Ερωτευμένη από λάθος

Μυστήριος χορός

Ξυπνάω, έπειτα από ένα άσχημο όνειρο που μου έχει κόψει το αίμα. Ανακάθομαι βιαστικά στο κρεβάτι και κοιτάζω τριγύρω
(Victoria)
Η βραχνή φωνή του Antonio με κάνει να επανέρθω στην πραγματικότητα και στρέφω το κεφάλι για να τον κοιτάξω
(τι έπαθες;)
Με ρωτάει και χωρίς να το πολύ σκεφτώ, χώνομαι στην αγκαλιά του, λες και είναι η μοναδική σανίδα σωτηρίας μου
(τι συνέβη;)
(κράτα με, Antonio. Κράτα με, σε παρακαλώ)
Τον ικετεύω ενώ σφίγγομαι επάνω του... Νομίζω ότι η καρδιά μου χτυπάει υπερβολικά δυνατά. Λες και θα βγει από το στήθος μου
(ηρέμησε κορίτσι μου, ηρέμησε)
Προσπαθεί να με καθησυχάσει ενώ τυλίγει τα χέρια του γύρω μου και μου χαϊδεύει τα μαλλιά... Πρώτη φορά αισθάνομαι τόση ηρεμία... Τόση ασφάλεια.

Σιγά σιγά, νιώθω την ανάσα μου να ηρεμεί και την καρδιά μου να επανέρχεται στο κανονικό της
(γιατί ταράχτηκες τόσο πολύ;)
Με ρωτάει σιγανά και σιγά σιγά, τραβιέμαι από την αγκαλιά του για να τον κοιτάξω κατάματα
(συγγνώμη, Antonio... Δεν ήθελα να...)
(έλα εδώ...)
Μουρμουρίζει ενώ ξαπλώνει πίσω στο στρώμα και με τραβάει στην αγκαλιά του
(ηρέμησε και κοιμήσου)
Προσθέτει σιγανά ενώ μου χαϊδεύει τα μαλλιά, κάνοντας με να χαλαρώσω... Δεν το περίμενα αυτό για να είμαι ειλικρινής. Απλώνω διστακτικά το χέρι μου και αυτόματα εκείνος το γραπώνει και το φέρνει κοντά στα χείλη του, αφήνοντας ένα απαλό φιλί στην αναστροφή της παλάμης μου... Ω! Αυτό είναι πολύ ρομαντικό! Γαμώτο, πρέπει να συνέλθω
(κοιμήσου)
Ψελλίζει και χώνει την μύτη του στα μαλλιά μου για να πάρει μια βαθιά ανάσα... Ω! Antonio! Μέσα σε λίγα λεπτά έχω κλείσει τα μάτια μου και παρασύρομαι σε έναν γαλήνιο ύπνο, χωρίς εφιάλτες η όνειρα.

Το επόμενο πρωί, ξυπνάω πιο νωρίς από τον Antonio. Σηκώνω ελαφρά το κεφάλι μου και κοιτάζω το γαλήνιο πρόσωπο του, καθώς κοιμάται με τα χείλη του μισάνοιχτα... Τόσο αγγελικά όμορφος! Μοιάζει πολύ... Ήρεμος. Ομολογώ ότι σπάνια τον βλέπω έτσι... Βασικά, σχεδόν ποτέ αλλά τέλος πάντων. Σηκώνομαι αργά από το κρεβάτι και μόλις κάνω ένα βήμα για να φύγω, ακούω το κρεβάτι να τρίζει ελάχιστα και στρέφω το κεφάλι για να τον δω να τεντώνει το σώμα του ενώ τρίβει τα μάτια του... Ω Θεέ μου!
(καλημέρα)
Μουρμουρίζει με βραχνή φωνή, έχοντας ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη του
(καλημέρα)
(κοιμήθηκες καλά;)

(καλά)
Απαντάω λακωνικά και δαγκώνω νευρικά τα χείλη μου... Νομίζω πως θα εκραγεί το κεφάλι μου από τις τόσες σκέψεις
(θέλεις να σου ετοιμάσω πρωινό;)
Ρωτάει ενώ ανακάθεται στο κρεβάτι και με κοιτάζει με μισόκλειστα μάτια... Είναι πραγματικά αξιολάτρευτος
(όχι, θα... Θα ετοιμάσω εγώ)
Ψελλίζω και φεύγω γρήγορα από το δωμάτιο του για να πάω στην κουζίνα... Γιατί αισθάνομαι τόσο αμήχανα σήμερα; Αμ, κάτσε να σκεφτώ... Επειδή το βράδυ κοιμήθηκες στην αγκαλιά του Antonio, ίσως; Θεέ μου, νιώθω τόση ντροπή. Γιατί αφήνω το συναίσθημα να με παρασύρει... Γαμώτο δηλαδή!
(φαίνεσαι πολύ σκεπτική...)
Η βραχνή φωνή του με βγάζει από τις σκέψεις μου και στρέφω το κεφάλι για να τον κοιτάξω