FOOLED HEARTS (BMO side story)/completed

FH 22:

sobrang saya ko today! pasa na sa micro, hello macro ang peg..

#tears of joy

#unedited

...............................................

FH 22:

 

“Seriously niyaya mo ako para lamang dito?” maarteng wika ni Mir sa kanyang likod, naghalf day lang kasi siya sa trabaho, tinawagan niya ito… di kasi siya mapalagay, niyaya niya itong magpunta sa mall.

“Wag ka na ngang magreklamo,” sabi niya habang pumupunta sa kanyang sadyang store. He stoped sa baby section at agad na pumasok, nakanganga naman si Luke habang sumusunod sa kanya, abala naman si Luke sa pagtingin tingin ng kung anu ano.

“Ano sa tingin mo ang mas maganda?” hawak ni Luke sa magkabilang kamay ang dalawang kulay ng mittens, isang pink and blue, nakanganga pa rin ang kaharap na kung hindi ipagsisiklop ang bibig ay malamang sa malamang na pasukan na ng lamok, kung wala lang sila sa mall.

“Seryoso ka? eh ilang buwan pa lang ang inaanak ko, three months,hindi pa nga natin alam kung lalake at babae tapos bibili ka na agad ng gamit, excited masyado?” pumalatak pa ito, “ tapos sinasabi mo na hindi mo gusto yung nanay, aba ang labo mo!” sa sinabi nito, napawi naman ang kaninang ngiti sa labi ni Luke.

“Concern ako sa baby, natural excited ako, pero hindi sa nanay noong bata,” naasar na sagot nito, binaba ang mittens para magtingin ng iba pa, halatang naiinis ito kung bakit sinama pa ang isang katulad ni Mir, sana siya na lamang pala par ahindi siay naookray ng ganito.

“Sige , ipagpatuloy mo, ipaglaban mo ang gusto mong ipaglaban, hindi daw mahal-“ may idudugtong  pa sana ito pero matalim ng tinitigan ni Luke,” oo titigil na , sorry okay?”

……………………………………………………………………………………

Kanina pa hindi mapakali si Pyne, kinakabahan siya, hawak niya na sa kamay ang test pack na binili niya kanina, hindi pa niya magawang buksan ito para malaman na ang resulta. Ito ang hininhintay, mahigit isang linggo na siyang delay. She prayed hard, despite sa mga kasalanan niyang nagawa, na sana may mabuo sa nangyaring yun sa kanila. After kasi noon hindi na naulit.

“Kaya ko’ to,” pagbibigay lakas loob niya sa sarili…kailangan niya ng gawin ang test hangga’t wala si Luke. She went to the bathroom, pee on the kit and waited for minutes bago makita ang resulta.

Nakapikit siya habang sabay na nagbibilang sa bawat Segundo na lumilipas, tapos na nga ang paghihintay pero wala pa siyang lakas ng loob dumilat.

“Please , please , make it positive,” she chant,  huminga muna siya ng malalim bago unti unting dinungaw ang resulta.

“Oh no,” para siyang punagbagsakan ng langit at lupa.

Negative.

She’s not pregnant, false alarm lang ang kanyang naramdaman, maybe or siguro nga dahil gusto ng utak niya na mabuntis siya, kaya iyon ang pakiramdam niyang nararamdaman niya. Hindi niya na mapigilan ang kanyang mga luha sa pagpatak.

She’s doomed! That was her last straw, bago pa mahalata ni Luke na hindi naman lumalaki ang kanyang tiyan, kung bakit hindi niya rin to niyayaya sa kanyang check up, pero hindi binigay sa kanya. She can’t help bit to think na dahil sa mga kalokohan niya kaya hindi siay pinagbigayan, napakaswerte at unfair niya naman sa iba? Pero huli na sana niya yung hiling, tapos magpapakabait na siya, magpapakabuti, pero hindi sa kanya binigay.

Kaya naman para mailabas ang kanyang frustrations, she cried so hard while holding the pregnancy test, ito ang gumuho sa kanyang pangarap na binubuo. No one will hear her cries, wala si Newton para making sa kanya, she have no one to cry on, napakalungkot.