Unspoken Truth

Chapter 22

Chapter 22

I stared at my fiancee. I sighed heavily. Pumunta siya dito para pag usapan ang plano niya upang hindi matuloy ang kasal namin. Hindi ko inaasahan ang pagpunta niya dito kaya nagulat ako nang bigla siyang pumasok sa opisina ko habang nakangiti. I thought she's hera but my smile vanished when i saw her.

I talked to her. She's smiling while talking to me but my face remained serious. Wala siyang pinagbago, masayahin parin siya. Hindi ko maiwasang ipagkumpara siya kay Hera. Maganda siya, but my Hera is more beautiful than her. Mabait din naman siya pero mas lalang parin ang kabaitan na taglay ni Hera. My Hera is one of a kind. Walang pwedeng lumampas sa kanya.

Maganda man ang katangian ng babaeng ito ay hindi parin iyon naging sapat para mahulog ako sa kanya. Iyon ang ipinagtataka ko. Dati ay lagi siyang nadalaw sa akin dito para makipag usap at bumisita sa akin pero natigil lang iyon ng harapan kong sinabi sa kanya na walang patutunguhan ang ginagawa niya. Gusto niyang magpakasal sa akin pero ayoko siyang pakasalan dahil hindi ko siya mahal. She just smiled at me while i rejected her. Imbis na magalit ay tinawanan niya lang ako. It's the last time that i saw her. That was two years ago. Wala pa si Hera sa buhay ko.

But she came back now. Akala ko ay ipipilit niyang pakasalan ko siya pero kabaliktaran ang gusto niya. Sinabi niya ang lahat ng plano niya para hindi matuloy ang kasal namin. Nakikinig lang ako sa kanya habang umiimik siya. Pinaliwanag niya sa akin ang lahat ng kailangan naming gawin. Gusto niyang pumunta kami sa Bansang britain para kausapin ang mga parents niya. She wanted to get out in this engagement. She wants to marry her boyfriend.

Sumang ayon ako sa lahat ng gusto niya. Sana maging maayos ang lahat. I hope we can convince her parents, and if our plan worked. I will marry Hera. I'll marry the woman that I love, but before that, I still need to do my part in our plan.

Lumabas kami sa opisina ko. She's holding my hand while walking. Sanay na ako, because every time that she's with me, she's always holding my hand. But I was shocked when she kissed me on the side of my lips. She said that it was just a friendly kiss.

Imbis na magalit ay kaba ang naramdaman ko. What if Hera saw us? I know that she will get mad at me. I hope she's still eating lunch with her friend.

"Bye. See you later," she said.

I just nodded at her while staring at her with a serious face. I touched her face then I patted her shoulder.

"Be a good girl. Huwag mong pasakitin ang ulo ng boyfriend mo, baka magbago ang isip niya at hindi ka na pakasalan." i said with a low voice.

Naging malapit din naman siya sa akin at para ko na rin siyang itinuturing na kapatid. She's like a younger sister to me. I hope maging maganda ang kalabasan ng plano namin.

"He loves me. Hindi na magbabago ang isip niya. Isang drum na gayuma ang pinainom ko sa kanya" mahina na bulong niya. She know how to speak tagalog, Pilipino kasi ang boyfriend niya.

Ihahatid ko na sana siya sa elevator nang bigla kaming natigilan nang makarinig ng kalabog. I saw Hera staring at us with tears running down her beautiful face. I gulped hard. I nervously stared at her. I don't want to see her crying kaya iniiwas ko ang tingin ko sa kanya.

"Who is she?" my fiancee asked me.

"She's my secretary," I answered with a serious face.

She's my everything. I want to tell her that she's the girl that I want to grow old with but I can't. I need to stick to the plan.

I saw the pain in her eyes. Tumalikod siya sa amin. Aligaga siyang nag ayos sa mesa niya para hindi namin makita na umiiyak siya.

Gusto ko siyang lapitan. I want to wipe the tears on her face. Gusto kong makapag usap kami pero pinigilan ko ang sarili ko. Hindi pa ngayon. Hindi pa ngayon ang tamang oras para sabihin ko sa kanya ang lahat lahat.