Şerefsiz || Anonim (TAMAMLANDI)

97.

Yumruklarımı sıkarak kalabalık koridordan, birilerine çarparak geçerken, çarptığım kişilerin hakaretlerini takmadan Kübra'nın sınıfına girdim. Baran yanında oturuyordu ve onunla konuşuyordu. Beni ilk fark eden Kübra oldu ve öfkeli suratımı görünce dudakları aralandı.

"Baran!" Diye kükredim adeta. Yani en azından Kübra öyle yaptığımı söylerdi. Baran arkasını dönünce, oraya gidip yakalarından tutarak ayağa kaldırdım ve tam burnuna gelecek şekilde kafayı suratına geçirdim.

Kızlar çığlık attıktan sonra Gizem sevinçli bir şekilde konuştu.

"Ay erkek kavgası."

İfademi bozmadan yere düşen Baran'ı tekrar yakalarından tutup kaldırarak duvara yapıştırdım.

"Bak bana piç kurusu," dedim dişlerimi sıkarak. "Kübra'nın beş metre yakınına yaklaşmıyorsun!"

Kübra da o sırada beni Baran'dan ayırmaya çalışıyordu.

"Hadi ya! Buna sen mi karar veriyorsun?!" Diye bağırdı bana.

"Evet, ben karar veriyorum." Dedim ve sonra Baran'a dönüp gözüne bir yumruk geçirdim. Sonra da Kübra'nın bileğinden tutup sınıftan çıkarıp tenha bir koridora götürdüm.

"Ne yapıyorsun sen be!?" Diye bağırınca dayanamadım.

"Beni kıskandırmak için o piçe ihtiyacın yok tamam mı!? Hem de o piç dün seni sevdiğini söyledikten sonra!"

Kaşlarını çatıp sakinleşir gibi oldu.

"Sen bunu nereden biliyorsun?" Dedi bana.

"Biliyorum işte." Diyerek ellerimi saçlarımın arasından geçirdim.

"Ayrıca seni kıskandırmaya çalıştığım falan da yok!" Diye bağırdı.

"O yok derken şekillenen ağzını var ya," dedim ve yaklaşarak onu duvar ile arama aldım.

"Hı?" Dedi ürkek bir şekilde.

"Öperim." Dedim ve tam ona yaklaşıyordum ki, yanağıma yediğim tokat ile geri çekilmek zorunda kaldım.

"Fırsatçı!"