Cinde Carin (A Broken Dilly)

Chapter 12

Cinde

Kumakain kami ng tanghalian sa cafeteria. Walang ingay, walang bangayan. Tahimik at sa sobrang tahimik pagnguya lang ata namin ang maririnig. At mga kubyertos na ginagamit. Dalawang buwan na ang lumipas at dalawang buwan na ring hindi pumasok si Revin.

Matapos ng sinabi sa akin ng kapatid ko kagabi. Hindi ko na ata napagtu-unan ng pansin ang aking pagkain hanggang sa pagtulog. Gusto kong sabihin nila Faye at Jeansonn ang  tungkol sa nalaman ko ngunit wala akong mahanap na tiempo. Kaya habang nandito kami sa cafeteria napag-isipan kung sasabihin ngunit nagdadalawang isip pa rin.

"You look bothered?" napa-angat ang tingin ko kay Jeansonn. Nasa akin ang kanyang tingin so I conclude that question is for me. "What's wrong?" Napatigil rin si Faye at tumingin sa amin.

Hindi ko alam kung saan ko sisimulan. Sasabihin ko ba ang nalalaman ko. I am torn between telling them or not. I don't see either a reason for them to tell it. But of course they should know about it. Naging kaibigan din namin sa Revin at may pinagsamahan din kami apat kahit sandali lang. Matagal bago ako nagsalita.

"He left." Mahina kong sabi at binaba  ang tingin sa aking pagkain. Mga ilang sandali at binaling ko ulit sa kanila ang aking tingin. Lito sa aking sinasabi ang pinapakita nila sa kanilang mukha. "I mean, Revin. He left, my brother told me last night."

"W-what!" Hindi mo maririnig ang patanong na bodes ni Faye dahil ang ma's nangingibabaw ang gulat. Nakama-ang itong nakatingin sa akin. "Why? Where did he go?" Sunod-sunod na tanong ni Faye.

"I don't know. I have no idea either." Napayuko ako ha ang hindi ko namalayan na nilalaro ko na pala ang aking pagkain.

"Do you know this, Jeansonn?" Umiling ito. Walang sinabi pa at tinapos nalang ang pagkain. I have a high doubts that Jeansonn has no idea all about this. As far as I know they are best friend since freshmen.

Pagkatapos ng pag-uusap namin bumalik na kami sa silid para sa afternoon session. Hindi na namin muling napag-usapan ulit ang sinabi ko kanina. Mabilis lumipas ang oras at uwian na. Hinantay ako ng kapatid ko sa labas dahil magsasabay kaming dalawa ngayon.

Habang nasa biyahe ay naglalakbay ang aking isipan sa maraming katanungan. Nais kong tanungin ang aking kapatid ngunit hindi ko alam kung saan magsisimula. I am clouded by the fact that he left without any words. Natatakit akong magtanong at baka hindi ko masyadong maproseso lahat sa utak ko.

"Are we going straight to home or you have something in my mind that you wanted to go?" Tanong niya sa akin habang  nasa loob ng sasakyan patungo sa amin.

"I want the latter but I need to rest, so staright to home nalang tayo." At hindi na muling nasundan ang pag-uusap namin hanggang makarating sabahay.

Habang kumakain tinanong ako ni mom about my studies. And if I am fine. Wala naman akong nararamdaman nitong mga nakaraang buwan except what happened last two months ago. Hindi na rin ako nagtagal sa hapag at pumanhik na ako sa aking silid. Aaminin ko nitong mga nagdaang araw namiss ko si Revin.

"Oh, bakit nakatulala ka diyan?" Nandito kami ngayon sa loob ng silid namin sa school. Breaktime ngayon at dahil pagod kaming bumaba sa cafeteria dahil nakakapagod akyatin ang fifth floor si Jeansonn ang napag-utusan naming bumili ng snacks. Simula ng hindi na pumapasok si Revin lagi ng nakabuntot sa amin si Jeansonn. Mukhang hindi nga niya ata na miss ang tao hindi katulad kong namiss siya.

"Wala." pagtatanggi ko sa gusto ko sanang sabihin sa kanya.

"Oh, talaga?" Tumango ako sa kanya. Upang pahiwatig na gusto ko ng tapusin agad ang conversation na ito. Ngunit kilala ko si Faye. Sa tingin palang halata ng nananantiya niyang tingin. Tinitimbang kung dapat bang pagkatiwalaan ang aking sinabi. Ang hilig niya talaga ng mag-isip ng malalim.