The Princess of the Forgotten Tale (Frozen Series #1)

Chapter 5: Before the Tempest

A/N: The comments were all about the previous and old version of the book. Please be reminded.

Thank you for the constant waiting! Just like I said, the revised version will be better, have a deeper and wider plot, and more character development (and characters). 

Happy reading!

*** 

"Ang tagal ah." I complained to annoy Garnet who's changing clothes after we finished vending all the pastries.

"Mauna ka na kung gusto mo, Cine." Iritado niyang sabi sa akin kaya napangisi ako.

"Okay, bye." I said and started to walk away, leaving him alone in the shop.

"Joke lang eh! Hindi ka talaga mabiro!" I heard him shout, but I didn't bother looking back. "Hoy, Celandine Snow! Bumalik ka dito!"

Bigla 'kong naramdaman na hinawakan niya ang pulsuan ko at hinila ako pabalik. Inalis ko naman ang pagkaka-hawak niya at inirapan siya.

"Oo na! Kailangan pang mangaladkad eh!" Reklamo ko sa kanya at naupo sa tabi.

Ngumisi siya. "Hindi ka masabihan ng isang beses eh."

Umakyat siya sa taas dahil kukunin niya ang mga gamit na ibibigay niya. Inutusan kasi siya ni kuya Rayden na ibigay yung mga gamit na iyon sa kabilang bayan. Wala akong alam sa inutos sa kanya at wala rin naman akong balak alamin.

Hindi ko alam kung ilang beses niya akong kinulit para lang samahan ko siya ngayon. Dahil nairita na ako at baka hindi pa siya umalis kung hindi ako sasama, pumayag na lang ako. Tapos ako pa ang sisisihin niya kapag pinagalitan siya ni kuya Ray, parang siraulo lang.

Ayos na rin iyon dahil wala rin naman akong gagawin sa cabin magdamag, at para na rin makapunta ako sa kabilang bayan. Wala naman akong ibang ginagawa kung hindi ang mag-training sa gubat kasama si Doris o Garnet, at magtrabaho dito sa bakery.

I was still scared and surprised with myself with what I did last night to Ronan Digby. I didn't expect myself to lose too much control like that, and I almost killed the old man.

Ever since my family died, I promised to myself not to lose my control or let anger wallow me. It always ends up worse, and Doris is the only one who can stop me from doing the worst things.

Mabuti na lang at natauhan ako agad nung mga oras na iyon. I also came into an agreement with the co-founding leader of the Vereilles group division that I am in that I won't kill. Isa lang ako sa mga magpapatumba sa mga magiging target namin, at isa ako sa mga lalaban lagi, pero hindi ako ang papatay sa kanila. Instead, they always let other members to come with me in my missions and let them kill for me. Hence, the concealed member that arrived and killed Ronan when I signaled using my ice.