Duke Sebastian

CHAPTER SIX

PINAGSALIKOP ni Lara ang dalawang braso sa pagitan nang dibdib niya. Upang kahit paano ay nawala ang lamig na dala nang hangin. Naroon siya sa verandah sa kalaliman nang gabing iyon. Hindi kasi siya dalawin nang antok. Ang pag-uusap nilang iyon ni Duke ang labis na bumabagabag sa kanya. Dahil muli ay tila nagkaroon na naman nagpader sa pagitan nila. She couldn't reach out for him. Para bang bigla ay naging napakalayo nito kanya. Like the distant star above. Isang malungkot na ngiti ang kumawala sa labi niya.

He was to full of his pain, and it has been five year long when that woman died. Subalit nanatiling sariwa sa alaala nito ang lahat. Alam niya iyon kahit hindi nito sabihin. Nararamdaman niyang gusto nitong maging masaya. Subalit sa tuwina'y laging may pumipigil dito. At naguguluhan pa rin siya sa ugali nitong iyon. Dahil haggang sa mga sandaling iyon hindi pa rin niya makuha ang sagot sa mga tanong niya.

"Malamig dito," anang nang may-ari nang tinig na iyon. Saka ito humkabang palapit sa kanya. Then he place a warm blanket on her shoulder. Sweet din pala ito kapag hindi moody.

Saka siya napangiti. Nakadama siya nang kasiyahan dahil doon. Such a same, para siyang batang napakababaw nang kaligayahan. Pero anong magagawa niya. Iyon ang nararamdaman niya eh.

"I'm sorry,"

"Para saan iyon?" Hindi niya maiwasang itanong dito.

"I don't know, siguro sa lahat ang ginagawa ko sa'yo. " Hindi niya maiwasang titigan nito. Hindi niya inaasahan ang ginagawa nito. Kaya talagang nagugulat siya. He can't blame her, dahil mula nang magkruss ang landas nila. Nasaksihan niya ang paiba-ibang ugali nito. " But I really mean it, Lara I don't hate you and I can't. Can I?" Sukat doon ay hindi niya maiwasang mapangiti. Hay ang babaw talaga niya recently.

But it wasn't that bad compromising with him. Sana lang ay hindi na muling magbago ang mood nito.

"Hmm, kalimutan mo na iyon. " Totoo sa loob niya iyon. "Sa totoo lang hindi ko nga alam kung bakit lagi akong nakikipagtalo sa'yo. Siguro kasi nakaka-inis ka lang talaga. " Aniya dito.

"Your not being consistent. "

"Well I guess I am. Hmm. Hindi mo naman maiintindihan kung ipapaliwanag ko pa sa'yo." At wala siyang planong gawin iyon.

"Bahala ka nga." Napakamot pa ito nang ulo saka tumingala sa langit. Sinamantala niya ang pagkakataong iyon upang pagmasdan ito. Mataman itong nakatitig sa langit na tila may nais makita roon. Sukat roon ay napagaya siya dito.

"Once before, someone told me. Kapag namatay raw ang isang tao nagiging bitwin sila. Para mabantayan niya ang mga mahal niyang naiwan sa lupa." Bigla ay parang gusto niyang yakapin ito dahil sa lungkot na nakikita niya sa mukha nito. Alam niya kung anong dahilan niyon subalit pinili niyang manahimik. Kaya hahayaan niyang ito ang magsimula nang paksang iyon. Dahil nakasisiguro siyang kapag nagawa nito ang bagay na iyon. Baka napatawad na nito ang sarili sa nangyari sa babaing mahal nito. It was quite a tragedy to witness the woman you love most, habang nilalapastangan nang ibang tao. At wala itong nagawa. Hiling niya'y malampasan nito ang pagsubok na iyon sa buhay nito. Upang maging masaya ito.

"Lara I had to tell you something." Anito makalipas ang ilang sandali. Bigla ay nakadama siya nang pagkaasiwa. Dahil sa titig nitong iyon. He seems bother na tila nagdalalawang isip kung tama ba ang ano mang sasabihin nito sa kanya. Bigla ay nakadama siya nang kuryusidad.

"I should -----"anito na bigla ring pinutol ang sasabihin. Saka ito humugot nang malalim na paghinga. He let him take his time. At handa siyang makinig sa anu mang sasabihin nito.