştı
"nerdesin? konum at jungkook yanına geleceğim" normalde olsa asla konum atmazdım ama ona ihtiyacım vardı
"tamam o yere git gelicem" cevabını beklemeden telefonu kapattım.

Jimin

Uyandığımda saat 19.59 du neden bu kadar fazla uyumuştum. Birden aklıma kızlar geldi acaba ne yapmışlardı?

Kendimi toparlayıp banyoya gittim.  yüzümü yıkadım ve aşağı indim.
inanamıyorum bu nasıl bir dağınıklık
"uyanmışsın abicim" ağızım açık onlara bakıyordum
"BU EVİN HALİ NEE!" ağzımdan hiç beklemediğim bu sözler döküldü ikiside irkildi
"özür dilerim biraz fazla tepki verdim" şaşkın şaşkın bana baktılar
"biraz dağıldı evet ama toplayacağız" dedi Rose. Arkamı döndüm ve tekrar yukarı çıktım büyük ihtimalle arkamdan baka kaldılar. Elimi dolabıma attım ve elime ne gelirse giydim.

hızlıca aşağı indim ayakkabılarımı giyerken Rose bana seslendi
"nereye gidiyorsun abiciğim?" ona cevap vermeden dışarı attım kendimi. her şeyin başladığı ve bittiği o yere doğru yürümeye başladım istemsizce.

Jungkook

Yarım saat geçmişti ve ben hala jennie yi bekliyordum. "özür dilerim geç kaldım biraz trafik vardı" omuz silktim yanıma oturmasını işaret ederek
"neden buraya geldik?" biraz durdu
"sen buradan nefret edersin" birden olanlar geldi aklıma  hiç gitmiyordu ki o da ayrı bir mesele
"evet...sevmem ama önceden severdim içimden geldi gelesim geldi buraya" düzgün cümle bile kuramıyordum.

Jimin

Hadi amaa bu kadarı da fazla jungkook yine oradaydı tabi kız da. bu kez tam tersi şekilde oturuyorlardı kızın sırtı bana dönüktü.

Flashback

"Ben çıkıyorum anne" o kadar heyecanlıyım ki kookiem bana her zamanki yerimizde buluşmamız gerektiğini söylemişti sürprizi varmış.
Hızlıca özel yerimize doğru ilerledim sanki yol hiç bitmiyordu. Acaba sürprizi neydi? Yoksaa aaaaayy
daha da hızlı yürümeye başladım.
Etrafta süs falan yoktu acaba başka yere mi gidecektik gözlerim jungkook'u aradı. Oradaydı güzel saçlarından tanıdım onu tanıdım ama yanında bir kız vardı. arkadaşıydı herhalde konuşmalarını bölmek istemeden jungkook a mesaj attım. geldiğimi anlasın diye. görmedi. aradım belki erken gelmişimdir diye.

sürprizini bozmak istemiyordum telefon açıldı konuşmasını bekliyordum gözlerim hala jungkookdaydı ama telefonu açan o değildi
"meraba jimin" ses çok tanıdıktı
"ordan ayrılma az sonra sürpriz ne öğreneceksin" soru sormama fırsat vermeden telefonu kapattı. Ben de onu dinleyerek bekledim jungkook telefonunu arkadaşına vermiş ve beni kontrol etmek için aramış olmalıydı arkamdan bir çığlık sesi geldi  o tarafa döndüm. bir kadın köpekten korkmuştu o yüzden bağırıyordu.
Tekrar jungkook a döndüm keşke dönmeseydim o kızla öpüşüyordu beni aldattığına inanamıyordum göz yaşlarımı tutamadım ağlamayabaşladım kız beni fark etti ve jungkook a "jimin" dedi jungkook hemen kafasını çevirdi ne olduğunu anlayamaz gibi bakıyordu. basıldığı için şaşkındı tabi. burdan gitmem gerektiğini düşünerek taksi durağına doğru koşmaya başladım. arkamdan gelmesini istemiyordum taksiciye olabildiğince hızlı gitmesini söyledim. Çok aptaldım çok.

Flashback end

Üzgünüm derslerimden dolayı uzun zamandır bölüm atamıyorum.
Sizce nasıl olmuş yorumlarınızı bekliyorum