The Change ( Completed )

قسمت پایانی:قول های فراموش شده،رویاهای فردی و استقلال

عشق،از خودخواهی ها و خودپرستی ها گذشتن است؛ اما این سخن به معنای تبدیل شدن به دیگری نیست.
من از عشق زمینی حرف میزنم که ارزش آن در "حضور"است نه در محو و نابود شدن یکی در دیگری.

اگر زاویه دیدمان،نسبت به چیزی یکی نیست، بگذار نباشد.بگذار فرق داشته باشیم.بگذار در عین وحدت، مستقل باشیم.بخواه که یکدیگر را کامل کنیم و نه ناپدید!
تو نباید سایه ی کمرنگ من باشی
من نباید سایه ی کمرنگ تو باشم
بیا بحث کنیم
بیا معلوماتمان را تاخت بزنیم
بیا کلنجار برویم
ولی نخواهیم که بر هم غلبه کنیم
بیا فرصت بدهیم که خرده اختلاف ها و حتی اختلاف های اساسی مان،باقی بماند
بحث باید ما را به ادراک متقابل برساند و نه فنای متقابل!

چهل نامه ی کوتاه به همسرم
نادر ابراهیمی

...............................

تهیونگ،همونطور که مشغول ور رفتن با دوربینش بود،از پشت میزکارش بلند شد،به سمت اسپیکرهای عظیم الجثه ای که جونگکوک جدیدا خریده بود و الان در حال پخش صدای اعصاب خردکن آیو با آخرین حد قدرتشون بودن،رفت و تلاش کرد سر از ریموت کنترل عجیب غریبش درآره و با کم کردن ولوم،گوش هاش رو از کر شدن نجات بده که جونگکوک مثل اجل معلق از ناکجا سر و کله ش پیدا شد و کنترل رو از دستش قاپید:

_باز که مث پیرمردها شدی هیونگ!!

تهیونگ،چشمهاش رو چرخوند و برای اینکه توو اون سر و صدای کرکننده،صداش به کوک برسه؛هوار زد:

+همسایه ها شاکی میشن کوک!!!

جونگکوک،شونه ای بالا انداخت و پرسید:

_آها!پس دلیلش همسایه هان،نه اینکه تو از آیو بدت میاد؟؟

تهیونگ،ابروهاش رو در هم کشید،دستش رو پشت گوشش گذاشت و داد زد:

+چی؟؟؟نمی شنومممم!!

و عقبگرد کرد که بره ولی جونگکوک به سرعت صدای موزیک رو میوت و سوالش رو تکرار کرد:

_میگم احیانا دلیلش این نیس که از آیو خوشت نمیاد؟

تهیونگ،همچنان مشغول با دوربینش،از جواب دادن طفره رفت:

+خدایا شکرت!!گوشهامو نجات دادی!

که با اعتراض جونگکوک مواجه شد:

_هیونگ!!

+نه!چرا بدم بیاد؟خواننده موردعلاقه م نیس ولی ازش بدمم نمیاد.

گفت و شونه بالا انداخت.

_پس یعنی قراره به قولت عمل کنی؟!

تهیونگ،باتعجب پرسید:

+کدوم قول؟؟

_یادته یه بار،بی اجازه رفته بودی سراغ دفترم؟؟

تهیونگ،با بدبختی،گوشه های لبش رو به طرفین کشید:

+اوه!اون!آره..یادمه!