A Boy Named JeonJungKook [Completed]

!! Part 3 !!

#Unicode

ထယ်ယောင်းကျောင်းသွားဖို့ပြင်ဆင်ကာအိမ်ကထွက်အလာ အိမ်ရှေ့တည့်တည့်တွင်စပ်ဖြီးဖြီးမျက်နှာပေးနှင့် ဓာတ်တိုင်ကိုမှီကာရပ်စောင့်သော ဟိုငနဲကောင်......

"စောစောစီးစီး အကုသိုလ်များဦးမယ်.."

တိုးတိုးလေးရေရွတ်ကာ ပွစိပွစိနှင့် မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေနှင့်ကားဂိတ်သို့ထွက်လာလိုက်သည်။

"ဟေ့ ဟေ့ အစ်ကိုသေးသေးလေး....ဒီက Daddy ကိုမမြင်ဘူးလား"

သောက်သံပြဲကြီးနှင့်အော်ကာအနောက်ကနေ
ကားယားကားယားနှင့်ပါလာလေ၏။

"Shit....ဝဲစားလေး...အသံက မီးသတ်သံချောင်းခေါက်တဲ့လူရဲ့အသံမျိုးနဲ့"

ထယ်ယောင်းလုံးဝမကြားချင်ယောင်ဆောင်ကာ ခြေလှမ်းတွေကိုအရှိန်ပိုတင်လိုက်၏။

ကြည့်ရတာအဲ့ငနဲလေးကသူ့ထက်ပိုလို့ခြေလှမ်းကျယ်သည်ထင်သည်။ ခဏလေးအတွင်းပင် သူ့အနားကိုရောက်လာလေ၏။

"ဟူး...မြန်လိုက်တာဗျာ...ဒီမှာအရမ်းတွေမောနေပြီ အစ်ကိုသေးသေးလေးရဲ့"

"အမောဆို့ပြီးရှောသွားလည်းနားအေးတာပဲ"

"ဟာ...ရက်စက်တယ်ဗျာ....အဲ့လိုရက်စက်တာလေးကိုပဲ ဒီက Daddy ကကြွေနေရတာ"

"မင်းဘိုးအေကို Daddy"

"သူတို့ခေတ်မှာမရှိလောက်သေးဘူး အစ်ကိုသေးသေးလေးရဲ့"

ဘယ်လောက်ပြောပြော မျက်နှာပြောင်တိုက်ပါလာသော ထိုငနဲကို သူလျစ်လျူရှု့ကာ ကားပေါ်တက်လာလိုက်၏။

ကားကလူရှင်းပေမယ့် ခုံတွေကတော့အပြည့်....ထို့ကြောင့်နှစ်ယောက်သားမတ်တပ်ရပ်၍သာလိုက်လာရသည်။

ကံကြမ္မာကထိုငနဲလေးကိုမျက်နှာသာပေးနေပုံရသည်။မှတ်တိုင်တစ်ခါရပ်တိုင်း တစ်ခါတစ်ခါဘရိတ်အုပ်လျှင် ထယ်ယောင်းခန္ဓာလေးတစ်ခုလုံးက ထိုအကောင်ရဲ့ကျောက်ခဲလိုမာတောင့်တောင့်ရင်ခွင်ထဲ အလုံးလိုက်ဝင်ရောက်၏.....။

မကျေနပ်သည့်အကြည့်နဲ့မျက်စောင်းခဲကြည့်လည်း ထိုသကောင့်သားကတော့အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေသည့်ရုပ်ကြီးနှင့်ပြုံးဖြီးဖြီး.....