Our Messy Hearts ✔

Chapter 3: Transferee

Our Messy Hearts written by ZuXiner

Chapter 3

It is raining hard outside and the wind is helping every drops of it to knock on my window. The night is colder than yesterday. And inside my dark room, a lamp is the only thing that's giving me warmth and light.

Naalala ko ang mga kaganapan dalawang gabi na ang nakalilipas.

Tumakbo ako palabas ng mansyon dahil sa samo't-saring emosyon. I hate myself from being a stupid. My eyes is now covered by tears and my vision gets blurry.

Wala mang ilaw ay nagawa ko paring tumakbo sa madilim na kalsada. Nang makalayo sa mansyon ay siyang pag-upo ko sa isang tabi malapit sa puno. Doon ko binuhos lahat ng sakit at inis na nararamdaman ko.

I don't care kung ano man ang isipin nila Marv and Gela. I don't care kung nagmukha akong ewan sa harap nila. All I wanted to do right now is to cry. Cry all the pain. Akala ko matapos ang ilang taong pagmo-move on ay kaya ko na siyang harapin. But then mas lalo lang akong nasasaktan. Why? It's been a years. It's been a fucking two years pero bakit pakiramdam ko sariwa parin sa akin ang lahat. He already leave me but why? Bakit umaasa parin ako?

Magkahalong sakit at inis akong napaiyak. What the hell is wrong with me? Hindi pa ba ako nadala? Hindi pa ba sapat lahat ng sinabi niya sa'yo noon, Arianne?

"You're just my past time, Iresh. I don't love you anymore." seryosong saad niya sa'kin. Nabitawan ko ang hawak na cake. Para akong nabingi sa sinabi niya.

"A-ano bang sinasabi mo? Hahaha, babe isa na naman ba 'to sa mga prank mo? Naku ha, anniversary pa natin." Umupo ako para iligpit ang nagkalat na cake sa sahig, "Nasayang pa yung cake na binake ko, did you know that I did all my efforts here. But nevermind, mag-order nalang ba tayo ng pizza?" nanginginig man ang boses ay nagawa ko paring hindi mautal.

"This is not a prank, I really meant it."

Napaangat ako ng tingin. "Hey, what's the set up? You got to be kidding me. You love me right, Eon?" My tear starts to form in my eyes. Did he really meant it? But why? I don't understand.

I looked at his eyes. I know he loves me at kitang kita ko iyon sa mga mata niya. "T-then why? What's the r-reason?" mangiyak kong tanong.

"Because I don't l-love you." saad niya at umiwas ng tingin. Liar!

"Then please say it again. Looked at me, Eon." pagsumamo ko. Please say that you love me. Pleaseeee.

Tumingin siya diretso sa mga mata ko. Kita ko kung paano nagsusumamo ang mata niya. Pero bakit hindi ko maintindihan?

"Woi babe! Wag naman ganito oh!" pagbiro ko. You need to be positive, Arianne. This might be crazy but I am positive.

"I'm serious. I don't l-love you a-anymore, Iresh."

Sinampal ko siya. I can't hold back my tears. Kusa ng tumulo ang luha na kanina ko pa pinipigilan.

"You are doing this kasi alam mong apektado ako. And every words came from you, is just a slap in my face.. Isn't it?" napayuko siya dahil doon. Naikuyom ko naman ang sariling kamao.

Hindi na maawat ang luha ko na tila isang lawa na patuloy parin sa pag-agos. Tila may kung anong nakaturok sa dibdib ko na siyang nagpapahirap lalo sa'kin.

"I deserved that slap. I deserve it because I know in the first place that I can hurt you, but still-"

Isang sampal muli ang naigawad ko sa kanya. Bullshit!