I'm Robot✔

5.Bölüm

Mimi'nin ölümü üzerine bilmem kaç gün geçmişti

Onun ailesi bizi dava ederken benim annem ise onları "benim çocuğum psikolojisi sizin yüzünden bozuldu" gibisinden dava ettiler.

Her iki tarafta haksızdı ben ise ordan oraya sürükleniyordum.

Mesela arkadaşımın ölmesinden sonra neler hissettiğimi soran yoktu

Saatlerce ağlayasım geliyordu sadece

Buraya da zorla getirilmiştim zaten

Beni de olay ne ya da ne oldu diye soracaklar

Ben onlara ne diyeceğim

İkimizde tecavüz edildik mi?

Gözlerim dayanamıyordu, yaşlar akarken ellerimle kendime hava yaptım.

Belki ağlamaya bile hakkım yoktu

Durdurabilirdim belki ama yapamadım

Hakimin karşına çıkarıldığımda bana kimin haklı olduğunu ve neler olduğunu sordu.

Gözlerimden istemsiz gözyaşı düşerken tutmadım onları

Hiç bitmeksizin ağlarken anlatmaya başladım.

"O...o gün parkta eğlendik.Sonra ise yol ayrı-rılımından ayyrılıyorduk ki 3 kişi gel-geldi.  Issız bir yere getirip Mimi'ye 2 kişi bir-birden tecavüz etmeye başladılar. Dur-duramadım. Gücüm yetyetmedi.Sonra diğeri ise beni öptü. Adam her yerimi öptükten sonra Mimi bayılınca kaçtılar. Sonra ise hemen ambulansı ve polisi aradım."

Sesim çatallı çıkarken bir çok kere kekelememin üzerine kendimden biraz daha soğudum.

"Bu olayda kimse suçlu değil. Psikolojime gelirsek öyle kötü değil diye düşünüyorum. Bu davada her iki tarafta haksız. Mimi'nin ölmesi bizim suçumuz değildi. Tecavüz edilmemizde o serseriler yüzünden di."

Sesim diğer konuşmama göre daha sert çıkarken olduğum yere tekrar geri oturdum.

Hakim davayı ilerdeki haftalara ertelerken aileme bir kez daha lanet ettim.

O davalarla uğraşacak zamanları var bana bakacak zamanları yok

Yolda arabada ilerlerken kafamı cama yasladım.Ne kadar çabalasam da beni ne anlayacaklardı ne de anlayış göstereceklerdi.Belki beni sadece aşklarının meyvesiyim diye yanlarında tutuyorlardı.

Düşünmek istemiyordum aklıma hala o olay geldikçe içimde onları öldürme isteği geliyordu.

Tiplerini her şeylerine kadar ezberlemiştim.En küçük detaylarını bile vermiştim polise. Mesela ne giydiklerini? En çokta bunu tuttum aklımda. Belki yüzlerini hatırlamazsam kameralarda o şekilde giyinen biri varsa yakalanırdı.Sonra tiplerini aklıma kazıdım.Mesela birinin sol kaşının yanında cam kesiği yarası vardı.Hepsi şort giymişti

Araba tümsekten geçerken kafamı cama vurdum.

Kendime gelebilmem için belki böyle şeylere ihtiyacım vardı. Her dövüldüğümde daha iyi düşünürdüm belki

Araba kırmızı ışıkta dururken telefonumu çıkardım.Sadece tek resmi vardı.Onu da gizlice çekmiştim.

Resmine bakarken gülümsedim. Varlığı bile beni tebessüm etmeme yeterken sen yokken ne
yapacağım ben

Eve varınca ilk işim kendimi yatağıma atmak oldu

Olaylar üst üste geliyordu ve ne yapacağımı şaşırır haldeydim.

Annem odama girerken uyumuş numarası yaptım.

Şimdilik konuşmak istemiyordum onlarla

Yanıma gelip saçlarımı okşadı.

Bu o kadar iyi hissetmemi sağladı ki elinin sonsuza kadar saçımda kalmasını isteyebilirim.

Yanağıma öpücük kondururken bir kez daha şaşırdım.

Sevgisini ilk defa gösteriyordu

Sevilen bir evlat nasıl tepki verirdi onu bile bilmiyorum ki

Bildiğim tek şey bunun çok iyi hissettirmesiydi

"Uyumadığını biliyorum Yoongi"

Gözlerimi açarak ona baktım.

Nerden anladı ki?

"Eee konuşalım bakalım senle?"

"Benimle?"

"Odada senden başka biri mi var?"

"Hayır alakası yok sadece biraz şaşırdım."

"Annenim ben senin niye şaşırıyorsun ki?"

Verecek cevabım vardı ama hem bu ortamı bozmamak için hem de kalbi kırılmasın diye sustum.

"Gel buraya"

Kafamı göğsüne bastırırken kokusunu içime çektim

Elini kafama koyup okşamasıyla uykum gelmeye başladı

Mayışıyordum

Bu anı bozmak istemiyorum

Gözlerimi uykuma inat açarken bana baktı.

"Yoongi"

"Hmm? "

"Bak ben artık bir karar verdim. Uyuşturucu içiyorsun tamam. En azından bunu doğrulayıp hastaneye gitsek tedavi olmanı istiyorum"

Gözlerim seğirirken ona arkamı döndüm

Bende sandım ki beni teselli edecek

"Oğlum bana doğru dön"

Omuz silkmekle yetindim.

Gözlerimden yaşlar akıyordu

Sessizce

Yatağımın çarşafı ıslanırken sesi yükselen anneme baktım.

Sen anca bana bağır zaten

"Anneee"

"Bana bak Min Yoongi. Kendimden taviz vererek seni hastaneye götürüyorum.Haberlere çıkınca nolacak. Ünlü bilmem bilmem oğlu serseri diyecekler.Ama ben yine seni düşünüyorum. Biraz da sen beni düşünmelisin!"

"Anne sana artık anne bile demek istemiyorum"

Yanağıma atılan tokatla kafam yana doğru kaydı

Yapmadığın bir bu kalmıştı

Odamdan aceleyle dışarı çıktım.

Ne hırka aldım ne bişey

Ağlamam şiddetlenirken ondan bir kez daha nefret ettim.

Kendini düşünüyor hep

Ben ya ben?

Sinirle evden uzaklaştım

Beni bulamayınca paniklesinler.

Han Nehrin'e gittim.

Sadece oturup su sesini dinleyip kendime geleceğim.

Bankta oturup gözlerimi kapattım. Aklıma yine o tokat atma sahnesi gelirken sinirle gözlerimi açtım.

Nefes alışlarım sinirden hızlanırken elim yumruk olmuş parmak boğumlarını acıtıyordu

Sözleri beynimin içinde dolaşırken hışımla olduğum yerden kalktım.

Umursamadıkları oğlu ölürse belki umursarlar ha...

Belki Mimi'ye kavuşurum