Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı.
İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti.
Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı.
Mantığıyla aşk arasında...
Pusula instagram sayfasını takip edip bana destek olun lütfen. ⬇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mahşer yerinden koparak gelen midilli yeryüzünü günaha boyarken sessizlik hakimdi her tarafta. Ateşle büyüyen, korun içinde tutsak edilip şeytanla anlaşma masasına oturan adamdı midillinin üzerinde ki. Gözleri arş-ı alada ki en güzel maviye sahipken kalbi yer ile göğü titretecek kadar veballe doluydu.
Kanına kadar karışmıştı şeytanın ibareleri yetmezdi hiç kimsenin silmeye gücü. Alnında baruttan yapılma bir mühür vardı o artık bizden değildi. İşte tam olarak o adamın kolları arasında kıvranırken şehvetle bindiriyordum günahları üzerime.
Tuzlu teri karışırken bakir zerrelerime kirleniyordum her hareketiyle. El pençe divana durduğum masum aşkımın içerisine katmıştım pisliği bile isteye. Hakim olamadığım bedenim değil nefsimde atıp duran ihtirastı. Yenememiştim bir türlü susturamamış kurutamamıştım ona dair arazileri.
Çorak arazime bir damla vermiş yeşillenmemi beklemişti ve yeşillenip serpildiğim vakit atının üzerinde güzel elleri yelesinde arz-ı endam etmişti tüm cihanın önünde benim mabedimde.
Dudaklarımız ayrılmış olsa da halen daha arada tek solukluk mesafe vardı. Sıcak nefesi üflendiğinde çehreme şimdi ben ona acı çekerek bakıyordum. Yapmamam gereken ne varsa karşımda ki güzelliğe kapılarak yapmıştım.
Alnına kıvrılan hafif dalgalı tutamı geriye sıyırdığımda koyulaşan gözleri tarıyordu bende bıraktığı izleri. Yüzüme eğildiğinde alnını dudaklarıma yanaştırmıştı.
Sızlayan gözlerimden süzülen bir damla akarken dudaklarıma öptüm alnından. Dudaklarıma sirayet etmiş acının dirhemleri bulaştı ona hissedebilir miydi artık yaşadıklarımı. Nasıl da çaresizlikle kolları arasında eridiğimi anlayabilir miydi?
"Bir daha beni öpmene izin vermeyeceğim Amir. Bilsem ki gözlerinde bulunan kıvılcım tüm teşkilatı patlatacak olmayacak artık tenin tenimde."
Bunları söylerken şefkat gözlerimde yoğruluyor ve buruk tebessümüm dudaklarımda asılıyordu. Yüzünü sevdiğim ellerime burnunu sürterken kurduğum cümleyle siyaha dönen gözlerinde yanmaya yüz tuttu mavi kablolar.
Kirpikleri titreşirken içinde ki azametiyle hırsla seğirdi çenesi. Avuçlarımın arasından çektiği yüzünü boynuma yanaştırdığında bir süre bekledi.
"Bu sana son dokunuşum olursa şahitlik etsin şimdi görüp görmediğimiz her varlık patlayacak teşkilat değil senin kalbin olur."
Ettiği tehditin ardından vücudunda kıpraşan titreşimle üzerimden doğrulmadan yüzüme baktı. Parmakları boynuma kaydığında okşayarak sevdi. Saç tellerimi sevdi sakin sakin.
"Gitmen gerekiyor." dediğimde daha yeni burada olduğumuzu fark etmiş gibi kafasını olumlu anlamda salladı.
Benim doğrulmama yardım etmezken bedenimi için çeken soğuk zeminden kalkamıyordum. Buz kesen avuçlarımı yere bastırdığımda sızlayan belim yüzünden suratımı ekşittim. Homurdanarak beni seyreden adama baktığımda elleri cebinde alayla süzüyordu.
