Cinde Carin (A Broken Dilly)

Chapter 15

Cinde

"Are you okay?" I was startled by the sudden voice near me. I almost jumped in the bench I'm sitting right now.

"I heard what happened?" That's it. They will just show that they are concern of your abouts but deep down they have their own motive.

I'm not planning to answer her. I will just gave her the information that she wanted then it will scattered like a fire. Nag-iisa ako dito ngayong naka-upo sa bench sa loob ng school. Its been a week when I recovered some of my memories. Hindi na rin kami nag-uusap ni Faye. Si Jeansonn naman busy dahil varsity siya sa school.

Si Faye naman parang iniiwasan niya ako. Nasasaktan parin ako pero pinipilit kung intindihin nalang lahat. Gusto kong maging kaibigan parin kami.

Mabilis kong kinuha ang aking gamit at tumayo na. Plano kong iwan nalang siya dito.

"Bye," iyon lang at umalis na ako. Bastos na kung bastos wala akong paki-alam. They are like cannibal. You keep on feeding on them but time will come they will eat.

Natapos ang araw ko na ganun lang. Ipinagsawalang bahala ko na lamang iyon. Hindi ko rin pinili si Faye na kausapin ako. Nang dumating ako sa bahay. Kumain ang pumanhik na sa loob ng silid. Hindi pa rin umuuwi sila mom at dad. Si Juannes naman may lakad daw. Matapos ko ng gaiwn ang aking routine. Naghahanda na para humiga sa kama ng biglang mag ring nag phone ko.

"Hello, good evening.... my labs." Unti unting humina ang boses ko sa huli kong sinabi. I didn't expect that she would called me. This is surprising. "May kailangan ka, my labs?" Kahit kinakabahan pinili ko parin maging friendly sa kanya. May tumukhim sa kabila.

"Ahm.... Can we talk tomorrow?" Agad akong napangiti sa sinabi niya. Gumapang agad ang saya at excitement sa akin.

"Ahm.. Sure.. Where..What time? Hindi ko na maitago ang excitement sa aking boses ng tanungin ko siya.

" I'll just text it to you, good-night sleepwell, my labs. " Halata sa boses niya n amay pag-alinlangan pa siya ng sabihin niya ang huling iyon.

Hindi ko alam kung bakit ang bilis kong nakatulog pagkatapos ng tawag ni Faye. Sa sobrang excitement ko at galak na makakausap siya. Na kapag pahinga ako ng maaga yun nga lang maagang gumising.

Kaya sa sumunod na araw nag-usap kami ni Faye sa isang Coffee shop sa isang mall na love naming tambayan. Hindi niya kasama si Jeansonn ngayon. Naupo kami malapit sa glass wall. Makikita ang mga taong dumadaan. Mga kotse.

Walang nag-sasalita sa amin. Tinatansiya kung sino ang unang magsasalita sa amin. Naghihintay ng tiempo .

"Ahmm......I'm sorry," Pag-open up niya. I sipped my coffee. Nagpapafeeling sophisticated sa harap niya. "What I did is childish of me, I should've done it." Tumango ako sa kanya. Mang iinis mo na ako.

"Sorry din, dahil naglihim ako sayo," Tumango siya sa akin. Malungkot ang kanyang matang tumingin sa akin. Na-alala ko noong una kaming nagkita. Ganoon ang Faye na nakikita ko ngayon. She's afraid of something.

Para siyang batang takot na maubusan ng candy.

"I might stop my study here. " I stared at her intently as I heard her say it. Para akong nabingi. Nawalan ng pag-iisip maging ang planong inisin siya ngalaho n a parang bula sa hangin. Hindi ako nakakilos tangling pagtitig lang ang aking nagawa ng mga sandali ng iyon.

" Last month dad, told me I will finish my study in Las Vegas." Napayuko ito. Nilalaro ang mga daliri isa sa mga mannerism niya kapag kinakabahan o dikaya naman natatakot. I smiled at her for assurance. Iintindihin kita kahit masakit.