FOOLED HEARTS (BMO side story)/completed

FH 32:

#unedited

 

FH 32:

 

Nagising si Pyne na masakit na masakit ang kanyang ulo, pati katawan, indeed naparami siya ng inom kagabi. Naalala niya na parang nakita niya si Luke kagabi, ito pa naman ang dahil kung bakit uminom siya ng marami, tapos bandang huli makikita niya rin pala ito.

Balewala lang yung pagkalimot na ginagawa niya. Hindi naman nangyari, sumakit lang lalo ang buo niyang katawan.

Dahan dahan siyang tumayo, suot niya pa rin ang damit niya kahapon, nagtungo siya sa banyo only the find that someone is inside.

And the someone is none other than Luke.

“Ahhh!!! What are you doing here!” sigaw niya dito, hindi niya pa nakita na nakahubad ito ng malapitan. Mukha namang wala lang dito samantalang siya pulang pula na sa nakita, tumakbo siya palabas ng banyo, naupo siya sa kama habang sapo ang kanyang puso.

Para siyang aatakihin sa nakita.

Natatawa naman si Luke sa reaction ni Pyne, she deserve it, nahirapan kaya siya sa pagpipigil, muntikan niya ng sunggaban ang evil plan ni Shy, buti na lang talaga at medyo matino pa ang kanyang pag-iisip, Akit na akit na kasi siya sa kanyang asawa kagabi, ilang beses nitong gustong taggalin ang damit. Hindi naman nita ito magawang palitan dahil baka may magalit sa kanyang loob.

Tinapos niya na agag ang paglinggo, ginamit niya ang towel ni Pyne, sobrang ikli niyon sa kanya, di nya tuloy mapigil ang itsura ng asawa kung ito lang ang gamit.

He shook that thought away, or else, babalik na naman siya sa pagshower. Nadatanan niya si Pyne na nakaupo sa gilid ng kama, unti unti siyang lumapit dito,  manghihiram ng damit.

“Hey Pyne, Pyne,” he called pero, hindi siya nito pinapansin, tumayo siya sa harapan nito, inaangat niya ang baba nito, napasinghap si Pyne sa hawak nito sa kaya, ganumpaman hindi niya maialis ang mga mata sa mukha nito.

Is he real?

 

So hindi panaginip ang kagabi?

 

“Can I borrow something to wear?”  siguro nama may t shirt ito, pero gusto lang din ni Luke na may mapag –usapan sila, que si hodang tuwalya lang ang kanyang nagsisilbing damit.

“Wa-wala,” mabulol bulol na wika ni Pyne,

“Wala ba talaga?” nakangising sabi ni Luke..

“Wala sabi,” naiinis na wika ni Pyne,

“So ganito na lang ako hanggang mamaya?” naglalaro ang ngiti sa labi ni Luke, kinakabahang tumayo si Pyne.

Luke change, at kinakabahan siya sa pagbabago nito… he was never like this…hinila siya ni Luke, nagpumiglas siya kaya naman parehas silang bumagsak sa kama, her on top of him. Nanlaki ang kanyang mga mata sa kanilang posisyon, lalo na ang pagkabuhay ng pagkalalake nito na kumawala sa tuwalya.

“Let me go Luke,” saway niya dito, hangga’t may katinuan pa siya sa isip, muli na naman kasi siyang naaakit sa mukha nito…. pakiramdam niya nagwawala sa kulungan ang mga paru-paro na kanyang tinago…pakiramdam niya kinakain ng mga yun yung mga bakal na nagkukulong dito.

Kumakawala, gustong tumakas, gustong maka-alpas.

Isang Segundo lamang ang naging pagitan ng pumaibabaw ito sa kanya, ang isang kamay nito ay nakahawak sa kanyang mga kamay sa itaas ng kanyang ulo. Yung isa,malayang humahaplos sa maganda nitong mukha.

Sa mukha na walang araw niyang pinaiyak at sinaktan. Tinawid niya ang distansya ng kanilang mga labi.

Napakasarap. Napakatamis.

Hininto ni Luke ang paghalik at nakipagtitigan sa mga mata nitong puno ng agam-agam at pagkagulat.

“Don’t do this Luke, mali ito-“ she interrupted, muli na naman kasi siyang hahalikan ni Luke, kahit gusto ng kanyang katawan, ayaw ng kanyang isipan.

Mali ito. Maling mali. He is bad for her.

“Sa lahat ng mga ginawa ko sayo? Ito ang nakikita kong tama, at sa tamang ito, dito ako mag-uumpisa,” nahihiwagaan siya sa sinabi nito, naging malinaw lamang iyon ng muli siyang nitong halikan.

Magaan sa una, mapaghanap ang mga sumunod, nanabik, malayong malayo sa mapagparusa nitong halik noon.  Sinikap niyang labanan ang nararamdam.

Sinikap niya.

Pero hindi sapat dahil naramdaman niya na ang sarili na tumutugon sa bawat halik nito, sinasabayan ang bawat pananabik na ito, sumasayaw sa musika na sinasayaw nito.

Pinangarap niya ito, wala naman siyang pinagbigyan ng sarili maliban dito, kahit pa gaano kababa ang tingin nito sa kanya, ito pa rin.

Kahit ngayon lang, pagbibigyan nya ang kanyang sarili. She wanted him as much as he wanted him…kahit isa na naman itong laro kay Luke…kahit parte na naman ito ng walang katapusan nitong pagganti.

Naramdaman ni Luke ang pagdiin ng kuko ni Pyne sa kanyang likod, he entered her, he thought she was ready, bakas ang kirot sa mukha nito na puno ng pawis.

“Sorry, nasaktan na naman kita,” he whisper, pero hindi naman niya magawang tumigil, 

“Just go, tapusin na natin ito,” Sagot ni Pyne habang nakapikit,

Nagkakamali ka, hindi ito matatapos dito…Gusto sanang sabihin yun ni Luke, pero naisip niya mas maganda kung patutunayan niya ang bawat saalita.

Ito ang gusto niya, yung parehas silang nasa tamang wisyo habang inaangkin ang isat-isa. He loves her at ramdam ni Luke na may puwang pa rin siya sa puso nito, papasukin niya ang maliit na puwang na  iyon gaya ng pagpasok na ginagawa niya ngayon…

Ang kaibahan lang, kapag nakapasok na siya, hinding hindi na siya lalabas.

………………………………………………………………………………………

“Pasok,” pumasok ang secretary ni Pyne na may dalang bouquet  ng bulaklak, kunot ang noo niyang nakatingin dito,

“Ma’am, pinabibigay po,” nakangisi ito siya naman ay nabatubalani, tinanggap niya ito,

“Kanino galing?” nagkibit balikat lamang ang secretary, umalis na ito habang hinahanap niya ang card…halo halong klase ng bulaklak iyon, mga labing lima na klase.

I’m a fool;

I don’t know your favorite flower.

                                    -LC-

Alam niya na kung kanino galing, sa lalake na nakasama niya kahapon, sa lalakeng ilang beses umangkin sa kanya, sa lalakeng dahilan kung bakit siya absent. Sa lalakeng dahilan kung masakit ang buong katawan nya ngayon.

Namula siya habang inaalala ang mga nangyari kahapon.

Inamoy niya ang mga bulaklak.

Unang beses,

Unang beses niyang makatanggap ng bulaklak from Luke, pero sad to say, nakapagdesisyon na siya na yung nangyari kahapon ang una at huli.

Hinayaan niya ang kanyang kabaliwan kahapon, ngayon araw, patuloy na siya sa reyalidad.

At sa kanyang reyalidad, wala si Luke.

……………………………………………………………………………………….