FOOLED HEARTS (BMO side story)/completed

FH 42:

Two weeks akong puyat….bawi ng tulog

#unedited

FH 42:

“Oh, bumalik ka na agad, akala ko ihahatid mo?” bungad sa kanya ni Mir pagkabukas ng pinto.Nilampasan niya lamang ito at kinuha ang kanyang travelling bag.

“Saan ang lakad?” si Shy naman iyon na may kain kain na saging.

“Doon muna daw ako,” sabi niya sa mga ito ng hindi nililingon, inaayos niya ang kanyang gamit.

“So bakit ang bagal bagal mo pang kumilos tabi nga –“ tinulak siya ni Shy dahilan para mapaupo siya sa sahig, hinila nito ang kanyang bag.

“Heart heart, kuhanin mo yung bag na nakahanda na sa kwarto bilis!” utos ni Shy kay Mir.

“Yes, captain!” napatanga lamang siya sa dalawa at ilang sandali pa nasa harapan niya na ang mga damit nadadalhin niya sa bahay ni Pyne.

“Wow ang bilis,” napatanga si Luke sa bilis ng mga pangyayari. Magkaakbay na ang dalawa sa kanyang harapan,

“Alam mo kasi napaghandaan ko na yan, diba heart heart, paano bay an panalo ako,” msiglang baling nit okay Mir na napailing na lang.

“Ang galing mo talaga, talo ako,” suko nito.

“Wait I don’t understand” consfuse na sabi ni Luke, palipat lipat ng tingin sa dalawa.

“Just go, saka na naman ipapaliwanag,” pinagtutulukan na siya ng dalawa.

“sandali ,di ko matandaan kung nasabi ko na pero buntis na si Pyne, magiging daddy na ako,” maluha luha siyang ibalita iyon sa dalawa, kung tama siya ng naiisip, may dahilan kung bakit nasa bahay niya ang dalawa…hindi para guluhin siya kung hindi magsilbing daan.

“We’re happy for you Luke,” hindi na rin siya ang naluluha, maging si Shy na rin , nararamdaman kung ano ang kasiyahan na  nararamdaman niya sa ngayon.

“Take care of her this time Luke,” makahulugang bilin ni Mir, kung batid niya lang kung ano ang nasa isipan nito.

“sige na , mainipin pa naman ang mga buntis, alis na!” tuluyan na nga siyang nataboy ng dalawa. Tinakbo niya ang elevator pababa sa lobby kung saan nag-aabang ang kanyang asawa. She’s straing at her wristwatch, tinakbo niya ang kanilang distansya,  hindi niya iniinda ang sama ng kanyang pakiramdam, sa sobrang sayo.

“Akala ko may sakit ka? bakit tumatakbo ka pa?” nakataas ang kilay na tanong nito sa kanya,  hindi niya alam kung nahihilo lang siya o sadyang nawiwili siyang pagmasdan ang katarayan nito.

“Baka kasi, magbago ang isip mo at iwan mo ako,” pag-amin niya dito. Nag-iwas na ito ng tingon bago tumalikod, masaya sanang isipin na kinikilig ito, pero kalabisan naman iyon. Sa ngayon makukuntento na muna siya na makakasama niya na ito sa bahay at maaalagaan niya na ito.

“Your car?” tanong nito sa kanya.

“Wala yung kotse ko, yung sayo?”

“Nagpahatid lang ako,” hindi na siya nag-usisa pa kung sino, basta ang mahalaga sila ang magkasama ngayon.”So magcocomute pala tayo,”

“sorry,” paghingi ng paumanhin ni Luke, kung may kotse lamang sana siya ngayon, hindi nila kailangang magtaxi.

Naging seryoso na ang hitsura ni Pyne hanggang sa makabalik sila sa building nito, hila hila ni Luke ang kanyang travelling bag at sukbit ang bag. Pinilit niyang hindi makatulog s ataxi kahit ginugupo na siya ng antok, pinilit niya talaga na umabot sa unit nito, napasandal siya sa elevator dahil mas umiikot na ang kanyang paningin. Hindi naman niya magawang lumapit dito dahil baka mahawa pa ito. Ngayon kasi hindi na lang ito ang madadamay, may bata na rin na pwedeng magkasakit kapag nagkasakit ito.