Ερωτευμένη από λάθος

Σε σιχαίνομαι

Victoria's POV

Νιώθω την καρδιά μου έτοιμη να βγει από το στήθος μου καθώς το χέρι του διατρέχει την μέση μου, μπαίνοντας μέσα από την μπλούζα μου. Αγγίζει ξυστά το στήθος μου και νιώθω την ανάσα να σκαλώνει στον λαιμό μου
(Antonio...)
(σε θέλω... Πολύ)
Μουρμουρίζει πάνω στα χείλη μου και νομίζω ότι λιώνω... Πεθαίνω! Τώρα!
(θέλω σαν τρελός να σε γευτώ μωρό μου)
Ψελλίζει ενώ τρίβει την μύτη του στην δική μου και δεν αντέχω άλλο. Ορμάω στα χείλη του ενώ παλεύω να του βγάλω το πουκάμισό

(το ήξερα ότι το θέλεις και εσύ)
Μουρμουρίζει έχοντας ένα λάγνο, διαβολικό χαμόγελο στα χείλη του
(σε παρακαλώ...)
(σιωπή μωρό μου)
Αποκρίνεται σιγανά ενώ το χέρι του γλιστρά από την κοιλιά, στην κορυφή των μηρών μου
(Antonio...)
(τι είναι μωρό μου;)
Ρωτάει σιγανά και τα δάχτυλα του τραβούν αργά προς τα πάνω το εσώρουχο μου, κάνοντας με να ερεθιστώ ακόμη περισσότερο
(μην το κάνεις αυτό)
Μουρμουρίζω και εκείνος με φιλάει στο μάγουλο
(θέλω να σου το κάνω αυτό, μωρό μου)
Η φωνή του είναι τόσο λάγνα, τόσο άγρια, τόσο διεγερτική... Είμαι τόσο ερεθισμένη. Αλλά δεν πρέπει να συνεχίσω, επειδή ξέρω ότι στο τέλος θα το μετανιώσω
(Antonio, σταμάτα)
Λέω ενώ τον σπρώχνω από το στήθος, κάνοντας τα μάτια του να γουρλώσουν από το σοκ
(τι σε έπιασε μωρό μου;)
Με ρωτάει σιγανά και ειλικρινά, με το ζόρι κρατιέμαι... Δεν μπορώ να τον ακούω... Δεν μπορώ να τον βλέπω
(δεν θέλω να προχωρήσουμε)
(γιατί;)
Ρωτάει, φανερά σοκαρισμένος από την δήλωση μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα για να με εμψυχώσω
(επειδή σε σιχαίνομαι)
Απαντάω σιγανά και τον σπρώχνω από πάνω μου για να σηκωθώ από τον καναπέ

(τι; με σιχαίνεσαι;)
(ακριβώς)
(γιατί;)
Ρωτάει ενώ σηκώνεται από τον καναπέ και περνάει νευρικά το χέρι από τα μαλλιά του... Τα οποία έχουν μακρίνη αρκετά, μπορώ να πω
(ρωτάς κιόλας; Πριν λίγο ήσουν με άλλη και τώρα θέλεις να πηδήξεις και εμένα;)
Απαντάω με την ειρωνεία φανερή στον τόνο της φωνής μου και παρακολουθώ τα μάτια του να γουρλώνουν από το σοκ
(εγώ, δεν... Δεν είναι...)
Ούτε μια πρόταση δεν μπορεί να αρθρώσει
(μην πεις τίποτα, Antonio. Είμαι σίγουρη ότι πριν έρθεις εδώ, ήσουν με μια άλλη γυναίκα και ικανοποιούσες τις ορμές σου. Αλλά απο ότι φαίνεται δεν σου έφτασε αυτό και ήρθες να συνεχίσεις μαζί μου)
(Victoria, πίστεψέ με. Δεν υπ...)
(άφησε το. Δεν το σώζεις Antonio. Καληνύχτα)
Μουρμουρίζω και φεύγω προς το δωμάτιο. Μόλις μπαίνω μέσα, πέφτω στο κρεβάτι ενώ παίρνω το μαξιλάρι του αγκαλιά... Όλο το κρεβάτι μυρίζει Antonio. Είναι τρελό! Γαμώτο, γιατί να μην ανήκει σε εμένα αυτός ο τέλειος άντρας, γιατί να μην νιώθω σιγουριά δίπλα του, γιατί να μην είναι δικός μου και εγώ δική του; Είμαι σίγουρη πως αν άκουγε τις σκέψεις μου... Θα είχε σκάσει στα γέλια. Ο Antonio Serrano, δεν δείχνει από τους άντρες που θα μπορούσαν να ανήκουν σε μια γυναίκα μόνο... Φφ, γιατί να τα τραβάω εγώ όλα αυτά; Γαμώτο! Τους μισώ τους γονείς μου που μου το έκαναν αυτό.