Ερωτευμένη από λάθος

Ξαφνική αλλαγή;

Οι ώρες περνούν όλο και πιο περίεργα καθώς η άγνωστη γυναίκα δεν έχει πάρει στιγμή το βλέμμα της από επάνω μας... Και κυρίως από τον Antonio. Τι τρέχει εδώ;
(πάμε να χορέψουμε;)
Μου προτείνει ξαφνικά εκείνος και στρέφω το κεφάλι για να τον κοιτάξω με απορία
(εμ ναι)
Απαντάω έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα σκέψης και εκείνος με οδηγεί πάνω στην πίστα με τα υπόλοιπα ζευγάρια. Με τραβάει κοντά του έτσι που τα σώματα μας αγκαλιάζονται το ένα με το άλλο... Λες και είμαστε φερμουάρ που κουμπώνει τέλεια μεταξύ του
(το ξέρεις πως είσαι η πιο όμορφη γυναίκα εδώ μέσα;)
Με ρωτάει ψιθυριστά κοντά στο αυτί μου και στρέφω το κεφάλι για να βρω εκείνη την μυστήρια που μας κοίταζε επίμονα, και τελικά την βρίσκω στην ίδια θέση που ήταν και πριν
(ποια είναι αυτή;)
Ρωτάω, αγνοώντας το κοπλιμέντο του και γυρίζει το κεφάλι στην κατεύθυνση όπου κοιτάζω
(αυτή; δεν την ξέρω)
Λέει και πραγματικά, εάν τον ήξερα καλά... Μπορεί και να τον πίστευα... Είναι καλός ηθοποιός τελικά
(Antonio, δεν μου αρέσει όταν με κοροϊδεύεις, οπότε λέγε)
Αποκρίνομαι με προστακτικό τόνο και εκείνος ξεφυσάει
(δεν έχει σημασία, μωρό μου. Ας απολαύσουμε την βραδιά μας)
Μουρμουρίζει, φανερά κουρασμένος από την αντίδραση μου... Ε θα με τρελάνει τελείως αυτός ο άντρας
(καλά λοιπόν. Αφού δεν θέλεις να μου πεις... Θα το μάθω μόνη μου)
Λέω ενώ κάνω να φύγω αλλά προλαβαίνει και με αρπάζει από τον αγκώνα, σταματώντας με
(Victoria, κόψε τις βλακείες και ξεκόλλα. Δεν έκανα τίποτα μαζί της!)
Λέει με κατηγορηματικό τόνο ενώ τα μάτια του λάμπουν από θυμό... Ε όχι! Δεν θα του περάσει!

(θέλω να φύγω)
Του ανακοινώνω με ανέκφραστο ύφος και παρακολουθώ τα χείλη του να μισανοίγουν από το σοκ
(μα μόλις ήρθαμε)
(ε τώρα εγώ θέλω να φύγω! Πειράζει;)
Πετάω κάπως φωναχτά, αν και δεν πρέπει... Ειδικά με τόσο κόσμο που υπάρχει γύρω μας
(έλα μαζί μου)
Λέει ενώ με αρπάζει από το χέρι και με τραβάει προς τον επάνω όροφο... Που με πάει; Φτάνουμε έξω από μια ξύλινη πόρτα και την ανοίγει
(έλα μέσα)
Μουγκρίζει ενώ με τραβάει μέσα και έπειτα κλείνει την πόρτα
(τι κάνεις;)
Ρωτάω, φανερά έντρομη από την όλη κατάσταση και εκείνος γυρνάει το κλειδί, με αποτέλεσμα να μας κλειδώσει εδώ μέσα... Τώρα πραγματικά τρέμω
(Antonio... Τι τι κάνεις;)
Ψελλίζω ενώ κάνω ένα βήμα προς τα πίσω καθώς εκείνος με πλησιάζει αργά... Μοιάζει με ένα αρπακτικό που είναι έτοιμο να ορμήξει στο θήραμα του
(δεν αντέχω άλλο, Victoria)
Μουρμουρίζει και με τρις μεγάλες δρασκελιές, βρίσκεται μπροστά μου και με αρπάζει από την μέση για να με φιλήσει δυνατά στο στόμα
(δεν αντέχω άλλο αυτή την απόσταση μεταξύ μας Victoria. Θέλω να αγγίξω κάθε σπιθαμή του κορμιού σου, να σε γευτώ, να ανασάνω το άρωμα σου)
Ψιθυρίζει με βραχνή, σέξι φωνή ενώ παρακολουθώ το βλέμμα του να σκοτεινιάζει
(Antonio... Καταλαβαίνεις τι μου λες τώρα η έχεις πιει πολύ;)
Μουρμουρίζω και εκείνος κουνάει το κεφάλι του ενώ κάνει ένα βήμα πίσω
(είμαι ερωτευμένος μαζί σου, δεν το καταλαβαίνεις; δεν βλέπεις πόσο τρελαίνομαι για εσένα;)
Μουγκρίζει ενώ με κρατάει σφιχτά από τους ώμους. Λες και είμαι η μοναδική σανίδα σωτηρίας του... Να πάρει!
(σταμάτα να τα κάνεις όλα τόσο δύσκολα)
Ψελλίζω ενώ προσπαθώ να ξεφύγω από την λαβή του αλλά δεν με αφήνει ούτε στιγμή
(δεν σου λέω ψέμματα, Victoria, και δεν σε κοροϊδεύω αν αυτό είναι που σκέφτεσαι αυτή την στιγμή...)
Κάνει παύση καθώς αφήνει μια μεγάλη ανάσα κούρασης και έπειτα το βλέμμα του επιστρέφει στο δικό μου
(απλώς είμαι ερωτευμένος μαζί σου... Και δεν ξέρω αν αυτό που νιώθω είναι σωστό ή όχι. Υποτίθεται πως έχουμε μια συμφωνία στην μέση και εγώ... Με αυτές τις ιδέες μου... Φφφ, είναι σαν να τα χαλάω όλα)
Μουρμουρίζει κάπως απολογητικά ενώ εγώ νιώθω τα μάτια μου να βουρκώνουν από την συγκίνηση που με κατακλύζει... Πρώτη φορά μου μιλάει τόσο όμορφα... Πρώτη φορά τα λόγια του... Νιώθω πως αγγίζουν ένα βαθύ σημείο μέσα μου... Παράξενο

(θα ήθελα να ξανά ξεκινήσουμε από το μηδέν, να κάνουμε μια καινούργια αρχή. Χωρίς συμβόλαια, χωρίς περιουσίες, χωρίς χρονικά περιθώρια...)
Τα λόγια του με βάζουν σε προβληματισμούς... Άραγε τα εννοεί όλα αυτά που λέει η είναι κάποιου είδους κόλπο;
(τι κρύβεις πίσω από όλα αυτά τα όμορφα λόγια, Antonio;)
Τον ρωτάω ευθέως και παρακολουθώ το πρόσωπο του να κατσουφιάζει
(δεν κρύβω τίποτα απολύτως. Θέλω απλώς να είμαι ειλικρινής μαζί σου, έστω και αν αυτή... Είναι η τελευταία φορά που σου μιλάω)
Από την μία το ύφος του... Και από την άλλη τα λόγια του... Δεν με ξεγελά! Κάποιον λάκο έχει η φάβα... Και θα τον ανακαλύψω σύντομα
(σκέψου καθαρά. Όλων αυτόν τον καιρό τσακωνόμαστε για το τίποτα, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει κάποιος λόγος. Τουλάχιστον για εμένα)
(και ποιός είναι αυτός ο λόγος κατά την γνώμη σου;)
Ρωτάω με υπεροπτικό ύφος ενώ σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου και παρακολουθώ ένα αμυδρό χαμόγελο να στραβώνει τα χείλη του
(είναι ένας τρόπος να επικοινωνώ μαζί σου, να σου μιλάω, να ξέρω πως σε επηρεάσω έστω και με αυτόν τον τρόπο)
Απαντάει λιτά ενώ γέρνει λίγο το κεφάλι του προς το πλάι... Γιατί μου φαίνεται τόσο γλυκός;
(έτσι νομίζεις;)
(έτσι είναι... Για εμένα τουλάχιστον. Ίσως και να μην τα βλέπουμε με τον ίδιο τρόπο, όμως εγώ σε θέλω!)
Αποκρίνεται με κατηγορηματικό τόνο ενώ κάνει ένα βήμα κοντά μου και τυλίγει τα χέρια του γύρω από την μέση μου
(άφησε με να σου αποδείξω όσα λέω, Victoria, άφησε με να σε διεκδίκησω... Να σε κερδίσω)
Όσο μιλάει, η φωνή του χαμηλώνει, γίνεται αισθησιακή και αυτό... Ομολογώ ότι με επηρεάζει βαθύτατα... Τι διάολο να κάνω;