Cinde
Yes, I hate shopping but when I see how the blue sapphire spherical object smile. I admit its enough for me. Seeing my mom smile like a child it flattered my heart and also the love that can be seen in my father eyes is not affordable.
Nakangiti akong pinagmasdan ang mommy at kapatid kung lalaki habang naglalaro sa arcade games. Si dad ang kalaban nila sa laro habang ako nagvivideo sa kanila. Maraming tao ang napapatingin sa amin dahil sa tuwang tuwang si mommy na minsan hindi mapigilan ang pagsigaw kapag nakapoints sila. Si dady naman napa-iling iling nalang.
"Goo!! dad!! don't let them win!!" pagchecheer ko pa kay dady.
"Yes, sweetheart! the price will be ours!"
"No!! it will be ours!!" singit naman ni mommy.
5-4 ang laban lamang ng isa sila mommy at malapit ng matapos ang oras. Natawa ako sa mukha ni mom dahil na kay dady ang bola at kunting oras nalang ang natitira siguradong tie naman sila.
1.....2.......3.....
"Noooo!" palahaw ni mommy ng makitang saktong hulog ang bola..
"Nooo!! I can't believe it!" maktol rin ng kapatid ko.
"Congratulations!! everyone." natatawa kong bati lalong sumimangot ang mukha ni mommy at nang kapatid ko.
"chill guyzzzz. Its just a game.."
"one more." napagulantang ako sa sinabi ni mommy. seryoso talaga siya.. hahahhahaha
"Mom, I'm hungry.."
"Yehey!!! kain time nah!!" sigaw ng kapatid ko. Ganyan 'yan pagkami ang kasama naging isip bata pero kung iba dinaig pa ang nakakatanda kapatid. Nakakatawang tingnan ang mukha ni mom parang luging lugi talaga.
"My, kain muna tayo..?"
"Oh sige na nga. Gutom na rin naman ako. Pinagod niyo talaga ako." pagmamaktol niya pa a amin.At sabay lang kaming natawa ni daddy habang ang kapatid ko naman naunang maglakad sa amin. Gutom masyado.
Pinili lang naming kumain sa isang fast food dahil gutom natalaga silang dalawa. Patuloy ko paring kinukuhaan sila ng video lalo na ang kapatid kung ang takaw kumain. Nagkalat ang spaghetti sauce sa kanyang mukha at sa kaliwang kamay nandon ang fried chicken.
"Ang sarap maging bata noh?," pang-aaaar ko. Ngunit hindi lang naman ako pinansin. Siringan is real tayo ah.
"Baby, wipe that dirt on your face." tawag pansin ko ulit sa aking kapatid.
"Ate! I said, don't call me like that!" ayaw niya talaga pagtinatawag siyang baby dahil malaki na kasi siya kaya lang nasanay ako na
tawagin siyang baby. Sabagay he is now sixteen years old.
My brother is a cute brother for me. He is adorable and loving sibling. I don't know why he doesn't like to be called a baby when in fact he is my baby. Our baby.
"Sorry naman po. Nasanay lang." panghingi ko ng paumanhin.
"Tsk!"
YOU ARE READING
Cinde Carin (A Broken Dilly)
Teen FictionCinde Carin. Ang kwento ng isang babaeng sinubok ng tadhana. Sinubok ng pagkakataon. Ang babaeng nakatayo man kulang naman. Ang babaeng hindi inaasahan ang biglaang pagbabago ng kanyang pagkatao. She suffered from amnesia. She suffered from lost and...
