Ερωτευμένη από λάθος

Μικρά, αθώα παιδιά

Victoria's POV
Σε ηλικία, πέντε ετών.

Τρέχω μέσα στον κήπο του σπιτιού μας. Τρέχω και γελάω καθώς η μικρή μου κουβέρτα ανεμίζει
(Victoria, πρόσεχε αγάπη μου. Μπορεί να χτυπήσεις)
Με μαλώνει ο μπαμπάς μου αλλά εγώ δεν τον ακούω και συνεχίζω να τρέχω, με κατεύθυνση την αγκαλιά του. Εκείνος με υποδέχεται γελώντας και χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου

(σ'αγαπάω πολύ μπαμπά)
Μουρμουρίζω και με φιλάει στο κεφάλι
(κι εγώ σ'αγαπάω πριγκίπισσα μου)
Αποκρίνεται με τον ίδιο τόνο και σηκώνω το κεφάλι για να τον κοιτάξω. Ο μπαμπάς μου, είναι ο ήρωας μου. Τον αγαπάω και τον λατρεύω όσο δεν πάει
(κύριε!)
Η αυστηρή φωνή του Fernando, του σοφέρ του πατέρα μου, διακόπτει την μικρή στιγμή μας και αμέσως, σηκώνεται και τον κοιτάζει με σοβαρό ύφος που με κάνει να γελάσω... Ο μπαμπάς φαίνεται πολύ αστείος όταν σοβαρεύει. Το βλέμμα του στρέφεται στο δικό μου και βλέπω το χαρούμενο πρόσωπο του καθώς σκύβει και αρχίζει να με γαργαλάει στα πλευρά
(τι γελάς βρε ζιζάνιο;)
Λέει πειραχτηκά ενώ συνεχίζει να με γαργαλάει και εγώ τσιρίζω και φωνάζω από τα γέλια

(κύριε, δεν έχουμε χρόνο)
Τον μισώ αυτόν τον άνθρωπο. Πάντα του αρέσει να παίρνει τον μπαμπά μακριά από εμένα
(εντάξει Fernando)
Αποκρίνεται ο πατέρας μου και σκύβει για να με φιλήσει στη μέτωπο
(να προσέχεις πριγκίπισσα μου...)
Λέει ενώ με κοιτάζει χαμογελώντας μέσα στα μάτια και τρίβει παιχνιδιάρικα την μύτη του στην δική μου
(θα τα πούμε αργότερα στο δείπνο)
Συμπληρώνει και φεύγει από κοντά μου, για να ακολουθήσει τον μπαμπούλα, Fernando... Είναι άδικο. Σταυρώνω πεισματάρικα τα χέρια στο στήθος μου και κατεβάζω τα μούτρα μου... Δεν μου αρέσει που οι γονείς μου δουλεύουν τόσο πολύ. Η μαμά λέει πως ο μπαμπάς δουλεύει σε έναν μεγάλο πύργο, με πολλούς ιππότες και σπαθιά. Θα ήθελα να δω αυτόν τον πύργο αλλά η μαμά λέει πως είμαι πολύ μικρή ακόμη... Και θέλω τόσο πολύ να πάω εκεί.

Το βράδυ, καθόμαστε όλοι μαζί στην μεγάλη τραπεζαρία αλλά δεν είμαστε μόνοι μας. Ο μπαμπάς κάλεσε και κάποιους φίλους για να έρθουν να φάμε. Αφού έχουμε τελειώσει με το δείπνο, εγώ πηγαίνω να καθίσω στον καναπέ για να δω παιδικά που μου έβαλε η μαμά μου αλλά... Το αγοράκι που είναι μαζί τους ήρθε να καθίσει μαζί μου.

Κοιτάζουμε μαζί τον bag's bunny και αρχίζουμε να γελάμε. Στρέφω το κεφάλι και τον  κοιτάζω χαμογελώντας
(με λένε Victoria, εσένα;)
(Antonio)
Απαντάει σιγανά ενώ μπλέκει τα δάχτυλα του
(θέλεις να παίξουμε κρυφτό;)
Του προτείνω και όλο του το πρόσωπο φωτίζεται
(ναι!)
(ωραία αλλά θα τα φιλάς εσύ)
(εντάξει)
Λέει ενώ κατεβαίνουμε από τον καναπέ και του δείχνω τον τοίχο, πίσω από τον καναπέ για να τα φιλήσει.