21.Bölüm

525 83 76
                                    

Min Cha'nın ağzından bir kaç saat önce(Hatırlamayanlar için Yoongi'nin annesi )

Önümdeki dosyaya son imzamı atarken Yoongi arıyordu.Ona beni işteyken ne kadar aramamasını söylesem de belki önemli bir sebep yüzünden aramış olabilirdi.

Kekeleyerek ve korkakça çıkan ses tonu beni o kadar çok germişti ki şu an oğlumun yanında ona sarılmak istiyordum.

Olayı bana anlatırken gözümden yaş düştü.Telefonu hemen kapatıp ayağa kalktım.Düşmanlarının olduğunu bana söyleyebilirdi.Tedbir alabilirdik

Koruma sayısını arttırırdık

Gözümdeki bitmek bilmeyen göz yaşımı sildim.

"Asistan benim dosyalarımı al, ne gerekiyorsa hallet ben çıkıyorum."

Elimdeki ceketim ve telefonumla asansöre bindim.Çoktan ambulansı ve polisi aramıştım.

Ona bişey olursa ben yaşayamazdım!

Nefesim olan adamı kaybedemem

Gözlerim bana itaat etmeyerek yüzlerce gözyaşı düşerken asansörden
indim.O iyi olacaktı o güçlüydü

Valeden aldığım anahtarla son hız eve sürmeye başladım.Gözlerim arada buğulaşıyor önümü görmemi zorlaştırıyordu.

Sonunda eve varırken arabayı park etmeden hızlıca eve girdim.Gelene kadar kim bilir ne kadar ceza almıştım?

Şifreyi girip kapıdan içeri girdim. Tek bir ses dahi yoktu her yer kurşun delikleriyle doluydu.Kim neden yapmıştı bilmiyorum ama onu bulunca mahfedeceğim kesindi kimse benim aileme bulaşamazdı!

Yoongi evde değildi,Chilyo yoktu, Taedong da neredeydi bilmiyordum

İlk defa evin büyüklüğüne lanet ederken tüm odalara baktım. Olabilecekleri her odaya, işte o sıra telefonuma gelen mesajla öldüğümü hissettim,onu bulamadığım için kendimden nefret ettim

Taedong:Seni seviyorum

Olduğum yere çökerek hıçkırarak ağlamaya başladım. Bunlar neden bizim başımıza gelmişti?!

Ayaklarım artık beni taşıyamazken dizlerim titremeye başlamıştı bile

Tek bir yer kalmıştı bakmadığım

Tek bir yer

Ayaklarıma inat ayağa kalktım. Ölmesine müsade etmeyecektim!

Bizim sözümüz vardı hem sözünü tutmadan ölemezdi değil mi?

Aynı anda ölecektik tek sözümüz buydu

Ne olursa olsun beraber olacaktık hep

Gözlerim artık yanmaya başlarken bakmadığım yerin kapısını son gücümle açtım.

Ölmesini düşünmek bile tüm gücümü tüketmişti

Buradaydı

Sevdiğim adam kanlar içinde yerde yatıyordu

Yanına uzandım.Ambulans sesleri kulağıma ilişirken çoktan gözlerim kapanmıştı.

Ruhum karanlığa adım atarken onu diledim.Ölürse bile yanında olmayı

Aşklarını kıskandım ya Allah'ım bana ve okuyucularımada böyle sadık bizi sonsuza kadar sevecek birini nasip et.

Amin

I'm Robot✔Where stories live. Discover now