bab 1

357 25 12
                                    

"Woi, aku tanya ni. Kau tengok apa ha? Berdosalah usya awek lama-lama," Mark, sahabat aku sejak tadika mula nak berceramah tapi aku sempat menyampuk.

"Siapa tu? Aku tak pernah nampak pun?" tanya aku, pandangan aku masih melekat dekat seorang gadis ni.

"Hah? Tu budak kelas akulah, gila. Dah kenapa?" Mark Lee pun terpandang sekali awek yang aku sedang usya.

Itulah Lee Donghyuck, mak ayah suruh datang sekolah, kau asyik ponteng. Dah tak perasan ada angel lawa bawah hidung sendiri.

"Kau serius ah kau minat dia? Lawa memang lawa tapi garang dia mengalahkan singa," Mark cuba bagi amaran kat aku, tapi aku kan Lee Donghyuck. Mana pernah dengar cakap orang. Cakap mak ayah pun tak dengar, inikan lagi cakap si Mark Lee, badut kelas.

Sedang aku mengusha, jantungku seakan terhenti apabila kami terbuat eye contact. Malu siot, kantoi. Tak boleh macam ni, Hyuck. Kau kena tunjuk yang kau macho.

Aku tanpa ragu-ragu mengangkat tanganku yang terketar-ketar ni dan lambai kat dia. Dia tengok aku dengan muka toya pastu dia tengok Mark. Aku ingatkan dia nak lambai balik tapi penumbuk pula yang dia tunjuk kat kitorang teruna berdua.

"Aku dah kata," Mark tiba-tiba mengomel.
"Comellah wei, kau ni takde taste ke," aku tepuk dada aku yang sedang dup dap dup dap kalah bunyi dram. Lawanya dia.

"Siapa yang takde taste sebenarnya ni?"

-

"Lee Markeu, jom pulang bersama sahabat karib kamu, Lee Donghyuck," aku meluru masuk ke kelas Mark sebaik cikgu sejarah diorang, Cik Kim, keluar. Kening Mark yang serupa burung camar itu pun kerut, pelik dengan kehadiran aku.

"Kau ni buang tebiat ke? Tak sihat ke?" Mark yang sedang mengemas barang dia pun terhenti untuk cuba, try, test suhu badan aku kat dahi aku.

"Aku sihat lagi happy dapat jumpa kau," aku terkinja-kinja bila dah ternampak bayangan yang aku dambakan, Cik Angel aku. Dia nampak aku tapi dia pura-pura tak nampak. Malulah tu nampak abam Hyuck.

"Eh siot, gatal betul mamat ni. Kurang ajar punya budak, ada agenda lain rupanya. Tak pernah pernah sambut aku kat kelas. Kata kelas aku kat tingkat tiga, tinggi lah apa lah, sekali pun tak pernah ziarah. Tiber nak usha awek, terus semangat," Mark merapu macam rap pun ada. Acah K-clique Kanada.

Aku dengan yakinnya berarak kearah angel aku. Dapat tau nama pun cukuplah.

"Hai, awak. Semalam kita ada— berkomunikasi," aku tak boleh berhenti senyum pulak. Aku ingat nak control macho depan dia. Dia pandang aku serupa tak nak pandang tapi, bak kata orang putih, something is better than nothing.

Dia tak cakap apa-apa. Hai balik pun tidak. Dia cuma tenung aku, macam nak telan aku hidup-hidup pun ada.

"Saya hensem sangat ke hari ni?"

"Kepala engkau. Kau nak apa," alahai suara dia lembutnya, kalaulah dia sebut nama aku.

"Nak awak- eh- ha, sebelum tu, saya nak tanya ni. Siapa nama awak? Nama awak mesti secantik awak," aku tak sangka nak tanya nama orang akan jadi susah macam ni. Ah, aku tak kira. Demi cinta hatiku.

"Nama saya pergi. Awak mesti berambus, kan?"

"Eh tak, saya Donghyuck," comelnya dia, alahai. Pipi dia merah merah. Tangan dia terketar-ketar. Mesti malu betul ni.

"Eh, Donghyuck. Jom balik, aku tak nak terlepas van. Bye bye, n/h. Maafkan Donghyuck, sel otak dia masih sedang berhubung. Balik ni aku bagi dia minum Sustagen," Mark bongkokkan diri dia dekat n/h pastu terus heret aku keluar dari kelas tu. Alah. Aku nak sembang dengan dia lagi. Suara dia bagaikan dodoian di telinga aku.

Aku jeling kat Mark yang sedang jeling kat aku juga.

"Kau nak mati ke? Dah lama hidup? Sikit je lagi sebelum dia robek mata kau keluar kau tau tak," Mark bebel macam mak aku. Patutlah nama dia Mark.

"Mana ada, dia okey je. Kau jealous ke aku bercakap dengan dia?"

"Celah mana pulak aku nak jealous. Ee, memang kena sampuk ke kau ni," Mark cepat menjawab.

Tak kisahlah asalkan aku bahagia. Aku pun dah tau nama dia. Memang aku rehat di kelas Mark lah hari-hari kalau macam ni.

cinta luar biasa | lee donghyuckWhere stories live. Discover now