06.03.2019
Sevgili Taehyung;
Bugün yine beraber okula gittik. Her zamanki gibi yol boyunca mimiklerini izledim. Onları ezberleyip aklıma kazımak istiyordum.
Okula geldiğimizde yine sınıfıma çıktım. Dersler çok sıkıcı geçiyordu, ya da bana öyle geliyordu. Dışarıda seni izlemek varken bu sıkıcı dersleri dinlemek ölüm gibiydi fakat hayallerim beni bu ölümden kurtardı.
Tenefüste dışarı çıktığımda seni yine o çocuklarla oturmuş gülerken buldum. Gülüşünün çok güzel olduğunu söylemiş miydim? Gerçi her şeyin çok güzeldi. Sen kusursuzdun Taehyung bense kusurdan başka birşey bulunmayan biriydim. Bazen seni hak etmediğimi düşünüyorum fakat bu umurumda değil. Ne kadar çirkin olursam olayım herkesi sevmeye hakkım var benim.
Sizin yanınıza yaklaşmaya çalıştığımda-bakın çalıştım diyorum-arkadaşların sen görmeden beni görmüştü. Birden oturduğunuz yerden seni kaldırmış ve birlikte kantine gitmiştiniz.
Bense öylece bahçenin ortasında dikiliyordum. Bir süre daha dikildikten sonra zilin çalmasıyla sınıfıma gittim fakat Taehyung, onlar seni benden uzaklaştırıyor muydu? Yoksa ben seni çok sevdiğimden paranoyaklaştım mı? Umarım 2. söylediğim doğrudur. İlginç bir şekilde diğer tenefüsler-2 tenefüs hariç-seninle görüşmüştüm. Bu da 2. seçeneğin doğru olduğunu kanıtlıyor.
Bu sana yazdığım 4. mektup ve asla sıkılmadan bu sözü söylemeye devam edeceğim. Yanlış olsa da seni seviyorum ve hep seveceğim Kim Taehyung.
Sevgiler, Park Jimin.
YOU ARE READING
Letters ➳ Vmin
FanfictionPark Jimin umutsuzca en yakın arkadaşına aşık olmuştu. Ona olan aşkını mektuplarına dökmüştü. Yazdığı mektuplar Park Jimin'in aşkının bir simgesi gibi olmuştu. Tek umudu en yakın arkadaşının da kendisini sevmesiydi. Acaba bu olacak mıydı?
