The Life of the Gangster Queen

Chapter # 22 - Her Memory Lost

Justine's POV

It's been 6 months and there is still no response from Shane. Nag aalala na sila mommy but me and kuya remained positive dahil alam namin na lumalaban siya at gigising siya.

"Mom, Dad, you should go home. Para makapahinga na kayo ni Daddy. Kami na ang bahala kay Shane. Tatawagan namin agad kayo kapag nagising na siya" sambit ko kila Daddy.

"Yeah, sure. Just call us immediately whenever there is a change in terms of her condition" paalala ni dad.

"Copy that" sagot ni kuya.

Tumango naman si Dad ay lumabas na ng kwarto kasama si Mommy.

"Think she will wake up soon?" Wala sa sariling tanong ko.

"Hey... Isa ka pa. Pati ba naman ikaw magiisip na hindi na siya magigising? She'll wake up. Maybe not soon but she will. So stop that thought of yours and remember that she will wake up" mahinahon na sabi ni kuya kaya naman kumalma na ako.

Tama siya. Malakas si Shane lalaban siya. Hindi niya kami kayang iwan. Nangako siya na gigising pa siya. So will hold on to that promise.

Umabot ang mag-hapon at nanatili lang kami ni kuya sa tabi ni Shane at binabantayan siya. Kita ko rin sa mulha ni kuya na nag-aalala na siya. Hindi niya lang yun ipinapakita dahil pareho kami na pinanghahawakan ang sinabi ni Shane na maghihintay kami dahil magigising din siya. 

"Nagugutom ka na ba?" Biglang tanong ni kuya.

Sa sinabi niya bigla nalang tumunog anv tiyan ko. Naalala ko na simula kagabi pa pala kami hindi kumakain.

Natawa naman si kuya dahil narinig niya siguro ang pagtunog ng sikmura ko. "Sige na. Maiwan ka muna dito at ako na muna ang bibili ng pagkain. Saglit lang ako. Ikaw na muna ang bahala kay Shane" sabi ni kuya at mabilis na tumayo at lumabas para bumili ng pagkain namin.

Tumingin ako kay Shane at nawala ang ngiti sa labi ko ng mapansin ko at makita ang kabuuan niya.

Namamayat na siya dahil siguro ang sustansiya lang ng nakatisok na IV sa kanya ang pimapasok sa katawan niya.

Hinawakan ko ang kamay niya. "Little Sis, gising ka na. Gumising na agad. Nagaalala na si ang mga Kuya mo sayo. Ako at si Kuya Alueq. Pati natin sila Mommy at Daddy. Please gumising ka na agad. Tingnan mo ang itsura mo. Namamayat ka na kasi di ka na nakakakain ng paborito mo na bacon with cheese tsaka yung adobo ni mommy. Namimiss ko narin ang luto mo na minsan tinatabangan mo pag ako nagpapaluto sayo para asarin ako. Miss ka na namin, Shane. Please wake up. Hihintayin kita. Hihintayin ka namin so please gumising ka na" bulong ko sa kanya at halos maiyak na ako kaya naman naidukdok ko ang ulo ko sa tabi niya. Hindi ka namalayan na nakatulog na pala ako....

"Justine... Justine wake up. Tinuluan mo ba ng luha si Shane?" Mabilis na bungad sa akin ni kuya ng dumilat ang mata ko.

"What? No. Yes I did cry but I was at her side. Hindi ako lumapit sa mukha niya" paliwanag ko.

"Then what is that water in her eyes?"

Sa tanong niya ay mabilis akong napatingin kay Shane. May tubig na nasa gilid ng mata niya at pababa sa gilid ng ulo niya.

"That's not water" hindi makapaniwalang sabi ko at di maitago ang saya sa mga labi ko. "She cried. She heard me. She response to my message to her earlier. She heard me kuya!" Malakas na sigaw ko sa sobrang tuwa at napatingin kay Shane.

My eyes again went shook ng makita ko ang pagpitik ng kamay niya. "Oh God! Yes! She response. Hell yes! She's going to wake up kuya!" Malakas na sigaw ko.

Malaki rin ang ngiti kuya na pinapik ang balikat ko at lumabas para tumawag ng nurse.

Lumapit naman ako kay Shane. Nakita ko ang pag galaw ng eyelids niya.

She's waking up...

Dahan dahan niyang iminulat ang mga mata niya at tumingin sa akin.

She's awake...

Bumuga ako ng hangin at mahinang tumawa at niyakap siya.

"You're finally awake. You made us all so worried. But I knew, we knew that you are fighting. Alam namin na gigising ka" nakayakap parin sa sabi ko sa kanya.

Bahagya niya akong tinulak at nagtataka ang mga mata na tumingin sa akin.

"Sino po kayo? At..." Tumingin siya sa kabuuan ng kwarto. "Nasaan ako?"

Natigilan ako.

Fuck! She really lost her memory of us.

Mabilis akong nabalik sa hwisyo ng may humawak sa balikat ko...

Si Kuya... May kasama na siya na Doctor at nurse.

Alam kong narinig niya ang sinabi ni Shane...

Lumapit ang Doctor sa kanya at pinabalik siya sa baghiga.

"I'm going to ask you a few questions miss. Is that okay?" Mabilis naman na tumango si Shane. "Do you know them?" Tanong ng Doctor at itinuro kami.

Umiling siya. "I... I don't know. I can't remember" nalilitong sabi niya.

"Last Question... Do you know who you are? Can you tell me your name?" Tanong muli ng Doctor.

Kita ko na malamin na nagisip si Shane. Saglit siyang natahimik at tahimik na humikbi.

"Who am I? I... I can't remember. I-I can't remember anything" bakas ang takot sa mga mata niya.

Humarap naman ang doctor sa amin. "She's physically okay now. But as you've seen... She can't remember anything or anyone. She might experience a slightly painful headache this following days. You can help her remember but little by little only. Pressuring her to remember might trigger her thinking and might collapse. She have to stay her for a few more days for observation" sambit ng doctor.

"Thank you, Doc" sambit nalang ni kuya.

Umalis naman agad ang doctor. At kami naman ay lumapit kay Shane na umiiyak parin.

Hinagod ko ang likod niya at tumingin naman siya sa amin.

"Don't worry, Shane. We'll help you remember little by little" pagpapatahan ko sa kanya.

"W-who are you guys?" Tanong niya.

"We're your brothers... I'm your kuya Alueq and this is your kuya Justine" sabi naman ni kuya.

Bahagya naman na siyang tumahan. "K-kuya? " mahinang sabi niya.

Ngumiti naman kami. "Yes. Papunta na dito sila Mom and Dad. You'll meet them to. We will take good care of you until all your memories are back" sabi ni kuya.

Ngumiti naman si Shane at yumakap sa amin. "Thank you kuyas" sabi niya.

Even with a lost memory... She's still the sweetest little sister...