Ερωτευμένη από λάθος

Προδοσία

Μόλις μπαίνω μέσα στο σπίτι των γονιών μου, βρίσκω τον πατέρα μου σε έξαλλη κατάσταση και την μητέρα μου να κάθεται στην πολυθρόνα και να τον κοιτάζει με σύγχυση
(καλησπέρα σας)
Μουρμουρίζω και τα βλέμματα τους στρέφονται επάνω μου
(έχεις τα μούτρα να εμφανίζεσαι μπροστά μου μετά από όσα μας έκανες!)
Φωνάζει ο πατέρας μου καθώς έρχεται με γρήγορα βήματα προς το μέρος μου... Δεν μου αρέσει το ύφος του
(καταλαβαίνω τον θυμό σου αλλά πρέπει να καταλάβεις και εσύ εμένα. Δεν μπορούσα να...)
Ξαφνικά, μια δυνατή σφαλιάρα προσγειώνεται στο πρόσωπο μου, κάνοντας με να σωπάσω
(τι να καταλάβω γαμώτο μου! Μας ξεφτιλίσες οικογενειακός, μας έκανες ρεζίλι στον Myles, κατέστρεψες την συμφωνία μας, παραλίγο να πάρω την εταιρία τους και έρχεσαι ξαφνικά εσύ για να τα διαλύσεις όλα!)
Μου φωνάζει, λες και είμαι κανένα μωρό... Γαμώτο μου! Χωρίς να το ελέγξω, σηκώνω τα χέρια και τον σπρώχνω δυνατά από το στήθος, κάνοντας τον να πισωπατήσει
(μην τολμήσεις να ξανά σηκώσεις χέρι πάνω μου, το ακούς! Που θέλεις να βγεις και από πάνω. Πήγες να τους φας την εταιρία μέσα από αυτή την κωλοσυμφωνία...)
(και εσύ είχες συμφωνήσει από την αρχή, οπότε μην προσπαθείς να βγάλεις την ουρά σου απέξω)
(δεν είπα ότι δεν φταίω και εγώ... Αλλά το έκανα για εσένα. Πάντα σε άκουγα, πάντα προσπαθούσα να είμαι κοντά σου και εσύ απλά... Απλά με χρησιμοποιήσες για να κερδίσεις περισσότερα χρήματα, εξάλλου... Αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που αγάπησες στην ζωή σου)
Λέω με την ειρωνεία να ξεχειλίζει από τις λέξεις μου ενώ εκείνος έχει κοκκινίσει από τα νεύρα του
(το έκανα για εσένα, για να έχεις ένα καλύτερο μέλλον)
(ω έλα τώρα. Απλώς ήθελες να ικανοποιήσεις τις φιλοδοξίες σου και εμείς ήμασταν τα τέλεια θύματα για την βρομοδουλειά σου)
(εσάς; εννοείς εσένα και την Victoria;)
Πετάγεται ξαφνικά η μητέρα μου και εγώ απλά κατεβάζω το κεφάλι... Δεν θέλω να μιλήσω για την Victoria. Είναι το μοναδικό άτομο που δεν φταίει σε αυτή την ιστορία
(πες μας ότι την ερωτεύτηκες κιόλας!)
Λέει με αλαζονικό ύφος ο πατέρας μου και σηκώνω το κεφάλι για να τον αγριοκοιτάξω
(το τι έκανα εγώ μαζί της, δεν σε αφορά)
(παράτησες την Amelia για να είσαι μαζί της, σωστά;)
(όχι βέβαια!)
Αποκρίνομαι με κατηγορηματικό τόνο και εκείνος ρουθουνίζει ειρωνικά
(είσαι γελοίος, Antonio)
Μουρμουρίζει ενώ γυρίζει την πλάτη του προς εμένα... Γελοίος... Ναι. Αυτό είμαι, αλλά όχι με την έννοια που το λέει αυτός!
(για το μόνο πράγμα που υπήρξα γελοίος... Ήταν επειδή σε άκουγα σε όλα, πατέρα)
Λέω με σταθερό, ήπιο τόνο και τον παρακολουθώ να γυρίζει αργά ώστε να με ξανά κοιτάξει
(δεν μπορώ να καταλάβω τι σου έχει κάνει και έχεις αλλάξει τόσο πολύ)
(απλώς μου άνοιξε τα μάτια. Μου απέδειξε πως ο κόσμος μου... Δεν ήταν και τόσο τέλειος, τελικά)
Μουρμουρίζω καθώς στρέφω το βλέμμα μου στο πρόσωπο της μητέρας μου
(θυμάσαι τι μου έλεγες; Για να έχεις έναν τέλειο κόσμο θα πρέπει να νιώσεις το συναίσθημα της αγάπης...)
(η αγάπη είναι για τους αδύναμους!)
Πετάει ξαφνικά ο πατέρας μου και αυτόματα γυρίζουμε τα κεφάλια μας για να τον κοιτάξουμε
(άρα το λες ξεκάθαρα. Με παντρεύτηκες μόνο και μόνο για να πάρεις την περιουσία μου)
Ψελλίζει η μητέρα μου ενώ παρακολουθώ τα μάτια της να βουρκώνουν... Όχι!
(δεν... Δεν είναι έτσι. Εμείς οι δύο...)
(τι; εμείς οι δύο τι;)
Φαίνεται πραγματικά έξαλλη! Πρώτη φορά βλέπω την μητέρα μου θυμωμένη
(δεν ήμασταν το ίδιο, Melinda, εμείς οι δύο...)
(άστο. Μην πεις κουβέντα παραπάνω)
Μουρμουρίζει καθώς σκουπίζει τα μάτια της και έπειτα τρέχει ως τα σκαλιά για να ανέβει στον επάνω όροφο... Ω μαμά!
(ευχαριστήθηκες τώρα;)
Πετάει ο πατέρας μου και τα μάτια μου γουρλώνουν από το σοκ
(μην πας να τα φορτώσεις όλα σε μένα. Αυτό ήταν δικό σου λάθος!)
(εσύ φταις για όλα! Ξαφνικά αποφάσισες να κάνεις την επανάσταση σου και μας κατέστρεψες όλους. Μην τολμήσεις να ξανά πατήσεις σε αυτό το σπίτι, ακούς!)
Ορίστε! Δηλαδή με διώχνει;
(από εδώ και πέρα... Δεν είσαι παιδί μου. Φύγε!)
Φωνάζει ενώ μου δείχνει την πόρτα με τον δείκτη του... Ώστε έτσι θέλει να γίνει... Έτσι και θα γίνει. Χωρίς να πω κάτι, κάνω μεταβολή και φεύγω από το σπίτι, δίχως να τον ξανά κοιτάξω. Η σημερινή ημέρα θα μείνει για πάντα χαραγμένη μέσα στο μυαλό μου. Έχασα την μοναδική κοπέλα που ερωτεύτηκα και παράλληλα ο πατέρας μου με έδιωξε από το σπίτι... Όλα έχουν γίνει κουβάρι. Γαμώτο! Τι μπορώ να κάνω τώρα; Για την ακρίβεια... Δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές.

Victoria's POV

Κάθομαι στο κρεβάτι μου οκλαδόν, κοιτάζοντας την θέα της πόλης. Πριν μερικούς μήνες αυτή η θέα ήταν το παν για εμένα. Μέσα από αυτή την εικόνα έφτιαχνα το μέλλον μου, τα σχέδια μου, το τι θα κάνω, που θα πάω, ποιοι είναι οι στόχοι μου, όλα! Και ξαφνικά... Ήρθε αυτό το συμβόλαιο και τα κατέστρεψε όλα. Ξαφνικά, από εκεί που ήμουν ελεύθερη και ανέμελη, βρέθηκα να είμαι ερωτευμένη με έναν βλάκα και με τα όνειρα και τις σκέψεις μου να έχουν σκορπιστεί μπροστά μου, σαν σπασμένα κομμάτια γυαλιού... Όλα έχουν αλλάξει πλέον. Και εγώ πρέπει να το αποδεχτώ. Δεν πρόκειται να τον ξανά δω... Ούτε να του ξανά μιλήσω. Το κεφάλαιο Antonio Serrano, έχει κλείσει για εμένα. Ξαφνικά, η πόρτα ανοίγει και ο πατέρας μου ξεπροβάλει από το άνοιγμα της
(μπορώ;)
Ζητάει και κουνάω θετικά το κεφάλι μου
(έφαγες τίποτα;)
Ρωτάει ενώ έρχεται για να καθίσει δίπλα μου
(δεν πεινάω)
Απαντάω αδιάφορα, εστιάζοντας το βλέμμα στα μπλεγμένα μου δάχτυλα
(καρδιά μου, τι σου συμβαίνει;)
Αυτόματα το βλέμμα μου συναντά το δικό του και νιώθω ένα τεράστιο σφίξιμο στην καρδιά μου
(γιατί ρε μπαμπά;)
Μουρμουρίζω καθώς νιώθω το παράπονο να μου καίει τα σώθηκα. Εκείνος με κοιτάζει θλιμμένος και έπειτα στρέφει το βλέμμα του στον απέναντι τοίχο
(γιατί έπρεπε να μου το κάνετε αυτό;)
(με συγχωρείς αγάπη μου. Ειλικρινά, δεν είχα φανταστεί πως... Θα μπορούσατε εσείς οι δύο να έρθετε τόσο κοντά. Δεν περίμενα ότι θα τον ερωτευτείς)
Όσο μιλάει, η φωνή του χαμηλώνει από ενοχή... Με έχει διαλύσει αυτή η ιστορία
(ούτε εγώ το περίμενα)
Παραδέχομαι σιγανά και ξαφνικά, περνάει το χέρι του γύρω από τους ώμους μου και εγώ χώνομαι πρόθυμα στην αγκαλιά του
(μου έλειψες πριγκίπισσα μου)
Ψιθυρίζει και τα πρώτα δάκρυα κάνουν την εμφάνισή τους. Δεν πρόκειται να εμποδίσω τον εαυτό μου από το να κλάψει, στο κάτω κάτω το χρειάζομαι. Κρύβομαι μέσα στην προστατευτική αγκαλιά του πατέρα μου και ξεσπάω σε αναφιλητά ενώ εκείνος μου φιλάει τα μαλλιά και παράλληλα με κρατάει σφιχτά... Αυτό ήταν που μου είχε λείψει περισσότερο από όλα. Η αγάπη και η στοργή της οικογένειας μου. Όμως η πληγή που μου άφησε ο Antonio... Δεν θα φύγει εύκολα και το ξέρω πολύ καλά.